Он алтынҷы хаалағ. Поэт паза Хайҷы.

Эк, йастраҷах, хал медиа-романның
Пар тоозылҷаа – полтазы пар толғаанның
Хати айландырып, хайҷаа піс индірербіс:
Поэт пазох хулахха сығдырааснаң
Хайҷы хылиин туғлатырча сур ааснаң:
— Тӧртебезер кил пар-ал, айтызарға!
Чыллар чылды, сӧс кибірін тударға
Синнең пасха пірдеезі сыданмаадағ!
Анаң, итсе, хабарах пар, кӱлееттіг –
Хан Тигір синҷе парызы ӧзектіг!

… Хайҷы читті, Тӧртебеде чазанды,
Поэтнең хыртыс теелізін пузадып,
Айтыс ізиин чӱреене палыңнадып,
Чатхан хылларын теертіпче ойнадып!
Поэт мында кӧрче хал Хайҷызар,
Кинетін не хахаңнапча ундар:
— Пыром таста, айоол-хайчы, хай ээзі!
Хаҷаннаң син… иңнерің ызыхтаазың?
— Ниме полды? – хайҷызы ӱрукпинең
Поэт кӧстерін кӧріпче албинаң.
— Оң саринда кӧрчем Ах чарых кӧӧн,
Сол саринда олох осхас пар ӧӧ,
Че чалығы, халбастана ӧкерли,
Хан Тигірзер узунос суснаң хабылып,
Ил Тиңісті харбалапча кӱр хазырып!..
Хайҷы мында хайхаңни чатхан хаапча,
Хыллар уғзал-изелгенін чазапча:
— А, син, — тіпче, – кӧрбеезің ме оларны?
Пастағызын айтызында хонарда
Пуох тағда, пуох хазанах тӧзінде,
Пуох от чалыннығ кӧг кӧӧзінде олар
Мағаа полғаннар толымнығ хуттар…

— Пыром таста, илбек тӧстерің алнында!
Ам на кӧрчем хайдағ ӧңнерні халлыннап,
Сағаа айтчалар алыптар чолларын,
Синде тутчалар халыхтар устарын!

Хайҷы мында сала кӱлімзірееннең
Чатхан хылларын хооладып, тӧстерін,
Отха чазап, тохырындып кӱстерін,
Хайлап-кӱрлеп тамах час тамырларын
Хайға тартча, тӧстерінең ӱнненче…

— Пу ээлернің аттарын, арса, танып,
Чоллап пирерзің чонымаға пар алып? –
Хайҷы кӧстепчедір харағас узынаң
Кибелҷі чанын ам ӧртедіп, кӱзінең…

Поэт, тізең, улап тур кӧріс сағылын,
Ил сағынып, ирткен чолларын хабынып,
Удур таптанча наазынаң посха:
— Піліс, кӧрчем, Хан Тигірзер сус чазылып,
Улағ парчадыр тоозылбастағ ағынға!
Пірсі иңнінде ээленче… Чайаачы —
Чатхан хылларын кӧріпче, ус оол!..
Айоол! Хайҷы! Чарир бы сурынарға —
Тӧс-ээлернең артығынаң хабарға!
Сал пир, арса, хатап пар хал нымааңны!..

Хайҷы… чатханын салып узунға,
Тӧртебе хазынға чиде салған «чонға» —
Хуттарға пазымнығ, аймахтығ улусха,
Хан Тигірҷе чӧрглепчеткен парға,
Хай хойии чанынаң — хорлап пастады:
Сіліг пар сӧзінең хуластап артыхха,
Кӧглеп-сарнап пастабысты ахха –
Кӱн чарии осхас чарыпча Чайааннар,
Сын саринаң кӱрелче артых ағыннар —
Парчаны пар хайҷыны истіпчедір,
Парчанынаң чайаанны піліпчедір! –
Пар наа нымах! Ол наазынаң парча,
Хан Тигір дее артығынаң хайча:

«Чуртас ізии чамдығы соода парып,
Чӱрек хылииның ағынын піле тура,
Тадар табан кибеліс ипти салып,

Сӧстең сӧске артығынаң хысти саба,
Пурунғылар хыйғаларын аданып па,
Амдығының алаамдырын хати ала,

Пастабысты, илбектіглерге кӧгізіп,
Пос посха ӱтертістіг роман…»

(мыннаң медиа-роман полтазы тозылча)

PS. Кинденің соон кӧрлеен ил улусха,
Артығымнаң хахтандым, чапсыхха!
Тадар тілнің кибеллезін кӧргледің,
Хыйға сӧсті, арса, мында кіледің…

Алғыс итчем полталарны асханға,
Тӧстег иткем Хан Тигірні хапханға:
Піліс чозаан Сибдей кӱскен ил чииттең,
Чайағ сылтаа — сӧс  сабығы «пииттер»! —

Пурунғызы хыйғаларын китеем!
Мыннаң артых паза мин кіленмеем…

 

Он пизінҷі хаалағ. Хан Тигірнің тӧстегліг чозахтары

Кіріс аазы

Амды, чізе, пурунғызы арали,
Артығын хаап, пуртағынаң озали,
Арнал пасталча ӧӧнінің ӧзені –
Ах Тигірнең, иң пӧзіктең кӧргели,

Таптал парча сын аазының кӧглері,
Тахпах узынаң салылча тӧстері:
Он санына піс кибірли артчабыс,
От азыхха Сын чазыдын салчабыс:

Тадар пічиинең сиипчебіс Сынны,
Тадар ізиинең кӧӧлчебіс Сӧсті!

Пастағы чозах. Хан Тигір тоозылбазы.

Парчаны пар тізе адалчатхан Хан Тигір
Парчанда парынаң ол тоозылбастағ тидір!
Парчаны тоозылбас солалча Мӧгі адынаң,
Пар теені пазынаң синел полбас азаанға.

Кӧргені кӧӧп киле адалчадыр Ил Тиңіс,
Кӧрген-кӧрбеенінең ол пӧлілістіг, игір,
Кӧп сағыс парынаң сын аазынаң адаанға
Кӧрбес сӧлел килче: Ил Хоолай, Хатығласха.

Піл амды: Хан Тигір чалғызаан на!
Че пӧлілче ікі чардых адаанға!

Ӏкінҷі чозах. Хоолай чурухтары.

Парчаны пар полған ил Хоолайны адирбыс,
Парчанны тоозылбас хыринаң урухтирбыс:
Синнегли салылған ӱс санынаң пасхазын
Сын хабыс сарыпха ӱс танығ хондырарбыс:

Алны пар соонына пастағызын санирбыс,
Алнызы тоғырхаа ікі хылчиин китирбіс,
Устанып пӧзіксер ӱс тоғырын адирбыс,
Уғзап ил Хоолайның таппассың хатығ изін!

Піл амды: Ил Хоолай хатии чоғыл,
Хырығ тартып, алты хыринда хоол ил!

Ӱзінҷізі. Хатығластың пілдіріглері.

Хатығ сын парынаң адалған Хатығластың
Хатии пар пӧлілче пазох ӱстіг адасха:
Хатығ оох-теек, оох-теек пірігістернең,
Хаталчадыр парчаны пар теен тееліснең.

Хатығның ағынын, оох-теектернің ил теезін,
Хатығ хуйағынаң Ӏткіс тіп кӱс адирбыс.
Хаталып-хадыллап оох-теек іткіс кӱстерінең —
Хатығлас адынаң парчанын ам сисчебіс.

Піл амды: оох-теек – Хатығлас пары,
Ӏткіс кӱзінең теелізізіп, аарлығ!

Тӧртінҷізі. Ӏткіс кӱзі.

Хан Тигірнің парчан пар чылтыстарының
Хапхлаза-хағысхан сылтаанда, чорыхтарында,
Ӏткіс кӱзін адапчабыс иң ӧӧнінге,
Ӏдіп-кӱзеп, галактикалар сӧлініп,

Пар чорығынаң ибіркіҷе хоолап тур,
Пар позынаң ах чарыхтарны хоостап тур.
Ӏткіс кӱзі хайнатча пар «хазанны»,
Ӏдіп-кӱзеп, оох-теектернең сананып!

Піл амды: Ӏткіс кӱзі артығынаң
Хан Тигірнің пӱтче парчан чылхызы!

Пизінҷі. Хан Тигір тӧрібеені.

Тӧреен тізе, кізі тӧреені пар осхас,
Тӧрел кӧрзе, Хан Тигірдинде тозылбас:
Ада тізе, пастағҷызында чоғыл,
Адап килзе, іҷе осхастаң чоғыл!

Хан Тигірнің пір ле пар чозах ады,
Хан сабыста Мӧгінің не сын аазы —
Пасталғанын пурнап адап полбассар,
Пар соонына хузуруғын таппассар!

Піл амды: Хан Тигір тӧреен чоғыл!
Мӧгі тізе, ол ла Сын пола одыр!

Алтынҷы чозах. Хан Тигірде чуртас аймағы.

Чуртас аймағын салылған чир оохта
Чудап-мӧтеп санап сыхса пір оостап,
Чуллары аның кӧрімніг кӧп хоостығ,
Чухтары-саны корінмес кӧп хоохтығ!

Ӏдӧк кӧптелче миистіглер хыйғазы,
Ӏдӧк кӧглелче чанығлығ кӧп аастаң,
Хан Тигірнің хазанында ойнағли,
Хан тоозылбас хыйғалар пар хурчағли.

Піл амды: Хан Тигірнің хыйғазы —
Ил тоозылбастағ халыхтар аймағы!

Читінҷі чозах. Хан Тигірҷе чорыхчылар.

Хаҷан полза, кізі пілер ил изін,
Хан Тигірде парчанының ис-тизиин,
«Худай» солалған аалҷыдаң чӧрерлер,
«Худай» адалған кӧрімнең кӱзерлер

Пізӧк чіли сағам пӱлестіг сағыстығ
Пізеп-чуллап істезербіс кӱн чарыхты:
Хайда полза, чайап салар ӱренін,
Хайдағ полза, чоллап салар ӧзенін!

Піл амды: Хан Тигірнің — кӧп чолы,
Ӱрен салар кізі — чирлерҷе тоолағ!

Сигізінҷі чозах. Хан Тигірде пар Сіліглес сағыс чозахтары.

Хан Тигірде пар сағыс чозахтары,
Хан паарынаң сыххан ил артыхтары
Хан Тигірҷе пӱт парған ағыл ағынын
Хайхадып, салыпча иң пӧзікти хуйағын!

Хайҷының адына чирде ол танығ сарылча,
Хайҷының сағызы чапсығына хай салыпча:
Хайхас артии Сіліг тіп ноолған кӧгіне
Хахталчадыр иң позік сағыс азығы!

Піл амды: Хан Тигір сіліглеенінең
Чозахталча, хыйға тутча Сӧс ээзінең!

Тоғызынҷы чозах. Піліс чозағы.

Хаҷан полза піліс хазаны тоозылар,
Хағас чітсе, пічік хахпаны позыдар
Хул хобырған чут сағыстар чобаан,
Хал аазынаң палғал парар сын паа!

Чылха кірзе, піліс хахпазы хағылар,
Чыллар пӱлес сағбазы анда тозылар.
Кізі сизер сынның иң толдыразын!
Кізее пирер Хан Тигір тоо холлазын!

Піл амды: Хан Тигірнің ызиин
Піліс чазар парчанны чазырбин!

Онынҷы чозах. Улуғлас чозағы — Чайаачылар.

Хан Тигірҷе чӧреек пар улустарҷа
Хаҷан полза піс аалирбыс кӧп танызып!
Чылтыс аймағы санын санап чӧріп,
Чылхабыс чанын чазырхада кӧріп,

Артых хылиибыс чаныбыс узын
Артых «кимелер» чазыт НЛО-наң
Хайхадып піс полбаспыс артых нооны,
Хайлап-сӧстеп аптирбыс изі одын!

Піл амды: хайлап, Чайазаң артыхти, —
Хан Тигірде иң пӧзік ызыхти!

Он тӧртінҷі хаалағ. Худайнаң алғым чоохтазығ

Хан Тигірні кӱсче Поэт чӱреенең,
Худай алнын кӧрбеен кізі тӧрееннең,
Че адынаң толғап чир пулуңнарын
Ӱлгӱ салчадыр чазыхтығ чоннарға:
Полғаны ла постин адап таптанча,
Полғаны ла постинынаң ахтанча
Чарир-чарабас алығынын ноолар,
Чарғы салчадыр, Кӧрінместің хоозын,
Сырнаң полбаза, сағыснаң чахтапча,
Пасхаларны ил хорғыснаң улапча!
Поэт артии, сын халынның хулы,
Амды хал позынаң Худайның чуртынзар
Чиде салды… Хайдағдыр аның ибі?
Хайдағ чирде уйаланча Иң Пӧзік?
Хайдағ тамах ол столына салчадыр?
Кізі чуға тыннарын чайапчадыр?
Кізее тӧреен парчан пар сурығларнаң
Поэт читті «Худайбынаң!»- тіп суулап…
Кинетін не Хан Тигір тітіребісті,
Чылтыс аймағы, тозыннар илеңнеді,
Хайдаң-хайдаң сыға салды Пӱлес:
— Нимее килдің, чир тобырағы аң?
Худай-пигнең талазарға читтің?!
Син сағынчазың миизіңнең оңарып
Пілер поларзың Пӧзіктің чулларын?!
О, иртінҷек! Сӧс алығы хул оолғын
Амох мин тоғырабызам чох ооға!
Салааларнаң кирткен сӧс-урухтарнаң
Поларзың чох пірдееге хаҷан даа!
Тын-паарыңны илебестең ӧртим,
Кізі арада халығыңы тоозып,
Худай полардаң позыңны пілбин
Тӧкпес осхас ағаснаң хурут салам…
«- Полбассың-ал!» – Поэт удур тохтаатты
Худай хулын, Пӱлестің кӱзӱрт-хазыртты, —
«Синде чылха ол чоғыл, — тоғырирға,
Чохха чобадып тынымны тарирға!»
Пӱлес мында кинетін не ах-тик,
Ах чарых чылтыстарның тіттіриин
Сынап пар кӱзі алығы артиин
Тығырынып, сулғабысты пуртағын…

Мында, тізең, кӱн чарыхос Сын аазы
Тапсабинаң Пӱлестің чанын аар итті:
— Худайбынаң мин алныңда турчабын,
Сӧстеріңні кӧрбин дее хығырчабын,
Килер ил позыңны кӧр салғабын тағда,
Хайҷы хапхан нымағы тузында…
Сынап, итсе, исчеңнең пар хыниим:
Ноға минзер килер кирек? – суриим!
Хайди кізі Худайнаң сӧс пылаазар?
Хан Тигірнің чайап, нооза, ізиин
Парчаны пар, полар-полбастаң чазых,
Миннең, нооза, ил салымнар пізии!
Че син, тізең Поэттеніп хул позың
Хоғдай чӧрчезің мин салған оох тозын!
Кирек полза, Пӱлес кӱр кӱстіг алып,
Тын-чаныңны хахтир унада салып…
— Э-э, чох! – Поэт удур сӧс хабынча!
Ил Пӧзіктің иркінінде хал тайыпча, —
«- Чохха унатчаң теербеннің таппассың!
Андағ чозах Хан Тигірдең албассың!
Ол сағызах пӱлес чоннарда сағылча,
Че сын итсе, хайди пу идім пар,
Мӧгі туста ол мӧгінең халар!
Оох-теектерге айланып, чылхам чарир!
Чылтыс чіли хыйт хоолапча чан чарии!
Парчан тірігнең сағыс пар чапсир —
Поэттің сіліг сӧзіне хайхир!
Синде, Худай, андағ чылхаҷах чоғыл!
Сыдан полбассың идімні чох одып!»
Худай мында кӱлінібіскен чарыхнаң,
Амды хати суриин салча ил чазыхча:
— Хайдаң син… піліп алдың! Чазыт сағыс!!!
Хадағҷыға тутчам мин нинҷе аас —
Пӱлеске салдыр салғам ӧӧн узын!
Че син, тізең, пірдеедең хорыхпин
Чиде салдың Хан Тигірні усхурып!

— А мин, — тіпче Поэт пір чалтанмин, —
Пілчем хайда ызых иркінің синің,
Хайда салчазың столың артыхтарға,
Оңнап алғам иң халын чардыхтарда
Тӧс-ӧӧнін хаап, унағына чарарға,
Анаң пазох хати-хати саларға
Хос чоохтарның сӧстеріне артарға…
Кибеліснең пілчем мин айтызарға!
Мына, нооза, хайдаң килген чылхам!
Иң пӧзігі ол… Хоос Сӧс артыхтаң!
Че син нимес… Худайлар улус-хаазы! –
Чіг сағыстар хыйғазы чох чон аазы!..

Пӱлес инніг тіп пудурғы харасхы
Кинетін хыймыри тӱскен, че сооп,
Худай ил соона чазынча пазох…
— Че сын ползаң, сын чоохтап пир: хайда
Худай чуртты хурлалча? ноо тағда?…
«Хыйт сағызах мында ам кирек чоғыл:
Тураҷах синің, ибіріп саназа,
Ӱс харыстаң артпаадағ! – мин санаабын!»
Худай мында хатхырыбысхан кеен:
«Пот, йабыл-а! Поэт ухаанҷыл, йастра!»
Поэт сас ат сӧстері поза паан
Артых хыстиин сали даа тығырбаан:
— Син — хоостығзың! Че хоосчы позым, мин!
Поэт тохтабысхан сӧстерге кӱскӱнмин.
— Пудурғы чи ӱс харызах турам… —
Худай пілбеечіктеніп, чарыпча суснаң,
— Ниме полҷаң? Галактика ӱс харысха…
— Ол миизім минің чабығы хара пас! –
Нахлан парча Поэт «Худайға» харызып…

Кинетін не парчан пар улуғ хабыс
Айлан парды компьютер пар чоллағына —
Ӱс пӧліктіг тура пар кабинетте
Тыхтал парча нымах илбек Поэттең:
Мына-мына хал медиа-романның
Полтазында хала парды уханнап,
Сын оозын хаап чоллап пире чоннарға
Хан Тигірнің арт пирерге сын паарын!
Пілзін парчан пар ооғазах хуллар:
Хан Тигірҷе чӧрче аймах чоллар —
Піліс артығын тайыпча Поэт!

Тимненіңер, тадар артых улузы —
Пурунғыдаң читкен киртік пузуғын
Ам хығырып, хайда полза улузып,
Тадар пічиин, тахпахтарны систерзер!
Хан Тигірнің тӧс толызын оңнап,
Пілерзің син, хыйғаң полза, сынап…

«Худай», тізең, халзын пуртах чоннарға,
Ил сағазығы тыығалах хулларға —
Кізі пар артыхтары хазыр ааснаң,
Часхырынча полар-полбас тылааснаң,
Азанызып, толғалызып, суранып,
Чіг сағыстарын — ӧдірістіг соғын
«Худай» салған тіп, оох итче ол позын!

Піліс ізиин зе азып, кӱстіглернең,
Хан Тигірнің кӧстеелер тӧстеглерні! 

Он ӱзiнҷi хаалағ. Ухаанҷы Ванганаң чоохтазығ.

***
Че, аарлығ син Кидеркiлiг кiзi!
Ӏскеркiнiң сын чазыдын тайнап,
Хан Тигiрнiң чозахтарын хапхлап,
Арса, оңнадың чарыхтың iзiн:
Иң пӧзiктiг тӧстеглер айныдын!
Арса, амды пiлчезiң чылтыс чӧриин, —
Ноға парчан кӱннерiҷектер оды
Толғалызып, салчадыр ызых кӧӧзiн?..
Амды, тiзең, Поэт пазох тимненче —
Пазохтаң на ил алыпнаң сӱмненiп,
Чон аазында ухаанҷылы артиинзар
Хыйт чорығын харах чохсар кӧстепче –
«Хал Вангазар!» — кибелiнең ӱтепче, —
«Аннаң хада чолласчаң пар чылхам…» —
Поэт пӧкче, Сын хабынын хахтап,
Пiле тура хал ойын пузурхазын…
Чир чарығы илеедезi чылларда
Ухаанҷылығ Болгария чулларын
Чоннар аймағы танызып пiлбеен,
Амды, тiзең, ил Ванганың чӱреен,
Полған на, теедег, хазии пар оңнир,
Чуртас чолларын анынаң синир:
Ниме? Хаҷан? Ухаанҷылаан хайди?
Харағы чох… хабортаны адир!
Ӏди Поэт хал Вангазар шалча,
Илбектiгнi сын аасха часхырча,
Поэттiң пар чӧптезiг чазырхозы:
Иң пӧзiкте хайзы кiзiнiң ноозы?..

Че, хығырығҷы, пу полған сынап па,
Алай Поэт кибеллегні чазап па,
Ойнап ала, пулғастырача ӧңнерні –
Аймах иснең субалчатхан сӧстернең
Ил сӧӧгістер чоннарының пуртаанда
Ах чарыхтың полғанында, полбаанда
Тоғазығ чӧр — ухаанҷылығ ил Ванга
Улуғ хамзар чортча пістің Поэт!
Ағас тура иркінзер чиде салды.
Ил чон турча, изерісте, хадарып,
Пілбес ӱлӱстің чазыдын кӧр пиріп,
Арса, ол полызар чоллап пирер ӱлӱс –
Арса, сын сӧзін таап пирер ил кӱс,
Чазап пирер сураныстар алҷазын.
Кізі пілбес анзы-мынзы сабазын
Илбектіг Ванга чарытча айдас! –
Пар аның полысчызы алыпос кӱчӱн! —
Сабдар аттығ чоллапча харах чохха,
Ас пирче чазытты, адап пирче оттарны
Кем ағырза ӧкпенең алай паарнаң,
Чӱрее полза, хайдағ полза «отварнаң»
Хулахха сыбыраан чіли ол хоостир
Аймах чӧптерні! Сағызында оостир
Хан Тигірнің тузалығ чозахтарын!
Поэт читті, чон теезінде онарлап
Чазаң киптіг айдастығлар турғлапча:
Хайран чирнің артығына саналча
Кизек килген чонның пу чурухтары:
Ахча кӱснең пу халых ил хайнатча:
Банкирлер бе, «хара алтын» пик ээлері,
Хара пасхаҷыл парыстастығ кееннері
Хал Ванганың сын аазынзар харапча –
«Хайдағ таңда» чоллап пирер оларға?
Поэт турча «ах ханы» пар ханнарнаң…
Кинетін не хам Ванга нымысчызы
Чарлабысты килген чонға чылхызын:
«Пыром тастаңар, аарластығ пиглерім,
Алҷаастандым, пасхалар килгеннерің,
Че пӱӱн паза тоғазиимны мин чаапчам,
Кізі килді… Сабдар аттығ, Улғаатчы…»
Че теесте турған халых чон, кил, суулады:
«Піснең артых, Ханнаң артых чирдегідең
Хайдаң полчаң? Хайдағ андағ идегінең
Ирдеңнеп, кил, піснең устапча… Хуу хатнаң?»
Сала хыйғазы амыр чапсырхаан:
«Ил Вангазар килерде.. чоохтабааннар,
Хамнарым минің, теедег, сабланманнар,
Чир тоғылаана адынаң сыхпааннар,
Че парыс чолын, аарда орта чоохтап,
Оларнаң мин сӧлесчем илні оохтап!
Пу теестеңер… полғаннар сым, айтпааннар!
Артых-пузухты азыннап ухпааннар!
Хара пасхаҷыл, тир кирек пу хайыныс…»
Ил Ванга даа сисче: чир артых сайы
Чіг кӧӧп килді – алтын кӱмӱстіг пайы
Хал сағыснаң ӧкпеленчедір тайылып…
Ӱлгӱ-алтыннығ теес аймағы хайылча,
Ил Ванга за Поэтке ізік азыпча:
— Сахтаам! -тіпче, — ізенгем, син килерзің!
Кӧп чоох полбас, син позың даа кӧрерзің,
Ӏзіг, тузалығ чейім ізіртпеспін, —
Истер ниме хулааңа читірерім!
Анаң артығын позың оңнапчазың,
Ил халыхта чох поларзың ус-ааста
Че тааниң синің Тигірҷе амалығ! –
Ил Тиністең артығынаң хағбалығ!
Мин дее сағаа ил изім тӱзірчебін
Алтыннаң аарлығ миимнең мин тіпчебін:
Кізі аймағы кӧбізі чоннарда
Синос чох полған ағылы хулларда,
Хай пар полған «ухаанҷылар» адалығ
Сынап тізе, ол ооғазах тутхалығ
Кізінің сағызы пыспааннарнаң улус —
Чоннар хойларына полғаннарнаң пастух
Аттарынаң порастанча хайраннар…
О, халах! – Ах Ханыма хайбааным!
Амды Сын теені кӧрінер сайбағнаң,
Че минің дее пар аазым – Ызыхтаң!
Пілбинчем мин — хайди килче, хайдаң,
Хан Тигірнің килче ол тӱбінең!
Мағаа за сыбыхтап пирче тайманы
Ах Алып Хан сабдар аттығ хайғаным!
Амды за хатабох хатығ Сағбаны
Сын аазынаң сайрап пирчем толғанын:
Ухаанҷылзың! Пастағызын! Чирдегідең!
Халғанҷызың! Чир ооғастар идегінең!..»
Хам Ванга мында сабыхси, ылғабысхан —
«Худай сынын, хайди пілгем, толғабыстым…»
Поэт се пу сӧстернің сур хайнаанын,
Хам Ванганың тӧстері чалбыраанын
Искен сымзырых, чабырып чӱреен, —
Ил халых чон хабарны пу испеен,
Хам Ванга даа аннаңар искірбеен
Че чазыхти, сӧс ибіріп, ол теен:
Килер от оозының киртінізі, кӱнни —
Хан Тигірнің ӱлгӱзінің ызии…
— Че, пар, амды! Ил чолыңны пілчезің, —
Харах чызып, чонның пасха пар теезін
Тимнен сыххан хам Ванга удурлирға,
Чирнің ис-пайын хаапчатхан устирны…
Поэт сыххан, хам Ванганаң парған
Халғанҷы иркін чазығын асхан,
Хан Тигірнің улап иң ӧӧркі пӧзиин –
Худай-абаҷах хабынған ил тӧзін
Кӧстеп амды, ис-сағыснаң улаан,
Чӱреегіне озарыхты сулғаан –
Аннаң артых паза пу чоғыл чарыхта,
Хан Тигірнің пілер кирек чан сарыбын!

Сынап итсе, чӱрек тӱбі ызиинда
Хам Ванганың даа позыни хайнаан:
Ноға Ах Хан, тӱсте кили сабдарынаң
Парчан полған ухаанҷыллар тӧстерін
Піди хайди-да… чабысха сал салды,
Піди хайди-да чазыхти пӧк салды… — 
Ниме ӱчун Хан Тигірҷі кибелге
Андағ алғым —  Худай синҷе тӱрлегліг —
Артыхти артығына кибелін сӱркӱңнеен,
Ызыхти ызиина ил хайынаң иптеен? —

Хам Ванга даа ах тик турча ухааннап,
Чон чолын ол ах чарыхча кӧр парып,
Таңдазын чоохтир ноо даа улусха!
Мында, тізең, Поэдек… «Ағыриин!
Тапсабысты Ах Ханның худы наа,
Ах Чарыхтың устағҷызы чонға, — 
Харасхының кір парған алтына,
Сағаа, хам-Вангаҷах, Ил Аазынаң ӱлгӱ
Пирген полғам мин чииттең, чапсырхи,
Кинен пол парған чазыттың сын адын,
Чон чооғына сын артыхти улғаатпин,
Хайраллап, кил, чой-чоохтарнаң тылаасты —
Сағаа пиргем мин артыхти хам-аасты!
Че Тигірнің хыйғызы артых тамын
Пілче ол ла — Поэт сисче Ил Хабын,
Артых артиин сӧстеп-хайлап, сығарча!
Ах чарыхтаң сын кӧнізіне хабынып!
Мин дее мында — Ах Хан сабдар тӧс аазы,
Худыңны синің, Вангаҷах, аптааннаң
Поэт сын тӧзінің ізиин аза пілбинчем! 
Хан Тигірнің парчан піліс ізігін
Киртін, син, Вангаҷах, оңарчам ӱзінмин!
Поэттің не чылхызы артыхтиинын
Холда тутпинчам, аазымнаң полбинчам! —
«Сӧс ээзі» теен тӧлеели улустың 

Хан Тигір дее пілбин тур хал устиин!..»

Хам Вангаҷах артых суриин артпинча,
Чӱрек пулиинда сағызын таппинча:
Ниме ӱчӱн Ил Чарыхтың артиинда
Чатхан хылы нымаан салча ызиинда!..
Че чазыдын паза ол тапсанминча —
Поэт искен, хулаанаң ардабинча,
Ил Чорығын кӱсче ол Артыхтиинзар!
Хам Ванганың пар аазының сулғаанын
Син дее истің, эк, хығырығҷы-чаным! — 

«Ухаанҷылзың! Пастағызын! Чирдегідең!
Халғанҷызың! Чир ооғастар идегінең!..» — 

Поэт уластанча кибелізінең чарызып…

Он iкiнҷi хаалағ — наукаҷа кибелістіг трактат

Пыром таста, илбектiг Леонардо!
Амды пазох кирилицаа кiрчем,
Амды пазох кибелнiң ус-пас чоғын,
Пiрге пiр сарып, ағылын китеп,
Сағаа сыйли ухаанҷылымның сооғын,
Киречiлепчем сӧзiмнiң ызиин:
Мыннаң мындар часчабын чурухтарны
Тадар Ханның (амды сағаа адим!)
Чылхазын алып, сағызын чазапчам —
Хан Тигiрнiң чозахтарын хаптапчам
Кибелiстiг трактат теен кибеллерде.
Пiлерзiң син Сын сағыс истiглерiн,
Сизерзiң тадар халығы кӧглерiн!
Артых паза тың даа мин тахтанмин
Часчадырбын тӧстеглернiң ызиин!..

*********************************

  • Кіріс
  • Пастағы хаалағ. Ноға паза нимее Хан Тигiр iстезии алай ба ноға пу темаа пазылча наукаҷа роман
  • Ӏкiнҷi хаалағ. Хан Тигiрнi ӱтеҷең ӧӧн тирiгдеңер алай ба хайди Сынны iкiнҷiлес чох пiлiп алардаңар чоохтағ. Логика тадарлап Сизiк теенi.
  • Ӱзiнҷi хаалағ. Сизіктің чозахтар санынаңар, хайди олар адалчалар, ӧӧн пілдіріглері;
  1. Пастағы пастағ. «Пiрлес чозах» (закон тождества) сағыс оңнанызы.
  2. Ӏкiнҷi пастағ. «Тоғырлас чозағы» (закон противоречия) алай орта сағынардаңар оңнаныстар
  3. Ӱзiнҷi пастағ. Тоғыр чоохтағның ӱзінҷізі полбинча. Алай пар, алай чоғыл.
  4. Тӧртiнҷi пастағ. Толдыра тӧстеглiг сағыс тайма нимелерге тӧстенмес кирек.
  1. Хоолайның пар полчатханынаңар паза аның хатығ ниме-ноозы чоғылынаңар;
  2. Хоолайның хатығ ниме-ноозы чоғылынаңар кизекти чоох;
  3. Хоолайның хыри-пазы чох полчатханнаңар сағыс изерізі;
  4. Хоолайның ӱс синегліг оңнанызынаңар;
  5. Тус чорығы Хоолайның тӧртінҷізі синег полбинчатханнаңар чарыдығлығ сағыс;
  • Пизiнҷi хаалағ. Хан Тигірнiң Хатығлас теен оңдайларын чарыдары. Оох-теек, оох-теек палғалызы, iткiс кӱзi.
  1. Пастағы оңнағластар, тілбестеглер;
  2. Сурығлар пастыра тӧстегліг оңнағларны хатап оңниры;
  • Алтынҷы хаалағ. Хан Тигірнiң пасталғаны чоғыл, тоозылғаны чоғыл.
  • Читiнҷi хаалағ. Ноға Хан Тигірнiң чылтыстары парчазы тоғылах, че поохталчалар алғайға чағын чiли?
  • Сигiзінҷi хаалағ. Хан Тигірнің ӧӧн тӧстеглерінеңер тыытхан оңдайнаң хаталыс чооғы;
  • Тоғызынҷы хаалағ. Ноға кибеліс Хан Тигірнің ӧӧн тӧстеглерінің иң аарластығ санына кірчеткеннеңер оңнандырыс;
  • Онынҷы хаалағ. Хан Тигір «табахтар»-ынаңар;
  • Он пiрiнҷi хаалағ. Хан Тигір чозахтарының піліс хабы алай ба сағыстар чоллахтарының пастағлас изерізі;
  • Он iкiнҷi хаалағ. Піліс чоллахтарының сӱзӱні
  • Он ӱзiнҷi хаалағ. Трактаттың тузазынаңар.
  • ХОЗЫНДЫЛАР

Кіріс

О, Хығырығҷы! Килді ол тус, хаҷан
Тадар тӧстіг Тадар Хан чылха хабынып,

Хан Тигір чарығы харапасхаҷыл хааңналып,
Піліс чоллағынҷа ойлап, ӱтеп ил Хоолайны,

Сӧстең сӧске хысти саба артығын,
Таптап пастады Пӧзіктің чапсығын —

Кӧг Тигір суун ізіп чӱрексіс оортамнаң,
Наука синҷе хабылған тӧс поохталын,

Читтір пирерге чазырхаас кӧг тадиин,
Тадар тілнің, тадар чоннарның халиин!

Пу чағынғы чылларның пӱлес сағылы,
Чоннар аразы чааласта тың салығып,

Ил Сағыстың хатығ пірлес Сілиинең,
Наукаҷа чоллағластары синiн

Ӏстезiглiг кибелге салылбаанос —
Наукаҷа роман ам даа пыспаанос!..

Кибелге сарылча Хан Тигірҷе хоғдай,
Тадар тілі кӧрбеен сӧске артых оңдай —

Кидеркідең килген адапчабын сӧснең,
Озарыхтаң читкен, пілігҷілері ӧӧнең —

Кіріс полтазында «наукаҷа трактат»!
Че, чағын арғызым, арғаазыңны тохтаат!

Хан Тигірнің ил чазыдын ах сағысха пізеп,
Романымның ил парызын ухаанҷыли тӱзеп,

Кӧрҷең полҷааң сағаа чох полар хаҷан даа,
Мында, тізең, кибеллегнің сыр ханы-саа

Салдап пирер полған на табыс чазыдын,
Пӧллеп пирер тӧстегліг тееліс-хабылын!

Наукаҷа трактат пiзиин чазирда,
Кибеллег чолынҷа ырахызын толғирда,

Сағамғы кибiр чазығын час пирiп,
Сӧлеп пирим хайди сӧстернi тилiп,

Амғы улус пiлiс хатиин хал кимiрiп,
Час хоолайның анда-мындазын игiртiп,

Порастанча Хан Тигiрнi ӱтирге,
Ӧттiг харахнаң чылтыстар китирге,

Ноға паза хайдағ андағ сылтағнаң
Парчан ниме кiзi пiлбес устағнаң

Хал тибiреп, чӱгӱрiс чӧрче салыхта?
Кӱн чорығы Хыро чолҷа кӱр халыхтап,

ӀкӀ чӱс чахырымны — пӀр секундаа!..
Ағбанда пар табанағас Секунда,

Пурунғы тастар хобырып пiчиинең,
Хумартхылап тадар тiлi сiлиинең,

Пос чоохтаста оңарып пол полбинча:
Хайди iди? Чир кiзiнi тартпинча?!

Ньютон улузы сағызы алҷаас па?
Энштейн дее континуумы чазых па?

Паза.. пу Хоккинг теен Британия улии
Чоллап сала Илбектiң Тiтiриин

Хара ӱттер хостозын хооп хайхазын,
Сынға читпин, суртлап салған пасхазын? —

Хайдаң, хайди Сын чазыдын пiлерге?
Хан Тигiрнiң ырағынзар кӧрерге?

Муңарлап чыл iстезiп чылтыстарны,
Муңар кiзi санап чӧрген час чарыхты,

Амды тiзең, читтi ол тус, хаҷан,
Хайдағ-да ла поэт, Тадар Табан,

Амғы улусха чарытча ил сағысты,
Сын аазынаң хап орта чоохтап парысты!

Iстезiглер iзиин мында кибеллеп,
Алтамнарнаң сис пирер кӱр ирдеңнеп! —

Амды нап-наазынаң чайапча ил-чайаан
Лукреций сағылынаң чарыдып роман!

***

Пастағы хаалағ.
Ноға паза нимее Хан Тигiр iстезии алай ба ноға пу темаа пазылча наукаҷа роман

Сын чоохтың пар изерiзi, хуйағы,
Ахсаңнанмин чӧрҷеене пик тайағы,

Ағаа кӧре, чоох пазын пӱдiрҷеене
Наукада iстезiгнiң кӧрҷеене

Табар кирек, хайди тӀпчелер — теманы:
Нимее кирек паза айғасхан кем аннаң?

Хан Тигiрнiң тудынып хузуриина,
Аймах улус чазан чӧрген ызиинаң,

Че Сын тiнiн пу тееске хаап полбаанын,
Киречiлир муңарлап чоннар чаны:

Ам даа улус пiлбинче ниме-ноонаң
Парчан чылтыс хайнапча ноо тус соонаң:

Илбек тiсчелер Тiтiрес полғали
Хан Тигiрҷе оох атомнар толғали

Тарап сыххан парчанға пытыриинаң,
Пос чӧрiстiг тын пазылбас хылиинаң.

Сын чоохтағлар тарир кирек чоннарҷа! —
Сын чанынаң хабарлапча ухаанҷы…

Мыннаң ӱчӱн кибелдiрiс чолларын
Хан Тигiрҷе апарчам чурухтарын!

Сын алығын алчам парчан чӱреемнең!
Сын сағылға часчам сӧстер тӱрлеенiн!

Хан ТигӀрнiң тӧстеглiг ызыхтарын
Чазап, кибеллеп, чыынып артыхтарын

Ӏстезiгнiң сӧлим Хан Тигiр адын,
Адап пирем Тӧртлiк тіп тӧзi-хадиин:

Пастап кӧрербiс Хоолайның хылиинзар,
Санап синирбiс хадыллығ пулиинҷа.

Анаң систербiс Хатығлас толғағын:
Ниме ӱчӱн, хайди пу чир унағы

Оох-теектiглер пiрiгiзiп, Чайаанда
Пулғалысча пу даа минiң… чайаамда!

Ӱзiнҷi теелiсте Ӏткiс кӱзi хайнааннаңар
Хара пасхаҷыл хайылар сур ханыңар:

Пiлiп аларзар ноо сылтағнаң айыҷах
Хайран пiске напли туспинче сайынаң!

Оңарарзар ноға чир талайлары
Чарларда соолча аар-пеер удаа хайынып.

Тӧртiнҷiзi — иң чазыт тирбiс! — теелiстер:
Ноғадаңар… кибеллег пу, чон пеерiзiп,

Хан Тигiрнiң алғайында иң аарлығ —
Чӱрек iзиинең, ханынаң ис-паарлығ!

Ноға Поэт хылҷииның пiдiрлерi
Хыйға салған тӱреглiг тирiглернең

(Хан Тигiрнi санирбыс пӱкӱлестiг!
Харах кӧрбеен ухаанҷылар iзестiг

Ил тоозылбастағ ады НЛО-наң
Хайзы-пiрсi кӱрел килче Сын тоолап!)

Пiр салымға артых пу даа романда!
Нименең? — тiп хайхазыңар алаанҷа,

Че соо полар алны салған полтаның,
Тӧстег полар полғаны ла алтамның!

Ӏкiнҷi хаалағ.
Хан Тигiрнi ӱтеҷең ӧӧн тирiгдеңер алай ба хайди Сынны iкiнҷiлес чох пiлiп алардаңар чоохтағ. Логика тадарлап Сизiк теенi.

Сын теен ниме iкiнҷiлес пiлбинче…
Хайди iди? — сораңнап кил улиинҷа

Хайзы хайран relativus Худайлығ
Час сағызы сайрах туттығ… аңмайҷы

Пiлбестi кӧрiп, чанынаң салбаңнап,
Пӱлес сӧстер аразында хойбаңнап,

Пос сағызы тузаана пастыр парып,
Хала парча Сын тееннең частых парып.

Че пiс, тiзең, кӱн чарииос оңдайнаң
Ах сағыстаң, ырғах сухпаан саңмайнаң,

Палаа чiли тузах кискен алтамнаң
Тӧстег тӧзирбiс чолыбыс халбайтып!

Хайди? — сурзар. Че, нандырчабын кӧнi:
Сын сӧзiнiң пар тирiглестiг ӧӧнi,

Кидер чирде Сын, логика аданып,
Кӱр сағыстың орта-пiзиин хазанып,

Пӱлес тартханны чарыда алҷааннаң
Пурунғы Аристотельнiң чағ-чаны

Сығар тартар ах чарыхтығ кӧстегнең,
Хап-орта сӧстер ооғазы сӧлегнең!

Амды за, аарлығ хығырығҷы минiң,
Кидеркi теен пу «логика»-ның инiн,

Тадар тiлге сулғап, сiлiг тiп, таниин,
Адир кирек пос ханынҷа сын аниин!

Тiлбес таңмазын саап, кӧңнiм чылиинаң,
Тадарлап «сизiк»-ти хут хыбыны пiзиинең —

Тiлбестепчем сын «логика»-ны аарлығ,
Романымның ил сағызына таарлап!

Мыннаң мындар ам Сизiктi кӧр салзаң,
Ол «логика» тiлбестезi тадардаң!

Амды, чiзе, тiлбестег пуртаа соонаң,
Ил Сизiкке пiзелген миистiң оозын,

Оңдайын хоостап, чарыдарбын нааны:
Нимее кирек Ил Сизiкке сӧс нании?

Нимее кирек хырт «логика» кiзее?
Хайди туза сӧстер чозаан чазирға?..

Тiс ағырза, имнег пар тирiглерi:
Ренгент кӧрер харах кiрбес ӱттерiн,

Пасхазы пар аймахтығ ниме-ноозын,
Табарзың Яндексте — паза пiр тирiг хоозы! —

Искiрiглер анда аймахтығ саны
Хал тибiредер халыхтарның чанын!

Сын сағысха, пос миистiң иптелҷеене
Ӏдӧк кирек Сын тирiг сизiлҷеегi:

Парчан пiстi кӧп ибiрчеткен ноолар
Сын адынаң адалча сӧстер хоолап!

Сӧс таниин зе оңнир кирек орталап,
Алтамнарнаң — сӧс пазыснаң — хатағлап,

Паза пасхазы хоостығнаң пасхалап,
Хойралғынын чох идiп, пiр таңмалап,

Сын сағыстар чозағын кӧрiп алып,
Изерiзiн амды пастирбыс салып.

Ил Сизiктiң кӧр килзе чурухтарын
Пурунғы Аристотельнiң хуттары

Хочаңнас тур романағас полтаанда:
Пар ам даа хыйға улус чайаанда!

Нимезе, тадар хығырығҷым аарлығ,
Ил Сизiктi чуғ миизiгеске таарлап,

Сынап кӧреең Хан Тигiрнiң кӱстерiн —
Ил сағыстың оңдайлығ сын тӧстерiн!

Че улуғ чоох азарына иң алны
Сӧс пазында кӧмезегес хахаңнап

Суриим пар киртiс чохтығ улусха ба,
Сӧс хабы теен тӱптерiнең кӧг салып:

Пу пазығларның кӧзiглiг сурлары
Тадардинаң хаталған хылыхтарым?

Алай, итпезе, орыстап муханчам?
Алай, халбаза, инглиштин хатанчам?

Нинҷе табарзың саны нандырииңның,
Читтiр пирдек, амдығызы пiлииңнi?

Хайдағ синде ойлапчадыр хал сағыс
Пiлбинчем мин, че мининде пар табыс:

Пасчабын сын кибеллестiг романны
Тадар тiлнең! Мыннаң пасха полчаанны

Санға аларға даа кирек нимес чи!
Хулғаатаныстың хазыры илбек чи,

Че Сизiктiң чоллах тіриин кӧрглеенде,
Пiрдең пасха Сын аазығында чоғыл:

Романым — пар! Олох туста ол «чоғыл»
Пiрдеезi кизе тоғырлығ хырт чооғын

Сын чанына хаҷан даа сух полбаадағ,
Мында пiди хохталча пiлiс хадыл! —

«Пар» теенге Сынның аазында Пiр ле сӧс! (100 бейтов)
Хан Тигiрге тӧп-тӧӧйли чалғызаанос!

Ӏкiнҷiлес чолларын син дее аар ит,
Чой салымы сазаалатханы хайың, пит!

Тадар табан кӧстепче чылтыс ооғын!
Тадар табан кӱзепче кибел одын!

Ӱзiнҷi хаалағ
Сизіктің чозахтар санынаңар, хайди олар адалчалар, ӧӧн пілдіріглері;

Пастағы пастағ.

«Пiрлес чозах» (закон тождества) сағыс оңнанызы.

О син, тадар тілнің хыйғаҷағы пірее!
Чут сағыстың сірбейілген киреен

Піліг чолларын хоопчатхан романым
Чаза тартар, ах чарыхха сығарар

Ил Сизіктің пастағлығ тӧртлік чанын: Санап, адап, пӧллеп пирер «ах ханын» —

Сын Сағысха турар пілдіріг чоғыл!
Ил Сизікте парчан хыйғалар тоғы!

Че кирт кӧрееңдек чазытты алтамнап,
«Пірлес чозаа» тадар тілнең аданып!

Нимедір ол? Хайдағ «пызырыс оозы»
Пӱдіріпче оңнастағларның хоозын?

Пастап… ах сағыс ағынын хурлирбыс,
Кирек сӧснең тӧстеглерні холлирбыс:

Кӱн чарии осхас Чарых полза сағыс,
Ағаа хоза кирек чох полча тағыс,

Таңмаларҷа хосталған хулбустарын,
Тӧске санирға хозым-хобылларын.

Пу даа тапсағлас чолы санастары —
Ыйамбтаң хадыл салылған сӧс сары!

Пір дее ікінҷілес мында таппассар:
Пис хадыллығ Баиннинең хахпастар!

Че тыыт салааңар хаалағның истиине:
Ил Сизіктің Ах Сағыс пар — пізиинде!

Полған на чоох Сын пілістің хуҷаанда
Ах чарыхос ол — пілдістіг, сур чаны

Пір сан чіли, пірдеңнеп чарых чарир,
Ӏкізі чох пӱлезі чохтаң паалир

Ноо даа чылхалығ халыхтар сӧс таниин —
Сіліг иптегліг Сизіктің Ил тадиин!

Поразы чох, харандызын кидерлеп,
Кӧстирбіс пiс Ӏкінҷі ӧӧн ӧкерлеп!

Паза пiрсi тузазының кӧстеенде
Орта адалып, толызы ӧзеенде

Хоза сырластығ хоостағлар сынии чох,
Нымахтар хабыс-хаалазы хынии чох,

Адир кирек сӧстiң таңмалығ ӧӧнiн —
Хойралчых чох тузаланызын кӧнi:

«Тахпах» тiзе, «ыр-сарын»-наң пасхалап,
«Айтыс» тiзе, чох сарыстаң пасха ала,

Полар кирек сӧстiң хубан чох кӧзi:
«Роман» тiзе — тiл анииның Сын кӧӧзi! —

Аймахтығ стильнең чазылған пiчиинде
Тахпах хости частушкалар сiлиинең,

Театрның пол парча алай чооғы…
Мыннаң мындар алҷаахтырбин Сын тӧзiн,

Хондырып саапчам таныға ӱзiнҷi
Пiр сан тiп саннас хадыл чох кӱзiн чи!

Сӧс ағылы сырлаан пар ниме-нооның
Пу чир чайаанда саны чох хум-тоозын!

Че сын айғызы чазы чылғыйаанда,
Ӧзек тудар ил сарыстығ уйаанда,

Пiрлес тiп ағыл-сағыстың оңназы,
Сынны хапчаң, сынға турҷаң хоңназы:

Артых-пузух хойбаң-хайбаң чох сағыс,
Пiчiк чоллахтарҷа орта кибеллег пазыс:

Пу ямб осхас хорейi чох чол чории! —
«Баин ызии» чоллахтағларнаң тоозим!

Амды халды паза тӧртiнҷi паалағ
Iкiнҷiлезi чох полчатхан хаалағ —

Адап саларбыс халын сӧстер поохти.
Ил сағыс чазыт табыл парза хоостығ

Сынға чарир оңдайлығ сӧс путхазында
Таллир кирек тадар тiллiг «потхызында»

Артығы пар хайағы сӱзӱн тадиин:
Потхының пар пiр ле чапсых сын хадии —

Ол ӧрiңме! Че сӱӱғас сӱт хуйаанаң
Пызырылбас потхы ызых айааңда…

Ам, хығырығҷы, кӧрiп ал ойнасты:
«Потхы» тiп сӧстiң тайызы путхаста

Тiл теенiнге «сӧстер потхызын» алып,
Тадар тiлiн алғайға хати салып,

Хурсааң сорғанын тосхырып полбассар!
Ит-чанылығ за миистiглiг ус-пасха

Кибеллег чолын хоопчатхан тадарға,
«Потхы» тузазы халыны-хағбағда,

Хоза-хоза таңмаларны чайирда,
Ӏкiнҷi чох хос хоозымын оңнирда

Iкiнҷiлезi чох полчатхан хаалағ —
Сын Сағысха чол кӧдiр парча паалағ!

Самнах тудынып, ӧрiңме хайнадып,
Хурсах iстi тозар потхы айныдып!

Тадар тiлнiң зе тадииның «потхызы»
Пызыр пирер Хан Тигiрнiң татхызын!

Че, хығырығҷым аарлығ! Ам тiрирбiн,
Парчан сӧс поохтығ сағызын иптирбiн,

Сын Сағыстың омазын хоостап, тирбiс,
Сын логика тӧстерiне киптирбiс

Тадар тiлнiң наукаҷа чозаанаң,
Тоңнап саларбыс сағыс пiлiс паанаң:

Ил Сизiктiң хати адирбыс чанын —
Сын сағыс ӧӧ полар кирек ах чарых,

Сӧстiң тузазы хойрых чохтығ — кӧнi,
Пар сағыстың полар кирек пiр ӧӧнi,

Iкiнҷiлезi чох полчатхан паалағ —
Пiди тапталча Сын чозахтығ хаалағ! (150 бейтов)

Ана iди полған на сағыс таании
Постаң посха тиңни хатапча аниин:

«Тиң» теенiнiң тиңни пар чалбырозы,
«Тиң чох»-тың даа тиңни чох пар хостозы.

Че кибiрли тархын iстерiн изiп,
Пурунғы Аристотельнiң сын изiн,

Хатап мында хатан салим сын оонаң,
Тадарлап!- тим, чоллап кибелiс одын:

«Пiрлес чозағ» полар тадарлап ады:
«Пiрдең» артых сын чоохха хоза хадыл,

Хосхлап салзар таңмалар санын сарып,
Ол чоохты сыннас ағылына салып,

Чоллас полбассар ноо даа сағыс сарин,
Пiрдең артых Сын салымының хаалии

Пӱлес тартар, харандылар хаталар,
Сын сағыстаң хахтал парар хағбалар.

Тӧс сағылы пiрдең артых полбас кирек,
Сӧс сағызы пiрдең артых хаппас кирек!»

Ам кӧзiдiмге… «кӱн» тiп ноолзам сағыс,
Хан Тигiрде кiзее тiп чараан чарых

Чылтыс iзии тiп сағызах ойналар,
Хайзы за календарьахта хасхланар:

Хайдағ ни пӱӱнгi кӱн чылии поларын,
Кӧрлеп сығар ол соохсымнығ солазын.

Че пу романда «кӱн» тiп хағбаларын,
Хан Тигiрҷе апарам сағыстырың:

Пiр ле таңмаа — Чылтызын — хыйғылирын,
Чир чарыхтың кӱн чориин сыныхтирын —

«Пiрлес чозағ» Ил Сизiгiнге тарып,
Пiлiс пирем, Хан Тигiрiмҷе парып:

Хайдаң Чылтыс пӱдiзi, тоғылағы? —
Азарзың чабых хабының ил аазын!

Нандырығ таап хайхирзың кӱбӱр мииңнең!
Алай, итпезе, син кидер тастирзың —

Нимее кирек мынҷа путхастығ танығ? —
Арағаҷахта соодарзың хырт ханың…

Че мин тутчам хыйғаларның на изiн!
Пасхазынаң азаам ал парчам тизiп!

Ӏкiнҷi пастағ.

«Тоғырлас чозағы» (закон противоречия) алай орта сағынардаңар оңнаныстар

О хығырығҷы! Син ам даа… хадазың?
Кӱзепчезiң ам даа роман полтазын?

Кибел чоллағын кимiрiп, нимезiн
Кiлеп турзың Хан Тигiрде? — тiзем мин,

Артых-пузух хылиимны чалбыратсам,
Тастап кинденi, хаалыхтап парбассың?

Наукаҷа артых молҷаам алтанып,
Мыннаң мындар Ил Сизiктi хатанып,

Паза тахтаныс сағызымны оохтим:
Пурунғыларның изi-чанын хоостим…

Тадарлап аны Тоғырлас чозағы,
Адирбыс Сынның чазығы ырағын:

Ӏкi топ-тоғыр сағыстың суртлааны,
Пiрсi-пiрсiн частыхтырып, сарлааны,

Олох туста, пiрӧк таңманы чоохтап,
Тын алынза хайдағ-да сағыс ноозы, —

Ол тоғырластаң хайзы-да чой чоохтығ!
Пiр аастаң сыххан тоғырластар ооғы

Сынға турызып, ӧӧнге саналбинча:
«Сибдей» аданып, чох «Сибдей» полбинчам, —

Тiп алып, чарых сағыс чарыбинча!
Пiр саринаң пiрдеезi таласпинча

Хара сырнаң сырлалғанны «ах» тирге,
«Ӱлелген»-нiң салтарларын «хатирге»,

Харасхыны «кӱн чарыпча» адирға.
Андағ пол парза, килiсче айирға…

Чудап парған ах сағыстығлығ миистi
Имнир кирек иптiг имнернi сииртiп.

Че пар чуртаста халых академик
Хайзы кӱстiг Хан Тигiрде, кем ээлiг? —

Сурииның нандыриинда полынминып,
Частых пара, тӱс сағыстығдаң инiп,

Ханат чох крокодил даа учухча тiп,
Хойрал сыххан кинделернi пасчадып…

«Хыйғаны» ол кӧрербiстер пiс соонаң,
Мында за хатығ сағыстың сын оозы —

Тадар тiлде ол — Тоғырлас чозағы, —
Иске кiрзiн ил тирiгнiң хуйағы!

Ӱзiнҷi пастағ.

Тоғыр чоохтағның ӱзінҷізі полбинча. Алай пар, алай чоғыл.

«Поларға ба? Полбасха?» теен аразын
Хайдағ пічік? Хайдағ ызых хағазы

Сын сағысха сулғап, кирт пирер чанын?
Орталап ноо изерізінің саны

Піске чоллир Сын пӧлісті ызиинаң?
Тадарлап пирер сарысты ізиинең?

Хайдағ тілліг ил университеттер
Тадар истиин чоллап пирер плесеттеп?

Кибелде зе піс сағыстың сын сарин
Мыннаң мындар хатарбыс илнің тадиин!

Пар чоохтағларның тоғыры пулиинда
«Пар»-ға «чох»-ха таңмалар саап хыниинда,

Кӧреелер бе ӱзінҷі хырығ хариин?
Систеелер бе тоң тоғырластар аниин?

«Ӱзiнҷiзнiң тоғыры полбинча»
Кибеллегде соллап, тiнiн салбинчам

Сын чоохтағның амалластығ пар чолын,
О хығырығҷы! Син ағаа пик толын!

Тiмелен чӧр пар кӧзiдiмнер ооғын,
Хыйға хағасча чазыттырған тоғын:

Пар «позырах» — тынағ кӱнi пiстиинде,
Пар «позырах нимес» тiп тiл пiлиинде

Хоза таңмалығ сағыстығ изерiс!
Мыннаң пасха кӱннер аттар изерiн — (200 бейтов)

Хоза артиин адап полбассар таниин:
Ползын ол понедельнигестiң сари,

Алай, итпезе, вторниктiң хылиинҷа
Сӱре полбассар «позырах» истиинҷе!

«Пу позырах» «пу позырах нимес»-ке
Чӱгӱрт полбассар хойрыхтығ килескен…

Алай, итпезе, суулирзар «Сибдейнi»
Чир алыхтығ тадар табан кидейнi,

«Сибдей нимес»-тер улустаң пасхаға,
Ӱзiнҷiге сын чоох полбас хағбалығ:

Романны пу пасхан тадар «Сибдей бе?»
«Сибдей нимес»? — сурастырағлар ээге

Пiр ле сынны табарзар чооғас хаалиинда:
«Сибдей» салған хакастар съездi паарында!

Ӱзiнҷiге («Сибдей нимес» пасхадаң)
Хоза таппасар сағысты хайхадып!

Ил Сизiкте ӱзiнҷi пар чозаанаң
Тӧртiнҷiге алтам асчам кӧг-чаамнаң…

Тӧртiнҷi пастағ.

Толдыра тӧстеглiг сағыс тайма нимелерге тӧстенмес кирек.

Полған на сағыс толымнығ нимее-де!
Паза кӧрзең пол парчадыр илееде

Хаҷан ханаттығ хазыр крокодиллер
Учух чӧрче наукаҷа сын тилiп…

Алай, кӧрзең, чир «тоғылах тӱп-тӱзi»
Холлап пастапча кӧрiглер ӱлгӱзiн:

Ютубта пар хайзы улус аймағы,
Хан Тигiрде субалызы унағын

«Ил кӧрiндес» чiли чумартча позын,
Сын сағыстың оңнап полбин сыр-хоозын

Ол суулапчадыр: игiрленче хоолай!
Харах алнынҷа чӱгӱрген ах одын

Сахтап турар… нiткеҷе чылтырирын!
Че пiс, тiзең, чiттiг сӧснең хазирын

Сын пазыснаң, алтамнаң тiл чазирын
Мыннаң мындар сал парчабыс ил тирiн —

Орталап сағыс сарызы тӧстерiн,
Кӧг ӧртiне пик тыытчабыс кӱстерiн!

Сын теелiстiг чоох-чаахтың пузухтары
«Пар» теенiнең палғалып, чурухтарын,

Полған нименi хобырып полғаннаң,
Ирткен нименi теестiрiп ирткеннең,

Сыннаң сынға, алтам пасти алтамнаң,
Кiрпис чiли, сыбалап, сын кiрписнең

Тура чiли, пӱдiрiп тӧстеглерiн,
Сынға салчабыс сағыс кӧстеглерiн.

«Кибел», тiзе, поларға кирек чории:
Хал ямбыҷахтың чӱгӱрттiг хал холии,

«Строфа» тiп сӧстер ооғастар кӱрелiп,
«Ӏкiлiк» теен кибелiске тӱрелiп,

Чазир кирек сӧстер стиль-тiмiлезiн,
Пiзир кирек «роман» теен пӱкӱлезiн!

«Евгенийнең» халбас кирек ил сағыс,
Тадар ползам даа хығырығҷы чағыс,

Бахтин солаан кинде киптиине кӧрiп,
Тахпах полза, тахпахтинде дее тӧрiп,

Тадар строкалар хадылларны ноолып,
Артых-пузуғы сӧӧл халчатхай тоолап!

Сын ямбтың пар хахтал халбас таңмазы:
Ӏкее чазаан тын табыстың саңдызы!

Мыны пiлер тӧртiнҷiзi чозағы
Ӏстег салза, кизе пасса тузағын! (230 бейтов)

Че, хығырығҷы аарлығ, кіріс соона,
Парчан чізілген сағыстарның сууғын

Пір тыыдып, пір сын аазына хаталып,
Илбек чолға сығарымны ахсанып,

Чоллап салим кибелігліг хағбайын:
«Пiрлес чозаа» пілдірігнің ымайы, —

Пір салымы, пір танығының саны!
Артых таңма пірдең пасхазы чаны

Кіре салза чуғ миизігестің саана,
Піліс полҷаа, оңнап салҷааның ании

Чох пол парар хайдағ даа чоохтың ағы:
«Хан» теенінде хол тамырынҷа ағын

Хызамдых суғның хоолааны оңнағны
«Хан Тигір»-ге сырбалдырған тоңнағнаң

Пірге ала, пір идіне суғланза,
Піліс полҷаа чох-полар-ал! Путханза,

«Хан» теенінде нинҷе-нинҷе таңманаң:
Чӱреебістің, алай ба сур пасханы,

Ӱлгее турарға сағызах тутханын
«Тадар хан»-ға путхалдырып хохтазын…

Піди «Пірлес чозағы»-ның ил ині,
Пірлеп тутча Ил Сизіктің сын синін! —

Сибдей часхан тадарлап пу романның
«Сибдеек» ле Пір танығы, хыйғаның!

Паза пірсі (ікінҷізі!) чозағы
Постың чӱреенде ӱӱлчеткен унағын

Кидер тастап, пирбинче астығарға! —
Кӧп сағыстарның сағылын азарда,

Пірге турчатхан тоғырластығ сарыс
Чох полар кирек табызахтар чабыс:

Ханады чохтығ сеектер учухча тіп,
Харағы чохтар чарыхха айча тіп,

Азағы чохтар хазыр чӱгӱрче тіп,
Тіллері чох кибелні тірітче тіп…

Нымах саларға, йа, чарир чоннарға.
Сынға кирек сынны ла хондырарға! —

Сын парысты, сын сағыстың тӱрлеені,
Хан Тигірҷе орта чолҷа ӧӧрлеені!

Піске полызар за Тоғырлас чозағы,
Азах сапчаң чох полар хырт тузағы! (250 бейтов)

Истең иске истеп таңмалар сооғын,
Істең іске пістеп кӧстегліг одын,

Чоох сабырлазы сағызын тудиим тіп,
Піліс хыртии сын ибіриин киртиим тіп,

Сағ чох улус мыннаң тузаланминча:
«Тоғыр чоохтағның ӱзінҷізі полбинча»!

Полар полбастың сағыстар сайағы
Толар толбас салғахтығның толғағын

Пӧлер, кӧрер, хайда артии ӧделіп —
Хос чоохтағлар сынғах, нооза, кӧстеліп,

Талал турар чой чооғына читпинең —
«Пар-чох»-тығның ікізі сын полбинаң,

Пірсізі ле оң чоох чолға сығарар,
Ікінҷізі — чол чохтығы — уларар!

Тӧртінҷі сағыс парызын сисчедіп,
Тайма нимее, пулестігнең пірлезіп,

Сын табыс толдыразына хайчадыр,
Хап-орта сағыс сарын хайлапчадыр!

Полған ниме полтазынаң ӧкерліг,
Сын сағыстар пар тӧзінең ӧңерсіп,

Чылхабысты чайхабызар пар ӧӧрнең,
Хойралылбас тӧстерінең сын ӧӧрлеп!

Полбаан ниме полғанынаң путхалза,
Кӧрбеен ниме кӧргенінең кӧктелзе,

Сынға мында чол чоғыл чойырхирға!
Мына піди Ил Сизік ызыхтирға —

Тадар тілге сӧлеп, ізиин киптирге,
Чараттым мин, Хан Тигірні пізирде!

Амды за, минің хығырығҷым аарлығ,
Син дее чӱрееңні сары сӧстіг паарға!

Син дее амды тузалан кибел кӧӧнең,
Тадар тілі киптегліг сӧстер ӧӧнең:

Хан Тигірнің ӱтирбіс чылтыс санын!
Піліс устии анда чітирбіс чанын! (267 бейтов)

Че кем полза, тадар сӧстернің чанын,
Оңарып, сынға толынминча халын,

Піске, тізең, пірдее дее чобағ чоғыл! —
Сын позынаң  хазахтап пирер оғыл!

Ситкіп син кӧр! Миннӧк чіли… писче чыл!
Андада ла пілерзің: о, нинҷе хыл

Чуға тартылған сағыстар иңдере!
Кӧр-кӧрдек пу даа кӧрігні изере!

Тӧртiнҷi хаалағ.
Хан Тигір орныхчатхан Хоолай теен таңмадаңар істезіг

Хоолайның пар полчатханынаңар паза аның хатығ ниме-ноозы чоғылынаңар

Тузы читті пастағызы ил инін
Пос Хоолайның хатығы чохтығ синін,

Холнаң синеп пе, сағысха алтанып,
Кӧр кӧрерге: хайдағ сырнаң сырлалып,

«Пространство» теен оңно чулның хағбазын
(Тадарлап са мин «Хоолай»-наң сағбалап,

Мында час парчам чазыт хуйахтарын…)
Хайдағ сӧснең таптирбыс туйух сарин?

Пурнада піс сурабызаң пос миинең:
Піс парзыбыс алай ба за чох киинең

Пу чарыхча чылдыр чӧрчебіс идін?
Сынап, итсе, алаамдырларнаң сидік

Тіл алызарға, чағыннас чӧрерге:
Че Хоолайның «пар» теенінде пілерге

Киречілепче позыбыстың чаны:
Кем дее хайда-да одырча, чатча ба,

Хайдағ-да ибде чадыхтар частана,
Кемнең полза хулғаатанча ойнана…

Ол — Хоолайда! «Пространство»-да хоғдайып,
Кибелнің пу синеп парча оңдайын:

Сын чоохтапчам алай ба ноо пуртағын,
Улдырчам сӧстернең артых ағын?

Йа, Хоолай пар! Сын чоохтың пасха ооғын
Амды кӧреең Ил сағыстығның пооғын.

Хоолайның хатығ ниме-ноозы чоғылынаңар кизекти чоох

«Пар» теенінге сурығ изерін чазып,
Хайдағ оңдайы Хоолайның пар чазыт? —

Сын табыстар мыннаң мындар тапсадып,
Тадар хылиин хати-хати хайхадып,

Хатығ ба ол, алай ба хатии чоғыл? —
Тіп саарсых, че пір саны сыннығ одын,

Піліс чітиин піске истир пу тағыс:
Хатығ полза, ил пӧзік пе, ил чабыс,

Алай ба ноо-да оохтың хатығлазы
Пос чорыхтығ чох поларчых сағбазы.

Хатығ нимее хамаабыс урун парза,
Хайди піс хысхырчабыс ағырсанып,

Чӱрек тее ханы сабызы хайнир-а!
Пар миистің, хатығлазының хылиина!

Че Хоолайҷа хамаабыс нинҷе чӧріп,
Чир дее ол хоптанминча исті кӧріп.

Нинҷе пар тіріг нооның ханаттары
Ил Хоолайның пілбинче хадыстарын!

Хан Тигірҷе ойласхан чылтыстары
Ил Хоолайның пілбинче хырығларын!

Че тыыт салааңдах, хығырығҷы аарлығ:
Ил Хоолайның хатии чох полча харығ — (290 бейтов)

Пу танығны піс кӱннің сай кӧрчебіс,
Хати-хати чӱреебіснең кӱсчебіс…

Наукада пу факттар чыындыс оозын,
Тоспас-полбастығ кӧрімнер кӧп хозып,

Парчаны пар тіллернің підірлері
Читпеедег сӧстер ағыны тӱрлеенін

Санап-салдап киречіге пізерге!
Сын сағысха Ил Сизікті чізерге

Читчедедір орта-пірлестіг кӧрім,
Пуға син, аарлығ хығырығҷы, ӧрін!

Хоолайның хыри-пазы чох полчатханнаңар сағыс изерізі

Ӏкінҷізі сурииның чылғыйағы
«Хырығ» тіп теен оңнаанынҷа чайалып,

Піс нооларбыс мына хайдағ изеріс:
Ил Хоолайға хырығ тудып, сиденнеп,

Чарир ба хыри-пазын тығырарға?
Хайдағ-да ноодаң, «чартылап» тударға:

Пу сари ол Хан Тигір тіп пістинең,
Тігзізі тіп пасха Сур Хоолай тирге?

Чарир ни зе пу чирібіс ордызын
Пӧл саларға пасхазы пар хохтаснаң?

Амғы улус путхалыстар «потхызын»
Илеедезін «пызырып» чох чылхызын,

Ил Хоолайның аймағын санап пиріп,
Чӱзердинең (салаалар читпес иліп!)

Хазахтығ «многомерность»-наң устанча,
Кӧп саны диссертация хаталча!

Че сын тузазы сағызахтар ооғын,
Ил Сизіктің піс тирігленіп чоозын,

Сын аазын хаап алтамнарнаң чазирбыс!
Сын пар нимені парынаң адирбыс!

Че, хығырығҷы аарлығ, сизииң хабын!
Пар изіңнің чой чазыхтарын пазын!

Ам кӧр син дее: син одырчазың ибде,
Иб Хоолайының хойнызында, кииде,

Пар толымы тураның — пірсі пӧлии,
Че стене хатығ Холаайахтың сӧлиин,

Хыза пасча ба? Чох, хыза паспинча!
Тураң істі — квартира — сыданминча:

Хоолайах ізииңе хыстынминча,
Хатығ парчаны прайға ол хайбинча!

Диван полза, ӱтепче плеттер халын,
Ит соотхыс, ідіс чуунҷахты ба… сабын,

Паза парчан нимені дее адазам
Сірер таппастар Хоолайның хахпазын:

Мында, тибес, ол тоолап, хайыл парды,
Чіт парып па, хат парып пузух парды.

Хайди хатии чох полған — андағохнаң
Ол Хоолапча иркін аза пазох ла!

Че сағызах — чиркеен, ол киртінминче,
Хараанаң артыхтин кізі кӧрбинче,

Хан Тигірҷе ырах-ырах парза чи,
Арса, анда ол тоозылча… тырбахнаң?

Че, хығырығҷым аарлығ, сағыс хоозын
Сын аастасха хоспа пӱдіріп позың

Пар-чох нименің алығын хостазып,
Пу Хоолайның сын парының тузазын,

Кӧрер кирек Ил Чох ниме сыр-хооснаң!
Ил Чох нимее син сап кӧр артых позығ!

Сиденнеп кӧр Ил Чохтығны сілииңнең,
Сылап кӧрдек паза пар ноо підииңнең!

Мында за син пос позыңа хатхырып,
Чарас саларзың изіңні часхырып:

Ил Хоолайға хатии пар аймах саны
Хырығ таппастар сағыстығлар саанаң!

Мыннаң амды за тыыт салааң ызиин:
Ил Хоолайның таппассар тығыриин!

Хан Тигірҷе хыри чох ноо даа саринзар
Ол тоозылбинаң хоолапча ил ағынзар!

Муңар чыл киндег суулазы алҷаасты
Тохтаадып пу романымда сын аастығ (325 бейтов)

Амды хатирбыс сӧзібіс ілезін:
Ил Хоолайның Чалғыс полҷаан — Пірлезін!

Хоолайның ӱс синегліг оңнанызынаңар

Паза пірсі істеглес хузуриинда
Хатығы чох, хырығы чох хыниинда

Нинҷе синегнең сиилче ни зе Хоолай? —
Санап полбин ирееленче «учёнай» —

Пірее аларбыс хазыр академик,
Сӧс сарызын пурлатчахан полемик,

Ил Сизіктің сайбап піліс чозағын,
Сал парчалар нымах чымҷах ырағын.

Чарлапчалар «пространственнай континуум»,
Сынап итсе, ипчім минің Гали-ханум,

Истең сыххан ил сағыстың ӧлҷеенін
Кӱннің кӧрче алҷаахтырыс кӱдеезін…

Ноға-да академиктер тӱрлезі
Пасха нимес чіг сағыстаң пірлезіп…

Амды кӧреелер аастың сын хуйағын,
Хан Тигірнің сын пазыстығ тайағын!

Ил Хоолайның синеглер таңмаларын
Сизер ӱчӱн, пар Толыс оңнағларын

Хати-хати уғар кирек час мииснең:
Парчан хатығ чазалчатханы кииснең

Тола парчатхан орынның ордызын
«Объём»-нарнаң санапчабыс чардығын.

Чон чоохтас салған, кӧрімге, пір метр,
«Узун»-ын піс синирбіс. Километр —

Сала ырах муңарлап метр теені.
Синнеглестернің ағыннары кеенін

Мында адап киректіглезі теезін
Пар «пӧзік» таңма хабылының ээзі,

Алай ба ниме ноолар пар «чалбағы».
Хан Тигірнің хайзы даа пар халбағын,

Узунын ма, сын пӧзиин санап парып,
Ӱс чарых сан читче илні оңарып,

Ил Чарыхтың кӧре хайзы даа сарин
Ӱс чорығын адирбыс кирек аариин:

Чалбағы пар, узуны пар, пар — пӧзии!
Ил Хоолай, йа, ӱс ле синегліг сӧӧлии!

Тадар тілін пілбестерге чарлиим:
«Трёхмерное пространство» тіп адим!

Че, хығырығҷым аарлығ, арса, хааннир,
Наукаҷа трактат мындағы «хайне»?

Оңнағ пирҷеенің чоғыл таңмалары!
«Узун» полҷаа хайзызының хойлары?

«Чалбах»-тың даа адирын сынға сарып,
Син чарыт пир наукаҷа чол салып!

— Пыром таста! — ахтанарым сынап,
Пар ноозын сынны чарытпин, сунғлап,

Нымах салҷаңнос хоос чоох пӱдірчебін,
Сынның хағбазын соода чідірчебін! (350 бейтов)

Ӏзе, амды хатанарбын улғаадып,
Пик сағыстың пар чағын пулғапчадып!

«Узун» тізе, тӱс столынын кӧрчебіс,
Постаң іскер сиг синін кӱзетчебіс,

«Чалбаан» алза солдаң оңға ил чолын,
Кӧп-кӧнізі паза пір сигнің холын,

Адапчабыс хазахтап «площадь» адын.
Анаң за пар ил «пӧзігі»! Пу, йабыл,

Тӱптең пасти ил ӧӧркізер ойлир,
Андағызын ол тоозылбас улир!

Ил Хоолайның піди сиглелген Толын,
«Объёмы пар» тіп орыстир ил чоным.

Сағамғының чӧреестер ырыхтары
«Километр» тіп таныхтир чулларын,

Хайда полза, пас чӧрзе, чир ӱстӱнін,
Алтынын ма, кистін санап сӱзӱнін.

Мына хайди Ил Хоолай ноозын хоостап,
Рене Декарт тарт салған сиглер чоостың:

Узун-чалбахти-пӧзіктің пар толын
«Икс-игрек-зет» латиннап салған хоозын:

.

Тус чорығы Хоолайның тӧртінҷізі синег полбинчатханнаңар чарыдығлығ сағыс

Че пар чоннар аразында «хыйғалар»,
Оларның сағыс-чарыттығ сайбағы

Харапасхаҷыл хадыл кинделернең
Нинҷе пар чир ӱстӱ кӧп универде

Кӱлге паспин полған на ааста, теедег,
Кӱннең кӱнге толғап турча кӱлеедег!

Иң аастығ пар толғалҷыхтығ пір физик,
(Пу рифмаға чӱгӱр килчедір… «шизик»),

Че чоохтың сыны оорхазын тударға
Кӱстенер кирек Сизікнең чунарға

Ардап парған чон сағызы артиинын,
Киртіністіг чіг чанылығ ізиинің! —

«Энштейн» ол… хыйғаҷағастың ині!
Амды піс тее сӧклес пізиинең иніп,

Наукаҷа сын парыстығ сағ аниин,
Алтамнап читір пирербіс Тус таниин.

Чухха чудаан сынағҷы улус ооғы
Тімелеп тур мына хайдағның чооғын:

Ил Хоолайның тӧртінҷізі синезі,
«Узун-чалбахти-пӧзікті» китезіп,

«Тус чорығы» поладыр тіп, чарлағын,
Хан Тигірҷе ойлатчалар чобағын.

Хайран улус ноға-да сизінминче:
Пір метрге секундаларның изін

Хайдаң-хайдаң чухтырынып алғаннар?
Ноға кирек Ил Толыстың толғанын

Ӱс азырыхтығ метрлер таңмазын,
Секундалап путхирға чох хағбазын.

Ил Сизіктің сайбалчатхан чозағын
Кӧрбинче кӧп аймахтарның узағы.

«Узун» полза пастағызы синегнің
«Пір метр» тіп таңмалап ол тиңнегні,

Ӏкінҷіде піс «килограмм» итпеебіс,
Піс «метр»-нең «чалбах»-ты сын иптеебіс!

Ӱзінҷі ис Ил Хоолайның чазирда
Ам Джоульны ағаа хости тузирға?

Олох ла «метр»-нең Піліс тіпче адирға!
Киректепче ӱс чарынын санирға!

Тӧртінҷізі пол парған полза ноозы,
Аннаң андар олох ла метр хоозы

Орталапча піліс ӱттіг хостозын!
«Узун-чалбахти-пӧзікті»-ге хозым

Паза киректелбинче артых «рай»,
Парчан хыри таңмалал парған прай!

Ил Толысха «секунда» кирек чоғыл!
Тӧртінҷізі — чумаартастарның тоғы.

Ойнап итсе, Энштейнек полаархап,
Мин дее амды «наа физика!» улаархап,

Пуртлабызарым пизінҷі чозаағын:
Ил Хоойлаҷа чӱгӱртіріп талбағың,

Секунданаң пасха кирек пу… Джоуль харии,
Піске кирек энергияның арии!

Ил Хоолайны кем дее холлап полбаадағ,
Парчан оох-теектер чарии чарыбаадағ!

Анаң пазох континуум чарлааҷых
Пол парғадағбын генийек пурдаачых!

«Простарство-время-джоуль-килогорамм»-наң
Саларбын чой алҷаахтырсты наанаң!

Кӱн чох, тізең, чуртирға кӱндес чоғыл!
Че, миизіҷек, алҷаахты пу син тобыр!

Амды иссең «секундалар» суртлағын,
Тӧрінҷізі тіп Хоолайның ағбағы,

«Пространство-время… бла-бла-бла-континум» —
Пу сай тілліг, сай сағыстығ ӱнніг- тӱн!

Тастдах підег сағызах сабазын,
Кем дее полза, ноо даа полза адазы!

Амғы сабаны журналисттер чуунча,
Че піс, тізең, Хан Тигірнің Сын уунҷа,

Чоллахтазып, пірлезіп сын хыйғанаң
Мыннаң мындар систербіс ил чайаанын!

Сынап, итсе, Энштейннің алҷаазын
Хайдаң сығып, ноға іди алҷазып,

Пу сағысха пілерге сидік чоғыл:
Ил Хоолайның азарға ноо даа холын

Кирек, нооза, нинҷе-де тус ойназы,
Кӧп чарыхтың аар-пееркіліг хайназы!

Хыриның пазы чоғын даа азарға
Кирек, нооза, хал тиріглер тударға:

«Секунда» чох Хан Тигір чӱгӱрбинче,
Алай, итсе, «ил аазынаң тынминча» (400 бейтов)

Тіп суулаза, киректелче синнестер!
Ах чарыхти чӱгӱрістіг инестер!

Чахсаан ситкіп, оңарыс ӧӧн пахлаза,
Тус «харылызы» чаан матап сасхлаза,

Хыйға улус Тус чориинда кӧрчедір
Пірігіс атомнарның хабызыс ӧчезін:

«Процесс» парча тіп орыстим пурнада,
Оох-теек пірігізіп, анаң паза уналып,

Ах чарыхтығлығ чылтыстар хайназып,
Илбек хазанда хойиинаң путхазып,

Тузы парча оох-теектіглер палғазып!
Син, хығырығҷы, миизіңні толғадып,

Ситкіп оңар: тус алынҷа полбинча,
Оох-теегі чох процесс паза парбинча!

«Секундалар» — оох-теектіглернің тании!
Мында хайда Энштейннернің харии:

Ил Хоолай, тізең, атомнаң пӱтпеенін
Хуруғ полҷаан, пір дее ниме чох, — ээнін! —

Пу сағыснаң олар пӧле полбааннар,
Ах чарыхтың иң ӧӧнін сыдабааннар

Чара кӧрерге Хоолайның ил ээнін!
Паза пірсін, оох-теектернің кӱдеенін,

Чылтыс тіп аймахтарының тӱрлеенін,
Пасха «мӱннең пызырылып», ӧӧрлеенін,

Ситкіс читпеен Альберт Энштейн оолға…
Че піс, тізең (тадар табанах соолған!)

Тайманы пу оңнап ам пӱдірчебіс,
Хан Тигірні ортанаң сілікчебіс:

Хуруғ полчатхан ээні пар ил Хоолай
Тус хоостыра саналылбас пар Толы:

Ағаа кирек ах чарых «километр»,
«Секундаға» за оох ла, теек ле ээліг!

Че, хығырығҷы аарлығ, ам пілерзің:
«Секунданы» Ил Хоолайға синнеске,

Тартпас кирек, сын парызы ӱндеске!
Ӏди итпезең позыңох кӧдесте

Хада пызарзың сағыс чох чайаанда,
Хада илирзің парыс чох сайааңда!

Ил Хоолайда ӱс ле синег полҷаанаң,
Хан Тигірнің таңмалирбыс сын чанын! (420 бейтов)

Наукаҷа сӧс пазығларын кӧрiп,
Сын кибiрiн чазалдырчаанаң тӧӧйлеп,

Ил Хоолай тiп Хан Тигiрнiң ордызын,
Пик тыыт салааң пiлiнiс ис хордыңын, —

Кӱннең кӱнге ол факттарны кӧрчебiс,
Ӏстег иснең Пiчиимнең кӧңдiрчебiс:

Пастап адирбыс пос оңдайлығ толын —
Ил Хоолайның миседi пiске чоғыл,

Хайдар хынзаң топладарзың азааңнаң,
Ханаттан парып, чорых НЛО-ңнаң

Хайдар сунзаң андар чит парар идiң —
Тығырып синiң чорығыңның тилiн

Сиденнестерi чоғыл Ил Чайаанда.
Кiзi аразы чазыхтығ хулаанда

«Пространство многомернайлар» илееде,
Че хоос тiллiг аймахтарның кӱдеезiн

Тохтаат турар олаңай сурығ чозы:
Ил Чох-осха хайдағ сабарзың позығ?

Ил Хоолайға, сын паарынаң чох ээнге
Полбас сығыр, нымахтыға кӧктеенең,

Чарир саларға хадыл пiчiктерде,
Ил сизии чох чут диссер iрiктерде.

Хан Тигiрде сиденнер чох сылтаанда
Ил Хоолай ам хайранах… чалғызаан на!

Ӱс азырых чоллахтарның сиглерi —
Рене Декарттың хоостастығ тӱрлерiн

Ӏкiнҷiзi таңмаа хостандыр салып,
«Узун-чалбахтығ-пӧзiктiге» сарып,

Хатапчабыс узахти артых наазын:
Ил Хоолайның таппасар хырығ пазын! —

Ол тоозылбас-парбастағ ӱкӱскенос,
Тус тоозылбастағ чазылар чӱскенос…

Олғаносхастағ чазыхтығ тузағын
Хати кисчем чiг сағыстың унағын:

Хатығның пар оох-теегi, пар iткiзi
Че Хоолайның андағ артых сiскiртiн,

Чыстап таппассар хайзы даа пулиинда,
Парчан ызых, парчан хыйығ — Хатиинда!

Че «муха»-ның, «котлеттiң» чызы-тадии
Ӏкi пасха оох-теектiглестер хадии!

Ил Хоолай даа парчан пар чылтыстарны
«Чуртаттырча» пос паарлығ ордыстарда.

Че позы ол оох-теектең «харылбаанын»
Мыны кӧрбинче чоныбыс кӧп саны.

Че, хығырығҷы аарлығ, паза теезiн
Паза изере хазырып ил ээзiн,

Мыннаң мындар ам теесте Хатығлазым!
Мынзы ниме? Мынзы хайдағ «халазым»?-

Син, хығырығҷы, «кимiрiп» илбектi
Миннең хада кӱзерзiң ил ӧзектi! (445 бейтов)

Амды пазох киречіге хысчабын
Катющиктің наукаҷа Сын хабын!

Пизiнҷi хаалағ. Хан Тигірнiң Хатығлас теен оңдайларын чарыдары. Оох-теек, оох-теек палғалызы, iткiс кӱзi.

Пастағы оңнағластар, тілбестеглер…

Хакас тiлде «материя»-ның тании,
Тiлбестезi чох полып, пiлiс ании,

Мында чараттым «Хатығлас» тiп суулап,
Тадар чӱреен, Хан Тигiрнең сын суурып,

Хатандырарға сағыс артыхтарнаң,
Чазап пирерге тағыс артхыларын:

Сыбир Хан Тигiр ибiзiн Ил сизiк,
Харандылар пол парза ордыс-тизiк

Пiле тура чозахтарның чулларын,
Пiллербiс пiс ил чонының чойларын! (450 бейтов)

Кӱн чариин чiп, ил чарыхтар пулғазын
Мында систербiс хойрыхти толғазын!

Алай ба пу Илбектiг Тiтiрестiң
Кӧр пирербiс алҷаазын пiс iзестiг!

Че Хоолай соонда «Хатығлас» кӧрерде
Сурап кӧреелер чарыхты пӧлерде:

Хуруғ нименең — Ээннең чи — пасхазын,
Ил Хоолайның ам чоохтапчам iстiзiн,

Орта сизерде ӧӧнiн хайди кӧрiп,
Тӧре саларбыс чазындыда тӧрiп?

Олох ла… постаң сағызах иптеглiг —
Кӱчӱн ил Сизiк хабызы кӧстеглiг,

Алҷаастар пар чут сағыстаң ал халар,
Ил парыстығның чанын пик хадарар!

Ниме пасхазы пар пу чылтыстарда?
Хайдағ хаталыс тоғыр хуластарда

Парчанны прай пiр чӧрiмнең сӱрчедiр?
Пiр толымға ниме-ноо пiрiкчедiр?

Пӱкӱл парчанны прайзының кӧрерде
Сурааң постаң: нинҷее чарир пӧлерге (460 бейтов)

Ил Ээнiнiң пасхазы пар хуйахты?
Хозарбыс пеер харах кӧрбес Халбахты!

«Пар» теенiнiң — полған на ниме-нооның! —
Ӏкi чоллах артығынаң оңноның

Паза пiр чоғыл танығлар хостасхан:
Ноо даа полза пу чарыхты хохтасхан

«Пар» теенiн пiс пӧлербiс iкi тӱӱске:
«Хырии»-лығ ам тадарлыбызып, ӱӱстеп, (464 бейтов)

(«Дискретный» тiп наука тiлбiрен тур),
Ӏкiнҷiзi «Толбах»-наң кiбiрен тур,

Пiр пӧлiлбес Хан Тигiрҷе толғахтығ!
Мыннаң артых паза хоза чозахты

Чир дее таппастар аарластығ Чайааннар,
Ноо даа полза, Кем дее полза сулғааннаң!

«Пар» нооның пу ах Чарыхха толҷааның
«Пӱкӱл» паза «оох-теек»-ти чарылҷаанаң

Паза пасхазы толынҷаа пу чоғыл,
Паза адастың сағызы пу чоғыл.

Ӏди Хан Тигiр ноозының аймағы
Ӏкi алғайға тӱӱрiлче хуйағы:

Хайда-да «хырығ хазы»-ның хыринаң,
Паза пiрсiзi «тоозылбас» пiзиинең!

Амды за Сизiк хаалазы чiтиинең
Тадар тiлi иптiг тӧстер Сiлиинең

Киптеп салааң паза пiр пiлiс таниин:
Ил Хоолайда хыри чох пар пос хаалии,

Пос хойнында ол абытча «паланы» —
«Пала» солазын «Хатығлас» аданып,

Мыннаң мындар Хан Тигiрҷе хахтанып,
Систiп кӧреең ил пирiктiг путхазын.

Ил Сизiк пуус ам «Хатығластас»-тың кеенiн,
Палғап ала палғалыстар чиркеенiн,

Пiрдеңни салып салымнар салтарын,
Пiлiс пирер пар ноозын кӱр алтанып!

Пiс сизiндiбiс пар пiрлiг чозахты,
Пар нооны пӧлiп, кӧрiп Хатығласты:

«Хыри»-лығ тiп пӧл салғабыс пастасты,
«Хырығы чох» iкiнҷiзi чазасты, —

Парчан ниме паза мыннаң пасхазын
Хоза пiлбинче пирiктiң пасхызын! (480 бейтов)

Кiзi ползын, маллар, оттар ӧзегi,
Харахха кӧрiнмес тее Хатығлас тӧзегi —

Парчан пӱтчееннiң салымы оңназы
«Хырығ» тартча, «хырығы чох» тузазын!

Мыннаң паза пасхазы чоғыл! — тағып,
Хати-хати нахлан парчам сӧс чағып.

«Хырығ тартча» нимезi полча, ноозы? —
Изерiн пик изерлеп, Сыр хостозын,

«Дискретнай»-ның «материязы» хоозын
Килген тiлде «частица»-наң пiр хозып,

Тiлбестег кибiр чазыдын толғадып,
Тадар тiлде «оох-теектiг»-е сулғадып,

Мыннаң мындар ил Хатығластың таниин,
«Оох-теек» ойлазы сағылына сарим.

Пазох — амды тадарлап! — Тигiр Ибiн,
Хан Тигiрнiң чазанҷыхтығ ил кибiн,

Тадар сур сағыс парызынаң чоохтим:
Пар Хатығластың пӧлiлгенi — оохти!

Мыны сағам палғап сал чуға мииңде,
Амды кӧрербiс… ноозы «чох хырилығ»? (490 бейтов)

Пiди кӧрзе… харах узы читпинче,
Хырығы чох нименi урухтирға!

Сағам пiлчебiс Хоолайның ил чориин,
Хыри чохтың тохтадылбастағ пӧлиин,

Че Хатығласта пар ни зе ил синi,
Холға тудып, кӧс кӧрiглiг чуғ тимi?

Хайди пiлiп, синеп хайдағ хатиинын,
Сын чабығын ситкiп кирти ызиинын

Ӏкiнҷiлезi чох пiлiстi хабынып,
Тур саларбыс азахта пикти хағынып!

Че, хығырығҷы, ам ситкіп кӧрееңдек,
Пик сағыстаң Хан Тигірні сизееңдек

Іргек паза устығ салааңны алып!..
Устығ салааңны игіп, тырғах пазын,

Іргектігнің тырғағына чапсырып,
Ниме кӧрчезің… изіңде пызырып?

Харах кӧрче: устығ салаа — парбинча,
Іргектин ӧтіре ол ойлабинча!

Хай пар кӱзің син салабыс ынҷииңның
Хан Тигір зе пирбес ырғах хылииңнаң

Іргек салааны тобыра ойлирға
Устығ салаа… оох-теектігнің ыниинҷа! (500 бейтов)

Эк, хығырығҷы, син пуға хайбаазың —
Ноға-да пу чуртаста сағынмаазың:

Ноға (сынап!)? Хайдағ хуйахтар томы
Пирбинчелер оох-теестірерге сомып?

Хайдағ андағ илбек чозахтар саны
Ойлатчадыр пу чарыхча хал ханым?

Мына мындағ сурастырығлар тании
Ил Сизіктіг улустың сыннағ аниин

Ойлатчадыр хати-хати кӧрерге:
Іргек салааҷа… оохтарны сӱрерге —

Пілерге чи: пісте пар Хатығластың,
Оох-теектіглер сын теелізіп, чуғастап,

Пар ноодаң-да палғалызып толғалча,
Хайдағ-да пар сынназынаң туғланча!

Хайдағ ол кӱс? Оох-теекті кӧптіргеніп,
Пірге сулғи, салааҷа типтіргеніп,

Пирбинче Устығ пазынаң улирға
Іргектігнең пірігініп устирға?! — (509 бейтов)

Піди турғызып сурығлар аймағын,
Кӧместең систіп ооғастар тузағын,

Харах кӧрбестег нооларның хайхазын,
Піліс кӧрче ил Сизіктең палғазып!

Че, хығырығҷы, сағыс астыхпасти
Хатап кӧреең пастағынаң сурағли —

Хан Тигірнің тӧстегліг чозахтарын
Хати кӧреең уластап чурухтарын…

Сурағлар идіп, нандырығ тапхали,
Пастабызааң иң тӧзінең хапхали!

Сурығлар пастыра тӧстегліг оңнағларны хатап оңниры

— Ай, хығырыҷы, чоохтап пир ортазын:
Хан Тигір… пар ба, чоғыл ба? Сабазын,

Пілчем, мында айтып полбассың — «чоғыл»,
Мыны оңарар… час пала син оғыл —

Сыны пір ле: Хан Тигірнің ілезін,
Киречілир хойрых полза, кибелің!

— Салбах чи синің идіңніңе орын,
Пу чарыхча чӱс чӧрчеткен сах позын,

Орныхтырып, талбаңнапчатхан ноозын,
Тадар тілнең амды адып сын хоозын,

Піс «Хоолай»-наң мында солап парчабыс,
Парчаны прай (оох-теектерні алчабыс!)

Пос хоолайҷа алтамнарны салчабыс… —
Пу — сын? Алай… тайма чоох пызырчабыс?

Галактикалар хуулада ахчалар,
«Пространство»-ҷа чоллахтарны часчалар…

Йа, сын! Сынап-ал — Хоолайҷа ла чӧріп,
Парчаны прай анда ла полча тӧріп!

— Амды, чізе, Ил Хоолай паза… миизің
Ол пір ниме? Алай ба пултах изің…

— Айоол! Наука сӧзін пылҷыхтадып,
Кізі хылиин теңмедек, ынҷыхтадып!..

— Пыром таста!.. Чарир ба сурығ теезін
Аннаң андар сал парарға кӱр изіп?

Сурчам пазох: кем Хоолайның сын ээзі?
Адазы кем? Сӧлеп пирдек… пірлезін!

— Худай салған! — тіп табылар хыйғаҷах,
Че пу… чарлағда тоозылча «ноға»-ҷах:

Ил Хоолайға (хуруғ полҷаанға, ээнге)
Кирек ни зе… Ымай кӱстіг кістеені?

Мында кирек ипти-тапти кӧрерге:
Хоолайны оох-теектігнең пӧлерге!

Тіріг, тірии чох… пар поладыр Хоолай,
Че ээн нимеҷе суулап па, таң, хоолап,

Парчан нименің прайзы хыймыразы,
Пространство чох таппастар сын аймазын! (532 бейтов)

— Уластырып, таңмалап Хатығ аазын,
Ил Ээ полғаннаң тастыхти пар хазын,

Адап-солап піс «Хатығлас» ам тирбіс,
«Материя» хазах тілнең инирбіс,

Ол пар?.. Алай ба «чоғыл»-наң тыхтирбыс?
Арса… мынзына даа ікінҷілирбіс?

— Талазығ чох! «Сын пар» сӧснең пиктирбіс!
Ӏди итпезе, сағыста илирбіс!..

Мына піди… читтібіс «Хатығласха»,
Мыннаң мындар чӱгӱртіп поох толғасты,

Хан Тигірнің ил хазырын пулғадып,
Сын Хатығластың тамырын ойладып,

Сойтар кирек пу даа сойрах таңмазын,
Тастир кирек чуға чухпаан хахпазын!

— Хайди? — сурарзың, — Хабблның хараанаң?
Пахлап чӧре, галактика хараазын? (540 бейтов)

— Олох ла, чи.. ил Сизiктiң чiтиинең
Сын сӧзiн игiп Хатығлас хатиинын,

(Алай чымҷаан?) ӱтеп кӧрзе, кӧрербiс
Хайдағ хайхастығ нооларны кӱзербiс…

Че, хығырығҷы, мииңнi хыймырадып,
Пазох кӧреең Чайаанның пытыразын!

«Сын хатығлас — пар» тееннең пастап алып,
Нинҷе килкiм пӧлгенi пар? — кӱр хаалап, —

Хан Тигiрнiң тӧстеглерiн тӧстееннең
Пар миистi пiс холлапчабыс ӧртееннең:

Чайал парғанның саны iкi ле тiп
«Дискретнай» теенге тоғырын сулғанып,

Мыннаң артых паза саназы чоғыл!-
Ӏкi полҷаанның ас полбассың чооғын:

«Хырилығ» теен таңмаларны тавролап,
«Хырии чох»-тың даа Сизiгiнҷе хоолап,

Ил Хатығлас iстерiн пик хатирбыс!
«Мыннаң пасхазы чоғыл!» — тiп чарлирбыс.

Ил хатығлас (материя!) хон парды! —
«Хырилығ»-даң «хыри чох»-ха чух парды.

Изере амды наааҷылалча чооғым:
— «Хырилығ»-ның сағбаланчатхан ноозын,

Пу чарыхта оңназысчатхан кӧбiн,
Таңмалапчалар чоохтағластығ тӧлi?

«Отпет пилен!» — тай ууҷамның сӧстерiн
Сал пирем прайзы танығлығ тӧстерiн,

Пурунғы гректер анынаң чахханнар,
Харах читпестi анзынаң тутханнар:

Ол «атом» тiп кiр парған пiлiг чоохха.
Тадарлап са худалапчабыс «оох»-ха!

Олох таңманың паарызы ортазын
«Оох-теек»-нең дее тузаланчам хохтазын!

Харах чiтии оох-теектi дее кӧрбезе,
Че пӱӱнгi тимi-тирiглер кӧктезi

Ӏкiнҷi чох кӧр таапчадыр коллайдер.
— Син дее чох пiске таныс ол хулаада,

Хайдағ пiске харапасхаҷыл пазын
Чарлап пирерге син итчезiң наазын?

— Сынап, итсе, романымның сын хооғын,
Кӧрерзiң ме, сизерзiң ме ил позын, (560 бейтов)

Пу пазығларның тоозылҷаанда — соонаң,
Узарадып са атомнаңар чооғын

Ол «пар» тiп Сынның хабына сух салаң!
«Хыри чох»-тың ам сағылын ух салаң!

«Хыри чох пар» тiп (Хоолайдаң пасха!
Мыны син хатығластығзар сухпа!)

Киречiге хайдағ пар ниме-нооны
Орта пӧллеп, кирт саларбыс оңноны?

Арса, ол чоғыл? — сыныхти сурағнаң,
Пiс тоос саларбыс хатығлас чуғаңның

Кӱр чаныбыста пирiк iстесчеенiн?
Пiлiс хылии пос миистi перiсчеенiн

Чир дее салбин, кибеллегде ойнадып,
Сын мӱн чозаан ил чарыхча хайнадып,

Паза сурығ киректепче ил Сизиин:
Оох-теектi хаап, сынға харап, ил пизиин, — (570 бейтов)

Чайхалызын, чӱгӱрiзi пар тизиин,
Ниме итче? — хахаңнапча чiң изiм.

Хан тигiрде парчан пар чылтыстарны
Ниме толғапча? — сӱрӱн тырыстадып,

Сурап кӧреең хал сағысты ойладып.
Син, хығырығҷы, алыхти таңнанып…

Сынап, итсе , пiлчезiң нандыриин! —
Ол… «кӱс» адалча! — пос кӱлӱмзiриин,

Хати-хати салдап сӧстер оңназын,
Наукаҷа холарбалығ холлазын! —

Таптанчадам сын ағылын тирледiп,
«Ил кӱс» тiп хоза танығнаң иңненiп! (21 апрель 2021, 575 бейтов)

Нимезі полҷаң соолғанның хахпазы,
«Ил кӱс» тіп мында кӧӧпчеткен тахлазы?

«Ил ооғы» пар таңмазынаң хахлазып,
Пірге хырлығ пазох… оох-теех нахлазы?

Ӏди полза, піліс піске килбинче:
Пос хоолайҷа хайдағ кӱс сизінминче

Оох-теегігні пырладып, ӱрӱкпинче?!
Ол йабылны, сӱрӱзіп хузуриинҷа,

Ил Сизікте чозағы пар адаста,
Солап салар кирек ол хатығласты

Хоза таңманаң! Нааҷылап узахты!
Ах сағыста харах кӧрбес «Халбах»-наң!

Ил Хатығлас «палаларын» ам кӧріп,
Сӧстер сыны орталазынҷа чӧріп,

Салаалар иліп, хондырчам пілиимнең:
Оох-теектер кӱс сылтаанда пар ілиинең

Пулғалысчадыр Тигірнің Сілиинҷе!
«Халбах» тіп кӱстіг ады пар тіниинҷе

Галактикалар нооҷа чортыпчалар —
Оох-теек аразын, теедег, толдырчалар!

Амды за, аарлығ хығырығҷым минің,
Сурығ пире, алтамнарның сағ идіп,

Мыннаң мындар кӧр-кӧрербіс чуғ идін:
«Халбах» тіп ноолған кӱс ілезін игіп,

Хайди ол кӱс сағбаланча, туғланча?
Хайдағ чоллахтар, пар полза, сағланча?

Пазох мында чің табығлар хылиинаң
Пӧлербістер Ил Сизікти пулиинаң:

Кӱс парының пар тоғыр ікі лезі —
Аар-пеер тартынып, парып, іткілезіп,

Пасхазы чоғыл парыстығ кӱрлезі:
Ол позынзар тартынып, ӱкӱлезіп,

Пірлезер ордыс толымы хуҷаанда, —
«Кӱс» парызын, пастағызы полҷаанын, —

Піди киртербіс сыныхтағ хылҷиин;
Паза пірсі, ікінҷізі пізиин,

Ӏткіс кӱзі тіп суулап, мааннап аны,
Кӱн чорыхтап сӱректирбіс романға!

Піди пӧле ам таныхтирбыс нооны:
«Тартып», «ідіп» чуғат саларбыс хооңны —

Мыннаң пасха паза чох полар танығ!
Пуға хости паза чох полар паалағ!

Ам Сизігің орта полза, пӧлерзің,
Ил сағызың орта полза, пӧгерзің:

Ил тоғырхы «тартыс», «ідіс» пухазы —
Сын тӧзінде хайзызының хайхазы?

Парчан ниме посха тартып, тӧменче?
Алай, итсе, іділізіп… кӧгленче?

Сынны пілер хығайҷағах тӧстегліг:
Иң пирік чазыхты ил Сизікке тӱрлеглеп! (24 апрель 2021, 600 бейтов)

Кӧрчебістер піди ил сыныхтааннаң:
Парчан ниме, оох-теектер хуластааннаң,

Тартызып чағын, теертізіп иң ӧӧнін,
Ӱстӱ полза, піріктіріп пар тӧңін,

Хада пір чыылған поохтас хуйахтарын,
Аймах-пасха оох-теектер хабыстарын,

Ордыс таңмаа чахталарчых ил хағы!
Хайдағ ла пар чайааннарнаң кӱс хағып,

Орта чара тартып пірігістерні
Хан Тигірҷе сӱректеп, ил істерні —

Ах чарых оды чарыбас пірдеезі —
Пу даа кибел ойналчатхан сірлезі

Чох поларчых ил хығырығҷаа аарлығ!
Хатиин аспас харапасхаҷыл ағын —

Ойлазы чох, ойнас чох хатығлазы
Оох-теектіг ле поларчых Кін палғазы!

Че кӧрібіс Хан Тигірнің алғайын,
Парчаны пар хал ноозының алайы

Ойналдырча галактикалар санын,
Ӱспес-тӱспес ах соолабастығ чанын!

Сынға кӧре, сыны сани халчадыр
Іткіс кӱзі, ил Сизікке хончадыр!

Парчанның прай хахласхан хыймыхтазын
Михайло даа кӧр пирген пылҷыхтазын.

Мына піди, артых пуртах саппин,
Ах чарых сағы сағылча ӱспин:

Ӏткіс кӱзі, ітклеп-сасхлап парчанны,
Хан Тигірге ил Тамыры хаҷаннаң! (25 апрель 2021, 614 бейтов)

Че тыыт салааң ма, хығырығҷы паарлығ,
Ӏткіс кӱзі оох-теектіглерні сарып,

Пирбинче пірге поохталарға пазып,
Оох-теектігні унағынынаң хазып!

Аразында, хайдағ даа оох ползын ол,
Пос хоолай пар! Арса, кем-де, хомзынып,

Піснең хада романда чараспинып,
Хоғдай халар ил ағынына тиніп…

Че піс параң мыннаң мындар ил сигіп,
Хан Тигірнің ах чазыдынын тиліп!

Піліс ізии изерізінің одын
Ил тамысча пазох пар хоостығ оонын:

«Халбах» тіп алып (оох-теектер пасхазын),
«Хыри чох» тании чанызын хостазып,

Ам сағынчабын, сурыпчабын позым:
Хайдағ тоңнығ Халбахтың пар ӱт-оозы? (25 апрель 2021, 622 бейтов)

Оох-теектер удур-тӧдiрнi хостазып,
Хайдағ чухнаң сӱректесче толғанып?

Пiлчебiс пiс ил пiлiгҷi Ньютонны.
Хан Тигiрнiң iстезiп пар сын ноозын,

Чарлабысхан чоннарға чуға аниин! —
Кӱннер-айлар-чирлерiнiң пар харии

Харах кӧрбестег тӧдiрлестiг «хаама»! —
Тадарлап пiс «Халбах» тӧстiктiң тамын —

Хан Тигiрҷе салчабыс узах чориин!
Наука «гравитациязы» тоолиин

Ам чарытчабыс физика оңнаанын:
Пос поостығ полып хоолайҷа ойлаанын!

Халбахта пар сын аастығ хағбаларын
Хайди кӧрееңдек, эй, харындастарым?

Кӱс хазырып тастаан пар ниме нооның,
«Халбах»-мында адалған сур оңноның

Ӏткiс кӱзiн, пiле тура тараанын,
Омазы ноо? — сурағластың суртлаанын

Пiлер кирекпiс ноо даа хылчых сарин!
«Хырығы чох» ил Сизiкти пар таниин

Тоңнап салчабыс миизiбiстiң тизиин.
Пар ба аның массазы? — ил сизии…

Чапсых нандырығ теезi ол — олох ла:
Халбахтаң «азах аарын» ойнабох ла,

Нандырығ пирiп, тағып сыннар аазиин
Ил аар пасханы чоғыл! — миистiң хазиин

Мында тутчабыс парыстығ чоннарға,
Хан Тигiрҷi артығызы ханнарға!

Пазох хати тахтанып артыхтарға
«Халбахтың аары чоғыл!» — салчыхтарға

Тiмен салим ил Сизiкти чозаанаң:
Халбахтың пар полған полза аар чаны,

Оох-теек чiли «хырығ»-ынып, аар пазып,
Парчан Хан Тигiр «тяжестьтернi» чазып,

Пӱкӱл поларчых чiрiк чохтығ тазых,
Иртче-парҷаа чох полҷаң чоллар азых!

Ил Хатығлас парчаны хатып парып,
«Халбас»-тыға тол парарчых тун парып!

Че пiс, тiзең, кӧрчебiс кӱннер чариин
Фотоннарның хал чорииның ил халии

Халбахча нигiлезiп, сағылызып,
Чирге читче энергиязын тазынып!

Амды за, минiң хығырығҷым аарлығ,
Син таныпчазың оох-теектернiң парын,

«Хырығ полҷаа» оларның сизiнчезiң,
«Хыри чох хатығлас пар!» ам кӧрчезiң,

Хыри чох чаны-паары Хатығластың
Адап мында хатанчабын — «Халбах»-тың

Пӱкӱл полҷаан, «хырығы чох» алҷасты
Ил Хоолайҷа чӱгӱрiнген толҷахты.

Оох-теектiглер, тiзең, iтклезiп-сазып,
Хан Тигiрнiң хыри чох сарин хазып,

Галактикалар чӧрiзiн тутчалар,
Хан Тигiрҷе халбахтазып хончалар!

Мына пiди ил чазыдын кӧрчебiс,
Мына хайди ил сағыс тiрiтчебiс! (26 апрель 2021, 651 бейтов)

Алтынҷы хаалағ. Хан Тигірнiң пасталғаны чоғыл, тоозылғаны чоғыл.

Че, хығырығҷы аарлығ! Китен амды!
Тадар табан, хан-тигiрҷi поэдi

Пурунғы Парменид чiли чарлаанаң
Соңға адап, Лукреций чалғызааны —

Хан Тигiрнi тыңнаан илбек ухаанҷыл,
Кибеллег чазып, пiлiстинең нааҷыл

Ам даа хайхатча минiң изiм-чанын:
Хал тирiг чох, олаңай Сизiк таанин

Харах ла кӧрiс сағылнаң ӱтенiп,
Хан Тигiрнiң пасталғанын iстеглеп,

Хап орта сынның халығын кӧрлеен!
«Пар» теенi полып, ниме-ноо тӱрлеенi

Хан Тигрҷе ойлазып… чох полҷаанға
Сылтағ таппасар чылтыс хуруҷаана!

Оох-теек ползын, алай ба кӱн чоллары,
Халбах салған кӧс кӧрiнмес чуллары,

Чох полғадағ кинетiн пӱкӱлиинең?
Хайдағ андағ пар кӱзiнiң ынҷиинаң

Чох пол пара… хатап тӧрир пызиинаң!
Хуу хоолайның парчазы пар хыринаң

Пiске сырбалча «пар» тiп теен хағбалар!
Сӧсте олар сын позынаң — таңманаң —

Адалдылар «оох-теек» парчан «халбах»-наң:
Пулар полғаннар тоозылбас ырахтаң! —

«Мӧгi» тiп суулап аны сыбалирбыс!
«Тӧреенi чох!» Хан Тигiрнi сулғирбыс

Ӧӧн позынаң — сыны пар! — теен оңдайнаң.
Мыннаң мындар изере кеен халғайнаң

Чайағҷы кем? — тiп сарыстығ сурағлар
Кирек чохха тастал парча хуллағнаң!

Чохтаң тӧридiр «чох» ла теен чух сағыс,
«Пар»-ға сырбалар парыстығ сын тағыс!

Мӧгi полғанда… ноо-даа «ызых хоолиин»
Киректебинче хатығластар оды:

Тӧреенi чох «тӧреен»-нi пiлiнминче!
«Ил тiтiреен!» тiп Хоккингтер тiриинҷе

Кирек чохха артых хоҷаңнабасым,
Миннең артых Катющиктiң чағасы

Сын кӧрiглер салдап пирген чуғазын,
Хан Тигiрнiң тӧстеглерi оңназын!

Романның пу хаталғаны толғастың
Сылтаа пiр ле! — Наукаҷа хағастың,

Ил сизiктiг чозахтарны хостазып,
Чудап парғаннар сағызы-хахпазын,

Хохтабызып, сын парыс пiдiрлерiн
Сал пирерге Ӧкерҷе кӱстiглерiн! —

«Тадар тiл» чаны-паарының iзиинең,
Килкiм кибеллег ямбы кiстебинең,

Хан Тигiр чылтыстары мӧгi ооғы
Сисче амды Тадар табанның чооғын! (27 апрель 2021, 676 бейтов)

Че, хығырығҷы аарлығ, хатығластың
Парчан хыризы нооҷа хылҷығастығ?

Хайдадыр аның хабырғазы хазы? —
Парчан орта нандырығлар сын аазы

Чирдегiӧк таңмаларҷа ойлазар:
Парчан полғанда пары-пӱкӱлезi,

Чир тоғылахти чолынҷа ойладып,
Кӱн ибiре планетелар кӱрлезiп,

Ноға-да пик тутчалар чуртас идiн,
Оттар ползын, хурт-хоостар, кiзi киизi

Ноға-да ла, йа, тоозылбас чайаанҷа
Чӱгiрiп ӱкӱспинчедiр алаанҷа!

Оох-теектернең кiзi пiрiгiстерi
Талалып, артыспинчадыр iстерiн

Iткiс кӱзi сылтаанда (ам пiлчебiс !) —
Алты пар сари хоолай ӱтебеебiс.

Мында пазох ил Сизiкке кiрчебiс:
Парчан пар Хоолай толызын кӱсчедiп,

Ил толымнығ хан Тигiр тығымнары —
Галактикалар чарых чылтыстары —

Парчан парғали Хоолай «пулуңнары»
(чох сағызахтың хоостығ чурухтары)

Ил изiлбес тол парғаннар ис-саанаң!
Парчанында санирзың чылтыс санын?

Парчан хыйға ӱгредiг пiчiктерде
Санап адаҷаң чоғыл пiдiрлерi!

Ӏди таңмалап ағын сағыс сайын,
Хатапчабыс тадар хапхан ил хайиин:

Хан Тигiр ол — оох-теектернiң сӱннерi
Пар толымға тол парғанның кӱннерi!.. — (27 апрель 2021, 691 бейтов)

Хайзы хыриин «хырығ!» тiп чӱгӱртеечет,
Парчазында галактикалар теезi!-

Олох ла водородтар-гелий пеезi
От тамызып, чуртас чайапча ээзiн.

.

Читiнҷi хаалағ. Ноға Хан Тигірнiң чылтыстары парчазы тоғылах, че поохталчалар алғайға чағын чiли?

Мында пик сағыс сағылы ағалын
Ил Сиiзiгӧк ле хоостыра палғайын

Алар кирек. Пасхазы чоғыл мииске!
Кӧреелер зе, хайдағ чылханы изiп,

Кӱннер палғанды ноозын хуйухтанып,
Парчан хыризы ноодаң туйухтанып,

Ил тоғылахти, хыйырли чазан тур,
Устии чох чылбыраңынаң сустан тур?

Ноға парчан планета сулғуйлары
Ил кӧрiнместег ооғазах тағлары?

(Хан Тигiр, пiлдiстiг, синде кӧрчебiс,
Чир оох кiзi килтiгiн чох итчебiс)

Сын чанын хаап, пiлiс хатиин тайнирда,
Сомалазып, полты кирек чазирға: (28 апрель 2021, 700 бейтов)

Пурнада син сурабыс чарых сағыснаң:
Хайдағ сылтағ, хайдағ андағ кӱс сабыснаң,

Хайдағ «холлар» кӱннернi тегiлектир?
Кӱс — пар! — чаразып, сағысты илектир —

Паза пiрсi изерiзi кӧлектең,
Сыға салғадағ: хайзызы ӧзектең?

Хайдаң килче кӱс салымы салғааны? —
Кӱн паарынаң тасхархызыр толғааны

Алай тискерли алынча хуйағы:
Кӱн паар позы тартынча халбағын?

Тартып? Ӏдiп? — пу тоғырның хайзызы
Орта чарлап, Кӱн салынча айнызын?

«Посха тартып», полған полза нандырығ
Чайаан чахталған ноо-да ла ордылығ,

Ордыс таңмаа чахталғаннарның саны
Пiр ле килкiм ил поохталыстың чанын

Кӧрер полғабыс чарых чылтыстар чох!
Ӱзе-хара, ус парған, тартыстар чох !

Ам аннаңар чир дее пiр таласпинаң
Чымҷат салааң сын сағысты халбинаң:

Парчан хыринаң тоғылах сылтазы —
Тиңни салған Хан Тигiрнiң толғазы: (28 апрель 2021, 710 бейтов)

Аймах-пасха галактика халбағы
Пӱктеп парча пар чирібіс унағын!

Халас итчең чымҷахтың ачытхағын
Холдаң холға тастап чи, тоғылағын,

Ус хол тимнепче «мееспегес»-халастар!
Че, хығырығҷы, ам кӧрдің: унахтар

Парчан хыринаң «сохтырып» халбаха
Пір тоғылаахха чыыладыр толғахтап!

Мыннаң пасха таппассар сынның чанын,
Мыннаң орта пілбессің кӱннің чариин!

Амды паза пір пар сурығ изере
Тӱн нандыриин сын сағыпча ізеніп:

Ноға парчан кӱннер чалбахати чадып,
Табахха тӧӧй осхас, хан тигір хазып?

Хайдағ сылтағнаң «блиналар» пысчалар? —
Парчанынаң тиңни, нооза, хысчалар?

Мында кирек хоос сағыстар салғағы!
Хан Тигірнің галактика пулғағын

Ситкіп кӧрерге полызар… масхаҷах!
Ол кӧрінмес полар кирек, чуғаҷах!

Ам одырчабыс аалҷыларнаң хайызып,
Пірее тойда… «масхаҷахтығ»-лар прайзы!

Ікі холға оларны тудынчабыс!
Кинетін не суум-саамға пастырчабыс:

Тура істінҷе учуххлап парчаны,
Пос шарлар чіли ідісклеп, салчынып,

Аар-пеер сунып па, аахтазып, учуғып,
Масхаҷахтарнаң шалысча тудызып!

Ниме полар ол «шарларнаң масхалығ»?
Полған на шар, масха теңзе махалығ,

Тігеер учуғып наарылар пасхаға.
Пірсі пазох хатығ шалза «масха»-наң

Кӱс чох ойлап, чоллахтарны кілирдең,
Пір блинаға нинҷе-де тус иртпинең,

Хатығ шалдырыс соонаң тӱзең ноолығ
Пол парчатыр пулғахтығ чорых соонаң.

Сағыс чариинаң пілчебіс пілісті,
Киртінҷектерге пирчебіс піс кӱстіг

Пар кӧрігні, арса, анда кӧрерзер,
Ил поғыраах галактика кӱннеерліг

Ил ай-пораан путхахтары иптеніп,
Айланысча чоллахтар пір кірленіп! (1 мая 2021, 731 бейтов)

Хатап, оох-теектер чыынып, пытыраза,
Оларның чоллахтар толызы таразып,

Анда-мындар ойласча маңзыразып,
Ӏтклеп-сасхап, пос хоолайҷа хахлазып…

Чӱзер хати кірленніскеннең соонаң,
Муңарлап таа (санап кӧрдек, учёнай!)…

Ил мыҷыр-маҷыр пытырастар чолы
Айлан парча пір саринзар ла «холы» —

Пір кӧрімніг пол парча кӱннер ооғы —
Ана андағ галактикалар хоозын

Пирче піске ил Хаббл телескобы…
Саназы чох ол «блина»-ларның оды!

Амды за, минің хығырығҷым аарлығ,
Пілчезің син — нименең кӱннер паарлығ? —

Нименең тоғылахтығ кӱннер оозы,
Планеталар алчабыс пеер сын хозып!

***

Сигiзінҷi хаалағ. Хан Тигірнің ӧӧн тӧстеглерінеңер тыытхан оңдайнаң хаталыс чооғы

Нимезе, аарлығ хығырығҷым минің,
Хатап салим тапталған піліс инін!

Тадар тілінде хабынған наа сағыс
Киректепче хоза-хоза пик тағыс:

«Хан Тигір» тіп чазаан тӧстег пілиинең
Наукаҷа роман тіп хоос хылииның,

Сынны сыннаң киртіп артых пізиинең,
Ил Сизікти салчам чӱрек ізиинең! —

Пар наа сӧстер таңамаластығ сур чаны,
Мында полар сірерде кӧп сурҷаанар,

Че толымнығ наукаҷа тӧстерін
Хан Тигірҷе салчам илбек кӱстерін!

Пастағызы тӧстеглернің пірсізі —
Ил Хоолайның хостасчаа чох сӱнізі:

Хыризы-пазы чоғыл пу иннегнің!
Хайдар даа алты саринзар китегнең

Сын чорыхта, пос сағысты ойладып,
Таппасың сиден сабылған туғладын!

Паза итсе… хатығ тіп теен хуйахтар,
Пос Хоолайға сухпас кирек хахпастар:

Тибес, хайдағ-да ноозы игірелче,
Континуум тус-хоолайнын пӱктелче —

Пу сағызах Эйнштейнде тӧрееннең
Амғы чонның чут сағызын изелтче:

Сын сағылы пір тамҷых мында чоғыл —
Ил Хоолайның парчан тузазы-толы —

Хатығ нимее пирерге постығ орын,
Халбах ніскее тарадарға пар чоозын,

Ил Хоолайның сӱңӱрі чоғыл иилерге!
Ам, чізе… Хан Тигір пілиин тиліп,

Ӏкінҷі сӧзі сабылча туғластаң:
Ил Хатығлас (материя!) адастаң

Тепклен килче изере пар сын аазы:
Анзы, тізең, ил Хоолайҷа тус азып,

Мӧгінің сизік парызы хылиинаң —
Тӧреені чох ил тоозылбас ызиинаң —

Хыри чох ӱтіп Хоолайны парчазын,
Салча піске оңнастарның хурчазын:

Ил Хатығлас хатырынып толғанча! —
Оох-теектерге сулғалынып ойнанча!

Пулар, тізең, кӱснең илбек сынанча,
«Халбах» тіп чуға чайығнаң сағланча!

Тӧстерін піс кӧрчебіс «мағанитте»!
Че Тигірде іткіс кӱзі сағ иді

Парчан нимені тағып тігіретче,
Ол санда галактика кӱзетче!

Халбах нименің танығы-хахтазы:
Ол «масса» чох! Оох-теектернең пасхазы!

«Дискретнай» тіп адаҷаа чоғыл аның:
Парчан пӱкӱл, пір ооғы чох ил ании!

Толғап парчанны, чағып, хатығлапча, —
Оох-теектернең хада-пірге салғалча!

Полған на чарых, чарии чох фотонның
Халбағы пар! «Хыризы чох» оңнонаң

Пілер кирекпіс Сизікте полталап:
Кізі халбаа Хан тигіҷе ойлағлап

Пір дее чирде, ордызының ортада,
Успинчаттыр, «чох полған»-ға ардатып.

Полған на тірігде пар чылтыс чарии! —
Пу хоос сӧстерге тӧӧй осхастың сари

Хан Тигірҷе чазапча ноо даа халиин!
Мына хайдаң килчедір кізі хазии! —

Хан Тигірҷе чазалған ил Халбағы
Пісті тутча… кибеллег пастырчадып!

Мына, нооза, Хан Тигір тӧстеглері! —
Пу чардыхха сағланылған сӧстерім:

Ил Хоолай, Хатығлас паза… Кибеліс —
Мыннаң артых таппассар Сын кӧглезіс! (3 мая 2021, 773 бейтов)

Тоғызынҷы хаалағ. Ноға кибеліс Хан Тигірнің ӧӧн тӧстеглерінің иң аарластығ санына кірчеткеннеңер оңнандырыс

Чикперте тартхан сағыстығлар саны,
Кізі! — аданып, табыстығлар чанын

Анда-мында чумаартча кӧп изебін,
Че мин салчам кибелімнің илбегін:

Хан Тигірні харап кӱн ӧтіркеенең,
Сустар салчабын — сӧзімнің сур кеенін! —

Чир тоғылаа кӱрелдіріп чоннарны,
Кибелдіріп Хан Тигірнің чолларын

Пірдең холлап, таллап иң артыхтарын,
Он даа салаам санап полбас хуттарын!

Іргегі пар Лукрецийні адирым!
Паза тыннығ паза кемні хатирым?

Хан Тигірнің сын чазадын пілбееннер,
Хан Тигірге чут сағыс ілдірбеннер!

Арса, пот, аннаңар пастағның аниин
Кибеллеске тартчам хатанып хаалиим!

Кибеллеске тартчам артых хыйғаны,
Кибеллегде тутчам пузухти тайиим!

Амды изере чоохтың пӱдірҷеенін
Кізее хайчам, илбектер кӱзіҷеене!

Пістең артых хыйғаны пілінминіп,
Хан Тигірнің тӱп чоғын сизінминіп,

Чылхабысты синепчебіс аңнардаң:
Чир чанында , тирең суғ хыраңнарда

Пістең артых, кӱстіг истіг аң чоғыл:
«Парчазы прай… кӧрглезе дее таң чолын

Кибел салбинча сӧс сілиинең хоостап!» —
Мына мындағ чут сағызахты оостап,

Хоғдай парча сӱт ээмістіглер ханы,
Хайзызы кӧп… пілбин Хан Тигір чанын!

Че саны пар чозахтар аниин тарып,
Парчаны пар полчатханда сын хазып,

Ырах кӧрзе, пахлаза чылтыстарзар,
Мӧгі хазаны хойии хулбустарзар,

Анда тӱс чох сіртли тӱзер саңмайах!
Пірее полза чут парыстығ аңмайах

Ол даа сурар: хаҷан-пурун чыллардаң
Ил тоозылбастағ тигірҷе чулларда

Пір дее хаҷан полбаан чуртас — ізиинең?!
Ээ, чох! Пу чарых сағыс ағылы сізиинең

Мин дее оңарчам тоозылбас чозахты:
Мӧгі адалған чылтыстар узахта

Полар кирек тӧӧй арах кізілерге
Пірее тыннығ хыйғалығ ізіҷектер!

Андағ пол парза хығырығҷы минің
Ағалының сын кибірінің ині

Таңма сабар чӱрексістіге таарлап:
Хан Тигірҷе субалысчадыр ааллап…

Иске кірбеен, кӧске сырбалған хоостар, —
«Тағ ээзі» тіп ол… кӧміскезі чохтар!

Сында, тізең, іткіс кӱзі синнерін
«Тағ чоны» абылап пілче… тимнерін!

Кирек полза, чуртидырлар тӱптерде,
Кізі читпес чир чазығы ӱттерде…

Хынза, килче пу чир халыхтабинаң
Пірее чылтыс піске ырах ызиинаң! —

Ил чарыхтығ кӱннер аймаанаң сағы!..
Табах осхас аттар мӱннеглеп, сарып,

Ил Хоолайҷа олар мӧтеп читчелер,
Кізі хылиин китезе істесчелер:

Чир чарыхта ікі азахтығ оохнаң
Кізі аданып, сағызын пір похти,

Аңнас хылиинаң сағыланып алып,
Хан Тигірні бе абылирға чаалап,

Тӱстер кӧр парча ооғазахты чыынып,
Чир тастыхтарзар учуғарға ыынып… —

Пілчебін мин. Мағаа ыс пирген чоохтап
Ил Сизік хут… Хан Тигірҷе сын хоостап!

Аң хойнынаң кізі ам даа сыххаллах:
Чир чиизізіп, ил чаныбыс пысхалах

Хан Тигірнің Халбах кӱзін оңарып,
Табахтар чӧргіс оозынаң кӱр хаалап,

Ил Хоолайны ӱтирге прай хыринаң!
Чіг сағызыбыс пысхалах Ил ізиине!

Кізі ам даа пала син киртінҷекте:
Піліс кӧрбин, ағаа сал пир имҷекті…

Ол «Мин!»-мін тир, че тигірнің ӧзеенде
Пала чіли ол хоостапча Кӧрҷееңні:

Кем-де ағаа ам даа полча Хадағҷы:
Кем-де ағаа ам даа чӧрче Улағҷы:

Син, кӧр, кізі! Алаанҷа ла полбадах!
Хан Тигірде! — чуртапча ол — Адаҷах!

Чарабастарны хаас хурнаң чыртчадыр!
Оңнағлығларны паарсап… умзупчадыр!

Чыртып ӧскен паланың сағыс чарии
Ил Хобыра, олох ла табыс чазығ:

Хан Тигір «ад» тіп хорғыдар чоннарны,
Час сағызынаң сааладар тоңнарны… (3 мая 2021, 817 бейтов)

Че ибіркінің хоостап чухулларын,
Сынға таппасың сағыс артыхтарын,

Мӧгі чозағын тайыҷаң тайахтар,
Чох пол парча оох-теектерҷе унахтығ:

Тӧреені чох Чайағ киректебинче,
Хорааны чох іліг ілегленминче!

Че пар хайхас… кибеллестег киреенде —
Оох-теектер чыынып, ізіглес идеенде,

Чайапчаттыр Хан Тигірнің хал пайиин!
Хайдағ полза кізінің артых хайии —

Ол Сағыс ил!.. — Чӱрексіністер чайых!
Хан Тигірҷе кӱн тӧлі аны тайып,

Сибер тутчалар ноо даа пар иннегні,
Ол санында… пу даа кибел-істегҷі:

Сын сағыс ол Чайағ осхас тӧстіг,
Парчан Хан Тигір анынаң кӱстіг!

Че сағысты пӧлер кирек оңнонаң —
Холға ала кибел Сілии хыңнозын

Тутхлап па, хазырып пірее хатиинын,
Алай, итпезе, тизіктеп ізиинін…

Ноо даа хыйға ухаанҷылы полбастағ —
Худай тіңер, пар тадиин ур полбассар

Пірее чаймахта хатығлас порастап, —
Ил сағыс парчан миистерде хуластап,

Ойлидыр аймах сағылы ӧңнернең,
Че от чіли кӱр хабылып оох-теекнең,

Таппасар ағын сағысха тутхастар!
Че, йабыл, сағыс хабыны-хахпастар

Пілчедір хайхас сарынны пазахтап,
Сӱре киле, пічік пысча тахпахтап!

Полған на сағыс наазы — хатығласта!
Ол одырчадыр миисте, час хағаста,

Пу даа компьютер ноозының пулғаста,
Кибел сағланча жанр наа чуғастап!

Підір саннарын кӧріп, ямб тапхлирға,
Мисет нимес… ил сағысты алғирға! —

Ордызы пар, орнызы хатығласта —
Че миис ізии палғалызы туғласта

«Масха» тізем… «масха»-наң ол хуластап,
Пар сағызах ардат полбас пулғастап!

Нимее мында чӱрексініс чӱллерін
Киртіп, салдап, порастығлас ӱннерін

Чара тартчам хатығ иннегнің сӧӧлін,
Ил сағыстың чуға кӧр чӧрчем кӧӧлін?

Сылтаа пір ле: Хан Тигір чозахтары
Ил Хоолайҷа таразып, салбыхтарнаң,

Тӱрлеенінең чайапчадыр хайхасты! —
Ил Сағысты сулғанчанчатхан айдасты

Хыризы чох кӧп хабынча пар Хоолай!..
Мин дее пілчем: сӧстер чӱреенең тоолап,

Тӧп-тӧӧй йаңланча тигір тӱбіндегі
Сілии хайхастығ Ноо-да кӱніндегі…

Ӏдӧк ле сӧс хайхастарын сӱрізіп,
Чапсыс ӧзегін тағыпча тӱннезіп!

«Пірлезім, чалғызаанмын» мин тібинчем!
Орта сынны мында ікі итпинчем!

Тіріг чуртас оох-теек осхас чозахтығ:
Хан Тигірде аймағынаң толғахтығ!

Мыны піле паза сурии суранча,
Паза изерізі пар миисте туғыланча:

Пар сағыстарның чапсырхастығ пайы
Хайзы салча сын чанығластығ хайын?

Ӧң хоостағнаң алай ба кӧгҷінинең,
Чӱгӱрӱк пе алай кӧріг ниинең?

Хайҷы хайлааны, сӧс узы артиины?
Кемге тӱсче ил сағыстығлас ині?..

Пу даа чапсых істезігліг пар чоохха
Ӱлӱс тӱссе мин хабынарбын поохти!

Амды, тізең, салтарымны хысчабын:
Хан Тигірҷе алтамнар хазырчадып,

Чарлап, пістеп, пірлег істег кӧрглеенде,
Хан Тигір теен пілінізіс ӧзеенде

Хатир кирек матлама пар тӧстерін:
Ил Хоолайны пастап адим кӧптернең!

Анаң изере Хатығлас тахтанам,
Анзы, тізең, оох-теек, халбах хаптана

Ил тоозылбас хазаныбыс пызилығ:
Алты сырли, алты санап хырилығ!

Оох-теектернің пірлескен аттыстарын,
Пілігҷі Менделеев хабыстарын,

Мында сағам пӧлбинчем артых оохтап,
Піск чидер Хан Тигір пӧзиин хоғып,

Адап саларға ӧӧннерін, кӱрлерін:
Парчан нимее сылтағли чуғ кӱстерін!

Пілер кирек: оох-теектер теелістері
Ӏткіс кӱзі тіп таныхтығ тӧстері!

Ухаанҷыл Ломоносов мыны таанаан!
Сағамғы ла улус ноға-даа хааннап,

Чіг миистерӧк ноға-да алынминча,
Ӏткіс-сасхыс кӱстер ле тарынминча…

Мыннаң амды за, хығырығҷым аарлығ,
Хан Тигірҷе тӧстеглестерні аарлап,

Артых-пуртах хос чоохтарны тастааң ма?!
Мыннаң мандар Сын чанығлас тартааң ма? (4 мая 2021, 864 бейтов)

Онынҷы хаалағ. Хан Тигір «табахтар»-ынаңар

Мыннаң мындар Сын адын сӱректирде,
Кибелiс салып сӧзiмнең кӧглирде,

Артых хылиимны Сағыссар ойлатчам —
Хыйғазы пар кибеллернi туғлатчам:

«Сiлiг» солалған кӧӧлiг сӧс хостозын,
Ил Сизiктiң тузазынҷа хостазып,

Пiр ле таңма сабарбын пу трактатха:
Кiзi полза, аң синiнең улғаатхан,

Хаҷан полза сӧгер кӧп чылтыстарны,
Анда тарап, харап айдас хуттарны,

Артығын хаап илбектiглер пасхазын,
Оларнаң хада чоохтазар полтазын:

Хайдаң сыххазың? Ноо кӱннiг-чирлiгзiң?..
Хайди «табах» учуғысча? — пiлiзiн,

Хынза ол чоохтир чазыт тириин азып,
«Че чаныңның чудааны ноо син?» — хазып,

Орта кӧрер, синир Сiлииңнi назып!
Кибел пасчааң хылииңны артиин чазып,

Кӧрер ол, сыныхтабызар Чӱрееңнi,
Хайдағ ни иптiг сағызах тӱрлеенi

Кӱн чарии чiли хоолатча Чайаанҷа?
Мыннаң артых ил Сағыстар алаанҷа

Хан Тигiрде чох таа полар, пiлчебiн! —
Мына нимее романны кӱзӱпчебiн…

Пар чооғымның сындыры хатығ сӧзiм:
Хан Тигiрде чуртас кӧрчеткен ӧзiм,

«Табахтар»-наң хуластана хал хоолап,
Саннары чох ойласча Сағыс суулап!

Ноға-ни?- пыспаан сағыс тохсынминча:
Чирде олар пiснең тiл алыспинча? (5 мая 2021, 879 бейтов)

Парчанны прай ӱтеглеп чӧрчеткеннер,
Кiзее хайбин(!) хол пирiспеен — ӧткiнi?

Ысчабыс нооза радио салғаағын
Парчан кӧк тиңiс тоозылбас унағы

Полған полза сынап хыйға оңдайлығ,
Ызарҷыхтар пiске артых хоғдайын!..

Ниме тiҷең? Ыңааҷах осхас табыс
Кемге кирек? Iҷе пасхадаң чағыс

Ине-ағадаң ууҷаға, туғанға…
Че сын кӧрзе, хан тигiрлiг «ада»-быс

Удаадаң артыхти пiсте хончадыр:
Кӧр-кӧр син Илюмжиновтың чоох-чаағын!

Чой чох ол чоннар чазығы хыринын
Аза тартып, пар чанын читтiр пирiп,

Чӧпнең сыххан килген ол НЛО-ға:
Парчан чоннаң тоғазығны сын оонаң,

Пiлiзiзiп, сиберли иртiреелер!
Олар, тiзең, кӱлiнiзiп (кӧрчем мин):

«Кiзi ам даа тимде нимес.. час сағыс!» —
Тiп суулап алып, чарығын час салып,

Сӱт ээмiстiг тӱк чох iкi азахты
Сух салғаннар хатап Москва тузахсар…

Ам позың, кӧр, о, хығырығҷым аарлығ,
Син дее нинҷе хати, чуртазыңны тың аарлап,

Парғазың пiрее арығзар… чӧптегнең,
Хыйғалығ обезъянаға сӧлегнең:

Ӱгрет салим… кибелiстер пазарға,
Пiлерзiң-ал ыр-сарыннар саларға!

Аңнарның чуға миизiнiң сӧӧк хабы
Тутпинча, нооза, Сiлiглес сур чанын!

Кiзi полза, ачыныстағ палаға,
Пу даа роман ирте полар олғанға

Пiлерге полта ноозының чымҷаанын,
Ниме мында Тадар Табан хайхааны?!

Че, хығырығҷым аарлығ, хати тыыдып,
Чардығымның ил чазығызын хыыда

Туда пирим пар Сағызым пiлиинең:
Хан Тигiрде кiзi артых хылиинаң

Ил Сағыстығлар чанылығ илееде!
Хаҷан полза… оларнаң пiр кӱлеетеп,

Галактикалар тоозылбас саннарын,
Кӧрербiстер ах чарыхтығ суннарнаң.

«Табахтар»-да халбахтығлас чуғуны,
Ал чӧрерлер Час миистiгнi усхудып!

Хайди пiрееде чазых НЛО-лар
Кiзi истиин хайхатча сыңыролап:

Кирсан-аҷа, пардах син кiзiлерзер,
Иптеп сал пир: кем ноолчадыр Сын ээзiн?

Хайзы кӧрче Хан Тигiрнiң чулларын?
Хайзы сорча хара чир пурхахтарын?… (5 мая 2021, 904 бейтов)

Пу хаалағның полтазын амды тоозып,
Істег трактаттың Сын чолларын хоостап,

Ил Сизии пар пірее табан Поэтке,
Хан Тигірҷе чӱс чӧріп кӱр кӱлеетте

Хыйға улус аймаанаң пілізерге
Халчадыр кӧп оларны істезерге,

Кибел саларға моорсынып, ухааннап:
Чалахай пар ах Сағыстарны танып,

Чир адынаң «Кізібін!» тіп молҷирға,
Киречіге трактатты пу пізирге:

О! Пар полған пісте хынығ ухаанҷыл
(Арса, сірердең ол? Піссер килгеннең аалҷы?..),

Хан Тигірні пахлаан орта харахнаң!
Чіг игірні тӱзет чӧрҷең унахта!..

Он пiрiнҷi хаалағ. Хан Тигір чозахтарының піліс хабы алай ба сағыстар чоллахтарының пастағлас изерізі

Кемнең тӧреен кибелдіріс чолларын
Пу хааалағда адирбын артыхтарын!

Хайзы, арса, чіг сағынар: Сибдейек,
Пос сағыстың таптанызы-сӱгдейін

Мында таңмалап хоостапча кибелнең —
Сын чоғыл тіп, сӱгімі чох істегнең,

Чумарт парча хырт чох улус чымҷаағын,
Тадар чонның хайзы-пірсі алҷаағын…

Че сын киреен киречіге саларда,
Сын адының тімелізін чазарда,

Пурнап пастим иң ӧӧнінең! Худайдаң?..
Хан Тигірім сын чаны пар… алғайдаң!

Аннаң іскем сағ тадылығ мӱнін,
Аннаң пілгем сын сағысты пӱдін!

Кӱн чариинаң мағаа ол чойланминча,
Час сағыстаң мағаа адайланмича!

Аннаң ползаң пілерзің артых парыс!
Хада ползаң сизерзің артых сағыс!

Анаң, чізе… сын хабыстығ кинделер
Чоннар аразы оғазы ӱндегліг

Чайалчаттыр хал табыстар инегнең!
Мында кирек ил сизіктіг синнеглер:

Полған на таңма халынын хастағлап,
Сын изірезі тадиинын тайнағлап

Полбинчаттыр полған на теедег… аалҷы,
Сынны кӧрҷее пол парчаттыр… ухаанҷыл!

«Ноға іди?» пасха кинде романда
Пір чазырбин сал пирерім сынаанҷа,

Сағам, тізең, изереде — Катющик!
Виктор табан, сиденнеп тигір-ӱӱчік…

Ил тимінең сал пирген сыннар азығын,
Мына хайдаң Сибдейектің сын пазығы!

Хайдаң пілче? Хайди пілче? — сур табыс
Поларлар кӧп пыспаан чоннарнаң чабыс,

Че Тигірнің сынын орта пілерге
Маң чохтанча чир чоныбыс тілирге.

Орта пілиин артығынаң сайрадып,
Кирек чылхазы Изінің хайназы:

Чӱрек полза, Сын чазығын тутчадып,
Пар логиканың тӧрт чозаан ухчадып,

Тузаланарга кӧбізі пілбинче,
Хан Тигірнің хыри чоғын ӱтирге

Кирек полчаттыр алынҷа чылхаҷах —
Трактат таптаҷаң халыннығ хыҷаңас!

Че ӧӧн сурии трактаттың пу мындағ-ал:
Ноға Сибдей Хан Тигірні хахтағлап,

(Хайран ол позы физик тее нимес-ос!)
Хыйғассырап (он азыра пілген-ос…),

Нахлан парча чозахтарны чазағлап?
Тыхтан парча, полар-полбас адағлап,

Олған синдегі Хоолай ӱті чохты
Хыстып парча постинаң уйат чохты? —

Полған на, теедег, бейтінде махтанып,
Пос посха Хан Тигірҷе хоғдайып?

Эк, хығырығҷым аарлығ, сынап таа чи?!
Нимее ни Халбах хағынын аптаачых

Час парчам улус алнында сӧстернең
Наукаҷа чоллахтары тӧрееннең?

Сынап, итсе, мин пазырчам пірге ле:
Сын теенінің Сын чооғы пар, тӧрелі!

Мыннаң артых пірдееге пазырбаам-а!
Мыннаң артых Худайны алынмаам-а!

Хан Тигір, тізең, миис тастых тӧзегліг,
Ол хоос нимес пірее кинде ӧртегліг,

Хайда илбек чайааннар артых саны,
Хара чирні ах чарытча ил маннап!

Хан Тигірге хоп чоохтан алай тоғыр,
Алай ба чойырхап ала пос соғым

Нинҷе син анда хойдып хазанны,
От ибіре чӧрерзің кӧп алданып,

Ілииң іліп, хан санынаң чазарзың,
Хан Тигір сым… Тадар полза, азанзаң,

Олох ла салтар сари пір парчанға:
Хан Тигір ол оох-теектігнең сулғанған

Хойрал-чӱгӱріс хабыс чылтыстарның,
Арада ол… Кибелі пар хуттарнаң! —

Кізі чайапча медиа-романны,
(Тадар тілнең Піліс артиин толғааны!)

Суғдур пілбеен тадар табан тайҷызы,
Кӱн чарығының сарынҷы хайҷызы!

Амды за, аарлығ хығырығҷы минің,
Пілчезің син: пос сағыстығның изін

Сағаа иптеп чазап пирер Хан Тигір! —
Синде полза, чӱреексінгенің игір…

Тӱзет син аны Хоолай-пілістерге,
Халбахти парған оохтығлығ кӱстерге!

«Хысти-хыризы чоғыл» піліс алып,
Пас чӧрчет син Хан Тигірҷе кӱр алып! (8 мая 2021, 955 бейтов)

Он iкiнҷi хаалағ. Піліс чоллахтарының сӱзӱні

Эк, хығырығҷым минің, чоох сӱзӱнін
Сал пирерге кирек, адап кізізін!

Пастап кӧрген, хал кӧрінген пічиинің
Сын ээзінің, Катющиктің хыниинын,

Наукаҷа Сын парыс трибуналын
Ютубта салып алынҷа каналын

Чарлабысхан сӱрексіс сағыс изін!
Аннаң пілчем кӧк тиңізібіс киизін!..

Мына хайдағ ол кӧрімі каналның,
Кирек полза, «тілег»-де пас сал адын:

«Научный трибунал» тіп, «В. Катющик»,
Хан Тигірзер анда полар сын «ключик»!

Анаң, чізе… Михайло Ломоносов,
Кӱчін табан! Хыйғазы тигірозос:

Ӏткіс кӱзі пар кӱӱледе чарлаанын
Ӏстег пічиинің сыылада толғааннаң

Кӧрерзер аның Эйлерге ысханын,
Латиннеп хойығ сағызын пысханын!

Хоза сылтағлар чолында адирым
Лукрецийні — Поэтті мин махтирым!

Хайдаң ол, йабыл, сағыснаң читкен-ал?
Мағаа ам даа пу чарыхха кинен-ал! —

Пӱлес тузы чир тоғылаан кӧргелек,
Хан Тигірзер Гагарин пар килгелек,

Анда, тізең, хайдағ-да ла «поэдек»,
Хан Тигірнің чозахтарын илееде

Чарлабысхан орта піліс ӱтиинең!
Кибеліске сал пиріп хал кӱлиинең!

Аннаң, нооза, мин хобырып ил сағыс
Хатан турбын тадардинаң Ӏл чазып!

Салтары ол мағаа ам пу трактадым!
Хан Тигірҷе часхан осхас Халбағым! —

Чӱреемнің минің тиңісче сухсааным,
Сӱзӱні пар Сын теенге тоғсырхааным! (9 мая 2021, 972 бейтов)

Мыннаң пасха учёнайлар адирға
Сылтаа чохта, кирек чох таа сулғирға,

Хысхаҷағас наукаҷа трактатха:
Мында киптелген, сӧзімні улғаатхан,

Хызыр таңма изерізі салаадаң
Санап пирим пазох! — Хан Тигір хадыл

Тӧске салчам, тӱре, илбекти сарып,
Парчанны прай пірге ала, Пір адын!

Хан Тигірнің зе пӧлілгенін кӧріп,
Ил Хоолайҷа ил Хатығластың кӧзі

Ал-алынҷа ароналып ам хаалир,
Хыйғаҷағас кӧстеглерні пу танир!

Ил Хоолайның холға тутчаан полбасты,
Полған на пала таныпча ус-пастығ!

Че Хатығлас ідӧк ле пір нимезін
Кӧрерзің синніг игірі кистімін:

Халбах чалбаа ырахха кілебинче,
Хырығ тутчаа ағаа чир пілдірбинче!

Оох-теектігнің пірлезіп чуғуннарнаң
Кӱн чарыхтығ чир чабыс… сулғуннары!

Пу син килген Сын тамырын тутханын
Кіречілир сӧстерімнің ухханы:

— Ӏзе, — таңмалир ачын сағыс сағыл:
Хан Тигірні Сынға салтыр сӧс тағып!

Ӏскер чоннаң кибеллестіг чоллағын,
Хал ямбынаң ол бейтептір унағын!

Паза артых ноо алыбы киректір?
Мыннаң хыртчам чон алығы кизекті

Ӱс алып пар чоннарға Сын ӧзектең:
Лукрецийні чыл хоостыра кӧлектең

Сығара саап, Михайлонаң чазапчам!
Оларынаң Катющикті хатапчам!

Сибдей, тізең, кӧлек сылтаа пол чӧріп,
Кибелінең ах чарыдар кӱн кӧріп! (9 мая 2021, 989 бейтов)

Он ӱзiнҷi хаалағ. Трактаттың тузазынаңар.

Чӱреем толча! Хан Тигір синҷе хоолап,
Сын чорыхтаңар хоос сӧстернең суулап

Хати-тапти наука салтарларын,
Кибелнің дее пар чазыт тыхтағларын

Кӱн чарых чіли миистерде ойнадып,
Трактадымны тохтаат кӧрим ойладып:

Хакас аданған тӧлінің полтаанда,
Баин илбек ухаанҷылның чазаанға

Хостым изере чазыхтығ улғаатты!
Наукаҷа синҷе сағыстығ хакастаң

Пик одырып, пурладарбыс ил сағыс!-
Тадар сӧске пол парды килкім парыс!

Хакас тілде Солбаны таңнар чариин
Ухаанҷыл Моисей кибелге сарып,

Кӱр ямбынаң чортып тадар Сілиинҷе
Хан Тигірнің парчаны пар пулиинҷа

Чарлабысхан чоннарға артых сӧзін!
Кӧглебіскен «Хыныс!» тіп чӱрее кӧӧзін!

Чир паарында парчан пар тартыстарға
«Кізі хынызып… чиит тус артыхтарнаң

Хоза хылыныс чоғыл!» — тіп чарлааннаң
Сарнап пирген піске Баин, ухааннап!

Амды, чізе, мин дее ол кӧгнің кӧӧзін,
Ӏстезіп, кил, Хан Тигірнің ил ӧӧнін

Сал пирдім-ал илбектіліг Чайаанны!
Чуңах кинделер хазынып, хыйғаны

Табарға амды чоохирым ол — тоғыс!
Муңар чыллар тубандағы кӧп чорых

Сынны кілеп, нинҷе чон астыхханын,
Саннар сыстир адаза прай ухханын!

Че піс амды — тадар улус хайхазы! —
Хан Тигірні хатап синеп, чайхазып,

Сын халынның пілчебіс тохпахтарын!
Амды саларбыс чазых тахпахтарны! —

Трактыдыҷах кибеллеп йаңылааны
Хан Тигірнің чозахтары сулғааны:

Сибдей-табан! Сын сӧзің пар Сілиинең
Чоннарға астых парғанын… иптиинең

Сӧлеп пирдек ах чарых чылтыстарны!
«Хайди, ноға, хаҷаннаң?» — хулбустарның

Тохтат сал артых чооғас пузухтарын!
Олған синнең пар сағыс узахтарын

Пілзін тӧллер Хан Тигірнің сын чолын!
Мындағ полған Тадар Табаннаң пӧгін!

Че, хығырығҷым аарлығ, алғыс сӧзін
Сағаа алғап, синнең туғлапчам тӧзім:

Син чох ползаң, кемге дее мин пазарым,
Кемге паза пар сӧзімні чазарым?

Халған іскеркі бейтімнің алғаанын
Ил хазыхнаң, ах сағыснаң артчам мин…

Тадар табан Сибдейек, хайран позым,
Пастапчабын пасха романда хоозым!…

Ӏзеніснең анда сахтирбын сині
Хан Тигірдең чирге хара кӱр иніп… (10 мая 2021, 8: 42, 1016 бейтов, )

ХОЗЫНДЫЛАР

Амды салчам киречi пiчiктерiн! —
Кибелнi тыытхан сын тӧстiг сӧстерiн!

Катющиктiң пар хозымы махалығ,
Син хығыр кӧр ол диссернi махтағлығ!

Хан Тигiрнiң сайбал парбас кӱстерiн
Анда кӧрерзiң ӧӧнi пар iстерiн!

Катющик Виктор

(Катющик Виктор монографиязы)

Паза пiрсi пiр моорсыныстығ алып,
Ам даа халча илбектiглернең халып!

Михайло Ломоносов ол хыйғааҷах!
Iткiс кӱзiн салдап пирген аҷааҷах!

Ситкiп кӧр-кӧр, полған на таңма тағып,
Латиннеп пирген Эйлерге сын салып!

Ломоносов Михаил

(Ломоносовтың Эйлерге пӀчии)

Изере пар паза пiр ат махачы
Кибел трактатха идiнiп салачы,

Ағаа кӧстене кибiрнi чазапчам:
Поэт ползаң, Ил Сизiктi хазапчам

Кибелiң синiң кӧӧдiрiлiс кӧӧне —
Наукаҷа сал пир сын сӧзiн сӧӧртеп!

Лукрецийге мин хозылдым кӧлекти:
Тадар табан латиннең пiр ӧзектiг!

Ӱзiнҷi кем? Сағам чӱрек кӧрбинче,
Оох-теектiглер Хан Тигiрнi пiлбинче!..

Тит Лукреций

***

Иң соона салдыр салдым алғыс тадиин!
Сӧстерiмнiң пол парза хайзы ании

Хайхас iзиин адапчам чағын арғысха!
Худай синҷе мағаа ол таныс табыстығ —

Хынғаным минiң чазыттығ… Галина!
Кибел арали табылза «малина»

О, хығырығҷы, пiл: хурсаамның чаны,
Парчан аймахтығ чиистер тадиин танып,

Чайаан чiли тимнеп пирчең артығын!
Хыныс сахтаали… ипчiнiң чапсығын

Часхырынып киректепче кем дее!
Ол санында чылхай Сибдейек тее!..

Тох тоғым чох трактаттар тӧребеедег,
Галина чох Тадар Хан… тӧс кӧрбеедег!

***

«Кикофф» тiп пар паза пiр хынығ сӧс,
Мағаа ол таныс! Ленаҷахтаң — тӧс:

Нинҷе ол минiң чаным «хыйыхтаанын»
Мында сал пирем сағыс алғыстааннаң! —

«Ахча пiске Сiрердең кирек чоғыл!
Роман кирек пазарға Сибдей-оғыл!…

Кибел кирее… ахчадаң артых пайы!
Ахчаа сiрер… полбассар хазыр тайып!

Роман! Роман! Кибелiстiг романнар!
Тадар сӧстер анда ползын хайнааны!!!»

***

(наукаҷа трактат сӧстерi тозылча)

Tadar hıyğı halih (on pîrîncî haalağ)

Paza pastağ izeb tının timneenge
Alnım ala amohtañ tîlbîren salim —
İlbektîg hoosçılar mağaa ınçiin salbazın,
Artıh çayaaçızın hoptanığlap çörbeezîn: (2170)
Tibes, Poet sır hoosçıdañ ırah,
I-ramacah kidennîgler sır öön
Sürtklep ol oñnabaan!.. Îdi pos köön,
Han Tigîrde mögî çılhalığ ıın
Amdı za yambtar poza paan tartçam,
Olarına pu… timîr miis îziin
Aralap, çazıg kodtarnañ hada —
Tadarlarğa hulğaat uzın salçam,
Somnap hayzı polza aymahtığlar tösterîn —
Ê-êk! Noo tadar sürünî çarıh çarir? — (2180)
Sağam min pozım daa pîlbinçem — kem
Purnada çügürt kiler külük ööneñ?..

(Strokalar pu çollahtanğannañ peer
İrt pardı pîr pağat mağadınıñ artii.)
Çe pot! Pastağılarnıñ öön taptım!
Poet ol, yastra, blogerek haydağ-da,
Mahtancığı pu çir körbes ulğaatça! —
Pos-pozınoh anda-mında suh çöre,
‘Avtoportret!’ — adança hoos hıniinda!

Sıbday Tom

A sîn ze, Leonardo, o! Hıyğa! (2190)
Uhaançılıñ — sağallar tübînde!
(‘Tayma’ tîpçeler pu avtoportrettî —
Rengen körgen sustarında çarlağ:
On sigîzîncî vektegî port çacın!)

Леонардо да Винчи
Tarhın sını ças pazığ çuruhtarın
Hacan polza, arsa, pîler pîreezî,
Çe mîn, mınnañ mındar çazap körim
Hulğaat uzı çazanıstıñ sünnerîn! —
Amdı pazoh çayağ hatii pır selfi!
(Tohtaadah-al! Pu — hoostağlarnıñ Êlfî! (2200)
Hulaam pasça nımahtığlar hudı).

sibday tom

‘Suğ hoolapçathan vannada somnap
Sala çalaas itte hıyğaanı noo çarlap,
Haydağ… iskusstvonañ hayhadarğa itçe
Kibel surtlaazı! — tirge kirek-a!’ —
Sımdah sın hığırığcı aarsınar
Çut hoostağlarnı aar tastir, pîlbin,
Çuğa pîlîg, niske çuğlığ sağlastı —
Külümzîreek tadarlığ köö hayhastı! —
Tadar köñnek sañay daa polzın sölîk, (2210)
Oloh parça, oloh la öö pir tööylîg,
Salbır tarthan çîbek çolların körîp,
Siber ustıg, hıl körîs harah maalap,
Pîler — salaalr noo ustii mında
Çollap salğan, haydağ îñeneñ haalap.
Pu daa izerelçetken timîr miis sunnarı
Hay-hay artıh oloh pu… odnoklassnikte,
Vkontakte be alay pashazı noo-da
Muñnañ muña hatalçathan somnarnañ…
Poet am daa hulğaatığ ulusha, (2220)
İl pozınañ ol körîndes çonğa:
Haydı çon hığırbaan kibellernî am daa,
Ana îdök Poet nımah salça posha:
Hayda külîmzîrep, hayda, tîzeñ,
Poğdaarhap taa… tîrii çoh arğısha —
Haçan-haçanoh uurap parğan söökke —
Da Vinçi Leonardanıñ sın salımnığ Hutha!
Ana andağ… tuğ çanılığ ustanıs —
Paza pîr hoos, hulğaatanıs, oynanıs!..

sibday tom

Hoza pîr çoostalçathan hobırığ (2230)
Kompyuter hayınızı artıhtarın tobırıp
Olañayah sürtlezegesteñ somılğan:
Habar! — mına pu hoostağnıñ sın adı,
Mınnı çollap, ıziimnıñ artiiñ alıp,
Çazap pirim nimee pu hoos öñnerî —
Hruşçovkacah han pozırah kösterî…

Хакасская газета Хабар

Sınap, itse, mında çapsığı çoğıl,
Pu yambtar köö hulahha çig teñelekke,
Tadar hılii tartığ sırın pos hooladıp,
Han Tigirniñ parçan tübi çoh hoolayın (2240)
Çir habis çanı çabısha türgelekte,
Pu hoostağnıñ tuzazı çoğıl-al!
Çe çarıdıbıs sin niske sigenniñ odın,
Harashınıñ harandızı oyIir,
İl sağıstığnığ çazığı haynir!
Kün çarii since çut pilis tañnir! —
O! Sağılıs! Ökerde tolgan ağıllığ!
Ana idi çarlapçam aytıs pazızın:
Hruşçovka teen tura tösteri salızı
Tustarında iki azah çalaas añ (2250)
(Tükteri çoh imcek süttıg primat)
Kök tiñisser tastabıshan pir oolnı!
Gagarin tip am — Yrıy Alekseeviç!
Ana pot ol polğan… İlbek Habar
(Paza pîrsî — sal soonınça… sağam mınzın
Çüree par çannığa hoylap pirim):
Hayzı-pîrsî çonnar arali çörîp,
Tayahtana, port miistîglernî çuupça
Olğan sinde tohtaap parğan çuttarnı:
Tibes, tîzî kîzee külerge çarabas, (2260)
Pasha îrgektîgnin holğa alba pir dee!
İl oğırı çonnarğa sin polba,
Kizi tının üzerge ulamooh
Mındağ çabal pirdeege kirek çoğıl! —
Tip sağıstar taratçalar orta!
Çe pu çozahtıñ habınzar körze,
Tübi-çılhazı pazığlar pîziinde
Purunğınıñ añnastıglarnıñ aazı,
Añnar-mallar süsklesçetkenniñ hazı…
Kizi annañ çir dee ırah parbaan! (2270)
Amdı za, sın naa Habar aastañ taraan —
Kizi pos huyağın Çayaanca salğaan:
Añ daa polzam, kör! Çüreemneñ ösçem!
Han Tigîr puliin amdı sizîn çörçem!
Hollagnıñ siglerin üs çazıp, sinep,
Hol sanı salaanañ hulastap, sanap,
Çır çariin amdı toğılağın körçem!

Pu hoozah la siinde… Gagariniñ çoğıl
Tura pis hadılda mında ol çurtabaan,
İlbek kiziniñ adınañ puthazıp, (2280)
Nimee soylahtançadır sağızah pıshalah,
Han Tigirçiniñ adınañ… ‘Habar’?
Hostoo Habarnıñ sini par, pîlçem!
Mınzı, tizeñ, iriñ oshas hathalah
(Pu hoos itçem!) çig söölinçe,
‘Tatay! Hay oortah it sin anı hapçığay!..

— Timelener hıyğalarnıñ hırt pazı,
Kibel sösterin hazırlana hazıp.
Tuban tarthan muñar çıllar hayhazın,
Romannarca suğlandırğan poltazın, (2290)
Tiller aymağınca üren salğan
Siliin Poetter habınğan — sayrap söster artiin,
Çonnarca pozıdıp abahaylas huttarın,
Çayağlas çarıh kün oshas sustarinañ
Taratçañnar (Huday adap!) sös izîn —
Kizee iñ çarıh sağıIlığ sırt miizin
Hati-hati huyahtap sın tösterneñ! —
İñ tolımnığ hayhası sağ-sösterde
Kögler çayap, çüreen köydîrîp alıp!
Añ sinînen artii — kîzî tîp! — hıyğılap: (2300)
Haraalarca çon Alıbın haylap,
Piree his Altın Arığ harbastarın
Çathan hahçañ, üteertîp çuğa halığin…
Pu daa hızamdığas habarağas ustii
Çaza tartılıp alıptar poltazında —
Da Vinçinîñ sünezîn holtıhtanıp! —
Habar salça mına haydağ, arğıs…
İl çazığı — çürek istii, çan-paarı,
Ökernî öörletken parçan Poet huttarı
Port çacınca oylatçan sır çömezin, — (2310)
Hut çazığın, artıh töster hağbazın,
Tüster uhaancılında söölingen sösterni
Söl çazı toozılbasti sundırçañ çapsığın!
Çe çacın — port, tını — uğzaan ağas,
Hağan saphan tañmalığ daa hağas —
Hağ çanı anıñ söök huraan homdı —
Pîçîk pîlbin añ sinîne tüzer;
Irıh arazın na çısçañ pasha tuzazın
Ol sizînmes, kîzî ünîn ispes! —
Çazıh tabızah ah çacında hurır, (2320)
Pasha Poet hatap la tîrgîspeze!
Hatı kibelîneñ çonnı ürüktîrbeze,
Pîree polza… pu daa Medı-romannañ!..
İrtken çıllar pohsağında hashlanza,
Artığı çaccınnah ustarının sananza,
Adirğa mayıhpin çarir salaa pügîp:
Purunğı grek Gomerni ushurarbıs,
Anañ Vergiliynî izerege hatirbıs,
Paza soñ Dantenî hoğdırıp haydi daa,
Taymazı çazıt hut Şçekspırîbîs — hada, (2330)
Ağaa hosti hal Fausttı çayaanın —
Tîlge sığarza — Göte oñnapçabıs;
Îsker körze Hosrov, Dşçamineñ Navoyı,
Purunğızı hıyğazı Nizami —
Tîlge kîrçeeler prayzı püküle!
Tügdür hal oolnı Puşçkinnî adap,
Hırinca pîs ırtpespîs anı daa!
Bainnî ze — tahpah tîrîg sarnaanın! —
Haydi undirbîn köölbektîg il çanın!..
Kör, hığırığcı! Noo mında ulus! (2340)
Uhaancılar köglesken noo daa tus
Çüree türleen kök tinisçe olarnın…
Çe kem tîrîg piİçe olarnıñ tabazın?
Bainniñ dee hanca köp sağıs ağını
Pîr-îkî çooh üzîgî par, ünnîg tahpaa;
Pularnıñ prayzı… hanın tar haynadıp,
Pero tumziin ah çacınca oyladıp,
İl çazıh mii… kîzî üçün özelgen —
Ah çarıh sağıllğ nince söster örtelgen!..
-Amdı, çîze? — hırt hığırığçı çaalır, (2350)
Say çanınañ küstenîp, kil, ol paalir, —
Purunğılarnı toğırap, sın adın,
Pu hlattar hadıl saap, kibelîstep,
Artığıñnıñ… habari am nimedir?
-Poras salbin, ür nahlanmin tîpçem:
Han Tigîrnîñ timnepçebîn Kimezîn!
Hacan polza (halbadı ür!) añnar —
Tük çoh töreen iki azaan ar salınıp,
Çıltıs arali çoriinañ uzan sığar —
Ana ağaa timnepçebîn İs Çariin! — (2360)
Kîzî artığınıñ — Sîlii abahay sari —
Îtkîs küs çorıhtığlar sanına kîrîp,
Kirek pol parar Naacılağ-hayhas,
Pîlîs hosti hostoolağnañ Nimah!
Amğı tusha pirdeezînde ol çoğıl —
Çathan haylap, tudarga künniñ oozın,
Çol salıp ağını Han Tigîr tartınça —
Sın teen çollahtarnı andartın haptırça!

-Amdı, çîze? — surtlaah hırtın hırtpinça, —
Hruşçovkacah mında hayzı puliinañ? (2370)
— Ê-ek, yastraçah! Turada pu Poetter
Hıyğı hollap sürekteen tadar sözîn!
Han Tigîrnîñ tudıp çılhazi pöziin
Turada pu töreen ikî roman!
‘İrtengî tañ solbanı’ çaraan soonda,
Sañmay saphan hırıh artığın soodıp,
‘Han Tigîrnîñ kimezîn’ uruhtap,
Mındoh kirtîp turğan… paza pîr Alıp!
Hırt çoohtıñ, neke, tamırı çuğa
Paza çoh polğaydağ çîñ harızın suğa!
(‘Habar’ uluğ! — pîdîr oynazı soonañ, (2380)
‘Khakastar chirî’- neñ amdı hazarça hoozınañ!
Habar çapsıh çitkellek il Amerikaa;
Alay Hıdattar izî ızıh çirînde
Uzah huyah taphalahtar am daa!)

"Хакас чирi" редакция газеты
(Хоостаан Сибдей Том)

Onıncı haalağ: latinge kîrgenî

***
O Leonardo! Kildîm min, çittîm min!
Töreen sinîñ çirîñnîñ izîn istep,
Pağda turğan at çîli pozıp ilge (1860)

Poza pağnañ ozıp ashırımnañ kilim!
Sağaa kirek çoğıl hatanıp hati
Latin pîdîrlerin sığarıp ulirğa:

Körder-al! Sibdeyek hıyğazın alça —
Ashırı hıyğızın çayaanğa salça!
Tapsağlar izerîzîn çuupça îsker!

Çe çonım kösterînîñ çarii hatpaan
Pu daa çi romanğa çazalğan poltaam
Kirektepçe çarıhha hoostıñ hıniin —

Romanımnıñ hoolazı ‘medıa’ teenî, (1870)
Sığarçam çonğa min tapsağlastar keenîn!
Hınçazar ba, çoh pa kireem paza çoğıl —

Latınnep alfavıt — kıbellestîg çolım!

хакасская латиница

****

Törtebe hır pazında toozın pulğal tur —
Kiderkîler teezînîñ çanı hahsan tur,
O! Yes! — köksî sabıstığ kööp tur sürne —

Tolğalça Han Tigîrzer süüğas sorthı —
Çe çanı par hazıhtığ ooğas hurtha,
Alay ba, itpeze, oloh mal-husha,

Sorthı-huyun oohtırı tîrîge çoğıl. (1880)
— Pu kem? Leonardo? Uhaancıl kideerkî?
Nimee sin tolğap turzıñ çirîm Îskerkî?

— Pîlçem çi! — Tadar taban hamı huyaan
Pîstebîsken iirgî-purunğızı çaan:
— Oñarçam, ayool! Çüreem hanı sîsçe! —

Töllerge salğan latin hıızı ütçe:
Polğan na îkî azah miistîgnî haap,
Kibeldîrîg sağılın, siirtîp… Köyçe!

Min dee mii uzah ulus sanın sanap,
Ataarhap sağaa, arsa, noolçam kösteg:(1890)
Pîlbinçezîñ tiirîgler naazı îziin!

Anda nay kirek ol — pîçiineñ latın!
Tadar söster ooğın andaroh kürim!
Tadar söster hoozın andoh la çazim!

Tolğal tura kilîp, çüreemneñ sığıp,
Hut ooh çîli siilîp Han Tigîr köstir!!!
Çe pariim, türçege min sinî tastiim —

Kompyuter programmazın alıp holğa
Çazirğa min parim… Latin pos posha!
Körgeyzıñ ze… körigde tadar hıliin! (1900)

***

Haraazı irtkenneñ harahtar nuğannañ,
Poêt çılha odınıñ tözî köygenneñ,
Programmacah çazıp kompyuter êkranğa,

Pîdîr tañma habında hazıp aymağın,
Ür dee tıñ haplanmin, timdezîn körlgi,
Kiderkîler türkternîñ körîp pîçiin,

Kibelîske kilîskeek taaniin alğan —
Programmacah hoynına kire saphan!
‘Pıshannı hati pızırbaçañ!’ —

Tîp alıp, tolğap sıhhan kodtar huyağın, (1910)
Sanap sıhhan paarsastığ pîdîr pîziin…
Kördek, Leonardo, amdı Tadardin!

Sistek, ilbek hoosçı — olañayah körîg
Sağaa izîlçedîr köglezîglîg çölîg,
Mınadır oynacağas-pölîg…

— Uhtım, ças tınnarıñ istîm, hoyralbin…
Hızamdıhti ‘loop’tar*nıñ köözîn körli,
Hahapçam: haydañ sin mañnanğazın al!-

Da Vinçi hudı Leonardtıñ pulği,
Törtebe hırnıñ tağ hucaanca oylap, (1920)
Tolğalıp tur hazır — huyun huyğulança!-

— Haydañ sağın taap çîg kögler çîzîdîñ?
İlbeeñnî pîdi çızıttıñ, kögcî oğır?!
— Nime? — tîp Poet am hahañnî tüstî.

-Nîmee? — min surçam — ilcî tigîrcî ool
Taramzıh-hatalçıh çut çonı köglerîn
Suğınıp alğan uyatpîn Öörkî köözîn?!

Timde ‘loop’tar*nıñ alıp am… kompozitotzıñ?
— Tohtaadah, hoyralçıh huyun… Leonardo, —
Ahtançıh hıliinañ ma kööpçe Poet; (1930)

Sınap sinîñ sizîgîñ par oshas, ya, —
Haphlap tabırahha timnîg looptar köön
Kompyuter programmazın hooladıp tabırah,

Çazap oyın pazıda ‘minus’ sös çoh
Tîgî çi tadar taban Germannı körîp,
Közeglep kögler uzah tabıstar taaniin…

Çathannañ hostî sundır salğam olañay —
Çayannarnıñ çanın andar somdırbaam,
‘Hul çon aymah sanına’ tîp çağ salbaam…

— Mına, pot, pîdi, sin Poet… aytısha (1940)
Timneglîg kildîñ port çılhañnañ Minzer?! —
Da Vinçi hudı Leonardanıñ hazır

Tolğalıp çörçe tag Törtebece pazıp…
— Tohtaadah! — çir dee aarsınmiça kibelcî, —
Körgende, pîlçeezîñ: noğadañ nimee

Han Tigîrlîg iblîg söstîgcî-süne,
Kiderkîlîg oğılnıñ çanın çullap,
Körlep çörçe çolın… çir sının sınap!

Polğanda… pastaañ ma kürleglîg kürnî!
Köreeñdek ilbektîgnîñ iildîrîp izîn… (1950)
— Mağaa sin hazalıp polbassıñ, ayool! —

Pulut üstünneñ me, haydañ ma kilgen,
Uhaancılar tölîne tööylîg tösneñ
Matlama sunnığ hatığ tabıs,-

Da Vınçinîñ çarığı azıh çüsneñ,
Omazınıñ ağıllığ hoozı, tañ, siilçe —
Poettîñ kür huulazın izînîp…

— Noğa za? — irdeñnep tur sös sın hulı, —
Sîn pozıñ daa siizîgîn tuu tydıp kör,
Haydi za sırlar öö azar tañma habın?! (1960)

Haydı ni sîlîg sinîñ hoozıñ hudı
Tapsağlarnıñ aniin, söster süzünîn,
Han Tigîrnîñ çoorînda azıp polarlar?!

Çılhanıñ hayzınıñ huyağın hıylap
Çonnarnîñ artığın tudar hay haylap?
— Mağaa sin hıcalıp polbassıñ, ayool,

Kügürt küstîg çalınnañ tirbîn hatî —
Han Tigîr sınap pulut noozın pulğap,
Könek suğ urğanos tiskertîn kilgen.

— Tohtaap tur! — Poet pirînmeen, sürkîñneen, — (1970)
Hoyrıh hathan sağıs izeebîn köreeñ!
Sınnı pîs sınnirğa kirekpîs çonğa!

Han Tigîr kimezînîn çolın çollap,
Çürekterî-hanıbıs sizîgîn taap,
Çozahtarnıñ çoozın pîler kîrek! Çoh pa?

Sinde ol, körgende, ileedezî çııltır! —
Poet artıh çooğın sıgardı amdı…
— Îze, anzı sın! Çe nîmee tartıs salıp

Sösternî habar kirek hoostarnañ toğır?
Çayannar, körçezîñ, çazağlığlar prayzı! (1980)
Polğanı la tadılığ hıs oshas pîr —

Hınçazıñ — sarnas, a hınçazıñ hoyral
Galaktıka çıltızah çariin sayrap!.. —
— Han Tigîrnîñ teelbegî toozağa tolım —

Parçan tîrîglerge Solbannarnıñ holı —
Körbes îtkîs çolınca ulug hoolağ! —
Hayzı-hayzı sarinzar çazı ırah!..

— Hottas!!! — Ürükçedîr Poet amdı pozı,
Incıh sağıs ooğınañ pozıp. — Haydañ?
Kemneñ sin uhhazıñ pu çoohtıñ ıziin? (1990)

Îtkîs küzîn tanaan orta Lomonosov!
Sağaa çi noo saashan tapsap pirgen noozın?
Arsa… — Kıtînmessîñ! Tüste ol sayraan! —

İtalıy uhaançıl hudı tızınmaan,
Poetteñ hada ilbek çooh uzaraan…
— Çe noo pîçîkter sinîñ alnıñ alar?

Mînneñ pasha noo ni kîzî kirtîner?! —
Poet hahañnaanı ulğaatça tağça,
Törtebenîñ stolı oshas hırınca.

— Madonna kîrbîgîn sanirğa polğazıñ, (2000)
Romanañnıñ söölînçek igîr poltazın
Tisker tartıp aar-peer happa! —

Huyun sorthı toozını kööpçe… — Çarîr! —
Poet tee körçe alnı-soon, — Pu kibelde
Aytızıñ kiteem, il hıyğızınıñ saan:

Sırlar hoyığ çoozınıñ öñ-pasha sanı
Alay ba sösternîñ sanal polbas çanı —
Hayzı ni Han Tigîrnîñ izîn tudar?

Hayzı ni tañmazı sırbalıp kîzee,
Añnarnıñ çollarınañ ozıp?.. (2010)
-Poet alay hoosçı artığın kîlep,

Sîn pozıñnıñ ornin çonnarda körglep,
Talasha kîrîp, amdı minî nıhirğa ba? —
Hathı-külkî huulap hırlarca taraan.

Poet tee ırcañni tüsken pu çılhaa,
Sın sağısha odırıp pa, tañ, çoraa,
Çe tögîlgen suulaah sösternîñ pîzii

Ütebîsken toozılbas çazı puliin,
‘Nandırığ kiler nî?’- Poet tızınça,
Haynapçathan çanı poza paan tutça. (2020)

-Da Vinçi hıyalın körbessîñ, ayool!
Min hoosçı polardañ, köglezîp turcam,
Paylarnıñ hılciin — ahça sanın sanaam,

Kök tigîr hustarnıñ hanattarın siip,
Çoraahı çillernîñ pulğalızın siirtkem…
Hırt miistîñ hoyralcığı sağızın uup

Haraazın pıçah polçañ minîñ istiim! —
Ölgenner homdızın hashlap, pas kisklep
Kirek polğan mağaa körerge — haydi

Unalça, haçanda küstîg polğan sağıs! — (2030)
Haydağ kîzî pîlîs sürîzîp postı
İleertken pülestîğ sın çolın çazaanda?

Körgende… sin dee, o Poet, aytıs öönde
Kitep turzıñ aar çük arthan hoyrıh çolıñ:
Nimee nî çarir ni ze çazığ çılhañ?

Haydağ ni ze Tigîr? Polza, noo sağ Çayaan
Sağaa adayğa çîli söökter tastaan
Arthan-purthan toozınnar ooğın pulğap?

Haydağ tustığ çiiztî Han Tigîr alğayınañ
Poet iske tazıp, ahtanıp, tañ, noolça (2040)
Sös igîrîn uupça kibelîske çazınıp?.. —

Törtebe hır pazında soorthıs sorça
Hara harah körinmes itkîs-hurçaan…
— Orta! — tîp hılçañnaan Kibelcî; körlenîp,

Aar-peer pahlap çörîp tağ töözîn.
— Çe, çooh mümî tadiin pızırıp çörgende,
Çapsıh sinîñ hoostarıñ öö îz istep,

Madonnañnıñ kîrbîk çuğazın kîtep,
Nandır çarıh sağıstañ, aastañ ünnîg:
Hayda ızıh öönîñ köñnî? Kîrbîkte? (2050)

Alay ba Tadar istîg kööneñ latin pîçîkte? —
Poet istenminçe çüreeneñ, — Sis pir,
Hahtap pir çüs habı çıllar tübîneñ!

— İtpeze, sınnıñ par sürünî, kip-çooh,
Polğan na tîrîgnîñ ikî azah ooh…
— Ayool, söö tartpa! Huttar aas çoh izep tur

Poltabısça çorıh salğan daa ulus,
Sahtap tur pu opustıñ toozılcaa çaan! —
Poet mañzıratça Uhaancı sünezîn.

Tohtaağnıñ nothazın tañmalap Poet (2060)
Izlatça salbır sağlığ pokas surtlaağın:
— Kördek, Leonardo! Haydi min çalaastim

Madonnanıñ… Çoh! İrnîçeene teñmin,
Köksî-süt imçeen hazırbin, çitîrem
Han Tigîrnîñ çazıt Îziin! Izıhtin!

Мона Лиза. Леонардо да Винчи.

— Am sizîn: Madonnanıñ külîmzîriin,
Sır adı polza, min adim! Öö çoh polza
Kibellestîg sözîme naa hıl tartim! —

Naa tirîg — kompyuternîñ çîg hıliin!
Sin anı pilbeezîñ, ispeezîñ çîr dee — (2070)
Polbaan nime-noozın azarbın sağaa:

Salaañnıñ ustarınca siilgen çollahtar
Hacan-da ulaartçañ pay çonın unahtar:
Olarnıñ hayhazı — sinde, Leonardo!

Sırlar tının hoyıdıp, alıp holğa,
Olañay tîzî kîzî aazı puliin,
Hoyraltıp (nimee ni?), çayaazıñ — puthaazıñ?

— Anañ çi?.. — tîl çoh sürne odı köyçe,
Poettîñ çarlaa par söster üstüne (2080)
Huyun tolğal kilîp, hum toozının haap,

Törtebe hır pazında çooh püdîrçe:
-Huday oma sinînce siilgen sürün,
Sırlar aymah ööneñ tuthanım — ürtün:

Pıs parğan tamahtığnığ tadii uluğ!
Çürekke îdök kirek — saa-tös solban!
Kîzînîñ artığın… Çayaaçı tuthan!

Sırlar harah odında çarıh köyçe!..
— Îze, — kibel çanı tadarnañ Poet
Sın çooğastıñ sootpaan üzügî pîziin, (2090)

Uzarat tur köölbektîg, çazıttıg çanın
Tohtaatpaan çügürîkke sabılğan hanın:
— Min dee çohsınçam-al hayhastıg… molbertke,

Kîden tarthan rama pîree îstîne,
Kideyîmnıñ sagılın daa aar tastap,
Pîree olğan-oğılğa polıp… naturşik! —

Parçan kibîmnî suurıp, tastap uyatpîn,
Çalaas huyañ idîmnîñ îlbîr salbaamnañ
Timdebîn tikke odır pirîp, hayhirğa,

Çılha par sibernîñ, sîlii par sîgge! (2100)
-Pot-pot! — külîñnepçe il hoostığ ipçî,
Madonnanıñ oñ ırnîcee sölîn parıp,

Ircañnas ol… tüülîstîg çanı Poetke,
Çe tüür tüzirtpince kibelcî posha,
Annañ na andaroh çortça ızıhha —

Müngen amfibrahıy attarın sürçe
Han Tigîr çollarınıñ tııdıp küske!
— Çe is! Sın Tadarımnıñ aazın tıñna!

Törtlîk puluñastığ kidennernî çııp,
Huday salğan sinînce çanıñnar habın (2110)
Pır tüg hatığ tüüske timnenîp hayzın

Purnada sahlatha salarzıñ artiin?
Sır öön, kögles tabızınıñ salğahtarın,
Hol tııtçathan timîr-tîs hazır molattha

Hıliiñ çadar? Noozı huyah ushurça
Çayaaçızı pözîk sın hoosçı uzın?
Talastır sınnîn! Pîrnîñ aniin tudar kirek,

Ülgü hırtıs çolında çoğıl çonnar —
Anda çalğıs oğıl Hağannañ pasha
Pasha çîrîk oohtığa orınnar hool!.. (2120)

Mında Leonardanıñ izîn hıstıp,
Çayaannar aymağınca suulas ötîp,
Hınar-hımas aasha sürektet kilçedîr

İñ öörkî çarğıcı Han Tigîr tösterî,
Oñmas sır çoh hoosnañ da Vinçî tîpçe:
— Pîlçezîñ, nooza, sır çömeneñ sırlaah uh

Tañmanıñ hayzızın köstep, palıñnir,
Han ağızıp hayzı hut… kîzînin çiir…
Pırom tasta, çe… port sösternîñ îptiin

Kibellep, tıñ daa tın tañmalar izerîzîn (2130)
Hıl-aastap salabaabın… kibelcîge köögîp,
‘Camedıa’ soonañ kîregîm us parğan —

Altın teen sır sarığ küzî par huyaan
Tut kör tîp salğan polğan mağaa çayaan.
Kibel, tîzeñ, pözii… Han Tigîr! Mağaa

Unah çırnîñ çazığ kömes poza paan,
Ahçaa pay çılhalığ çonnar huruğ çaan,
Sîlîg teen öñnerge puthaldırğam oozın! —

Hudaylarnıñ çolın îstezîp çapsıh
İpçî oma hoozınañ noo par artıh? (2140)
Poet pu sösterge hayhap, çazırhi

Aytıs hırttığ oozınañ suurınıp alıp,
Molcana, haydi ba, hahtahça istiin:
— Çarir ba, ilbek Leonardo, min dee

Hostas körim köögîp ustar öö hudın —
Olarnıñ pîrsîzîn hudallap posha,
Molbertter sırlarınıñ çarığın haap,

Tadar çon hığızı hıyğaaların körîp,
Polğan na omalığa hoostar puliin
Kibelneñ çapsıh hoza çooh ildîriim! (2150)

Pîlbinçem sağam anda kem, noo çozah
Ustap parar miimnîñ îtkîs çolahhtarın…
Anañ itse, min hacan daa pır sigbeem!

Hulağas taa oyımnar çazıt îzîn
Hara karandaşnañ çîr dee hobırbaam!..
Haydağ-da, pot, çabıs hılıh ıncığı

Sürçedîr uyadımnı noo-da înge.
Çe tazınçah habım çılhalar artiin
Min köögîp (sağaa, Leonardo!) hısçam —

Çayannar sın adın adap, pîlînçem: (2160)
Tın aastığ söster köön körçem, istîpçem!
Körceñnerge körîg izerîn timnep,

Hoybañ-hıymıraazah çügürîktîg hoos,
Tadardañ hıylağ polar medıa-çooh.
Kibellep! Hatî hahtançam sır hıliim!

On pîrîncî haalağ polar — ızıh halıh!

«Божественная комедия» и «Ковчег Тенгри»: корреляции романа и медиа-романа

Перевод И. Н. Голенищева-Кутузова и Е. М. Солоновича
К Кангранде делла Скала
Благородному и победоносному господину, господину Кангранде делла Скала, наместнику священнейшей власти кесаря в граде Вероне и в городе Виченца1,- преданнейший ему Данте Алигьери, флорентиец родом, но не нравами, желает долгих лет счастливой жизни, а имени его — постоянного преумножения славы.
Воздаваемая Вашему великолепию хвала, которую неустанно распространяет летучая молва, порождает в людях настолько различные мнения, что в одних она вселяет надежду на лучшее будущее, других повергает в ужас, заставляя думать, что им грозит уничтожение. Естественно, подобную хвалу, что превышает любую иную, венчающую какое бы то ни было деяние современников, я находил подчас преувеличенной и не соответствующей истинному положению вещей. Но дабы излишне длительные сомнения не удерживали меня в неведении, я, подобно тому как царица Савская2 искала Иерусалим, а Паллада — Геликон3, я искал и обрел Верону, желая собственными глазами взглянуть на то, что я знал понаслышке. И там я стал свидетелем Вашего великолепия; я стал также свидетелем благодеяний и испытал их на себе; и как дотоле я подозревал преувеличенность в разговорах, так узнал я впоследствии, что деяния Ваши заслуживают более высокой оценки, чем дастся им в этих разговорах. Поэтому если в результате единственно слышанного мною я был, испытывая в душе некоторую робость, расположен к Вам прежде, то, едва увидев Вас, я сделался преданнейшим Вашим другом.

Я не считаю, что, назвавшись Вашим другом, рискую навлечь на себя, как решили бы некоторые, обвинения в самонадеянности, ибо священные узы дружбы связывают не столько людей равных, сколько неравных4. Достаточно взглянуть на дружбы приятные и полезные, и внимательный взор увидит, что большие люди чаще всего дружат с теми, кто меньше их. И если обратиться к примерам истинной и верной дружбы, разве не станет очевидным, что многие славные и великие князья дружили с людьми незавидной судьбы, но завидной честности? А почему бы и нет? Ведь не мешает же огромное расстояние дружбе между человеком и Богом! И коль скоро кто-нибудь усмотрит в сказанном здесь нечто недостойное, пусть внимает он Святому Духу, указующему, что Он привлек к своему содружеству некоторых людей. Так, в Книге Премудрости сказано, что премудрость «есть неистощимое сокровище для людей; пользуясь ею, они входят в содружество с Богом…»5. Но невежественный люд неразумен в своих суждениях, и подобно тому, как он считает диаметр Солнца равным одному футу, так и относительно той или иной вещи он по собственной наивности судит неверно. Те же, кому дано знать наилучшее в нас, не должны плестись в хвосте у стада, но, напротив, призваны противостоять его ошибкам, ибо сильные разумом и одаренные определенной божественной свободой не знают власти каких бы то ни было привычек6. Это не удивительно, ибо не они исходят из законов, а законы исходят от них. Следовательно, как я говорил выше, моя преданнейшая дружба не имеет ничего общего с самонадеянностью.

Противопоставляя Вашу дружбу всему иному как драгоценнейшее сокровище, я желаю сохранить ее исключительно бережным и заботливым к ней отношением. Однако, коль скоро в правилах о морали философия учит7, что для того, чтобы не отстать от друга и сохранить дружбу, необходимо некоторое соответствие в поступках, мой священный долг — дабы отплатить за оказанные мне благодеяния — поступить соответственно: для этого я внимательно и не один раз пересмотрел безделицы, которые мог бы Вам подарить, и все, что отобрал, подверг новому рассмотрению, выбирая для Вас наиболее достойный и приятный подарок. И я не нашел для столь большого человека, как Вы, вещи более подходящей, нежели возвышенная часть «Комедии», украшенная заглавием «Рай»8; и ее вместе с этим письмом, как с обращенным к Вам эпиграфом, Вам посвящаю, Вам преподношу. Вам, наконец, вверяю.

Горячее чувство к Вам все же не позволяет мне обойти молчанием следующее: может показаться, что подобный подарок способствует скорее славе и чести господина, чем дара; более того, многие из тех, кто обратил внимание на это заглавие, сочли, будто посредством его я предсказал возрастающую славу Вашего имени. Таково и было мое намерение. Но стремление добиться Вашей милости, которой я так жажду, невзирая на зависть, побуждает меня скорее устремиться к тому, что и было моей целью9 с самого начала. Итак, заканчивая то, что надлежало сказать в эпистолярной форме, я в качестве комментатора собираюсь предварить свой труд немногими словами, которые и предлагаю вашему вниманию.

Вот что говорит Философ10 во второй книге «Метафизики»: «Точно так же, как вещь связана с существованием, она связана с истиной»; это происходит по той причине, что истина некой вещи, заключенной в истине как в своем субъекте, есть совершенное подобие самой вещи. Действительно, некоторые из существующих вещей таковы, что несут абсолютную жизнь в самих себе, а другие таковы, что их существование находится в зависимости от чего-то иного, с чем они определенным образом связаны, подобно тому как можно существовать во времени и быть связанным с другим, как связаны отец и сын, господин и раб, двойное количество и половина, целое и часть и прочее в этом роде. И так как существование их зависит от чего-то иного, следовательно, их истина зависит от чего-то иного. В самом деле, не зная половины, никогда не узнать двойного количества; то же можно сказать обо всем остальном.

Следовательно, те, кто желает сделать введение к части какого-либо произведения, должны сообщить какие-то сведения и о целом, в которое входит часть. Поэтому я, также желая изложить в виде введения кое-что об упомянутой выше «Комедии», счел своим долгом предпослать некоторые объяснения всему произведению, дабы можно было легче и полностью войти в его часть. Всякий ученый труд начинается с изыскания шести вещей, а именно: предмета, лица, от которого ведется повествование, формы, цели, заглавия книги и рода философии11. Среди этих вещей имеются три, коими часть, которую я решил посвятить Вам, отличается от им подобных: предмет, форма и заглавие; достаточно взглянуть на другие три — и станет ясно, что они лишены таких отличий. Посему в рамках целого следует отдельно найти эти три вещи, что и даст достаточный материал для введения в часть. Затем мы займемся поисками трех других не только по отношению к целому, но и по отношению к той части, которую я дарю Вам.

Чтобы понять излагаемое ниже, необходимо знать, что смысл этого произведения непрост; более того, оно может быть названо многосмысленным12, то есть имеющим несколько смыслов, ибо одно дело — смысл, который несет буква, другое — смысл, который несут вещи, обозначенные буквой. Первый называется буквальным, второй — аллегорическим или моральным. Подобный способ выражения, дабы он стал ясен, можно проследить в следующих словах: «Когда вышел Израиль из Египта, дом Иакова из народа иноплеменного. Иуда сделался святынею Его, Израиль — владением Его»13. Таким образом, если мы посмотрим лишь в букву, мы увидим, что речь идет об исходе сынов Израилевых из Египта во времена Моисея; в аллегорическом смысле здесь речь идет о спасении, дарованном нам Христом; моральный смысл открывает переход души от плача и от тягости греха к блаженному состоянию; анагогический — переход святой души от рабства нынешнего разврата к свободе вечной славы. И хотя эти таинственные смыслы называются по-разному, обо всех в целом о них можно говорить как об аллегорических, ибо они отличаются от смысла буквального или исторического. Действительно, слово «аллегория» происходит от греческого alleon и по-латыни означает «другой» или «отличный»14.

Если понять это правильно, становится ясным, что предмет, смысл которого может меняться, должен быть двояким. И потому надлежит рассмотреть отдельно буквальное значение данного произведения, а потом, тоже отдельно,- его значение аллегорическое. Итак, сюжет всего произведения, если исходить единственно из буквального значения,- состояние душ после смерти как таковое15, ибо на основе его и вокруг него развивается действие всего произведения. Если же рассматривать произведение с точки зрения аллегорического смысла — предметом его является человек, то — в зависимости от себя самого и своих поступков — он удостаивается справедливой награды или подвергается заслуженной каре.

Форм — две: форма трактуемого и форма трактовки. Форма трактуемого делится на три части согласно трем видам деления. Первый вид: все произведение задумано в трех кантиках; второй вид: каждая часть делится на песни; третий вид: каждая песнь делится на терцины, форма (вид) трактовки16 — поэтическая, вымышленная, описательная, с отступлениями и, кроме того, определительная, разделительная, убеждающая, укоризненная и с точки зрения примеров — положительная.

Заглавие книги нижеследующее: «Начинается «Комедия» Данте Алигьери, флорентийца родом, но не нравами». По этому поводу необходимо знать, что слово «комедия» происходит от выражений «comos» — «сельская местность» и также «oda» — «песнь»17, следовательно, комедия приблизительно то же самое, что деревенская песня. В самом деле, комедия есть вид поэтического повествования, отличный от всех прочих; своею сущностью она отличается от трагедии тем, что трагедия в начале своем восхитительна и спокойна, тогда как в конце смрадна и ужасна. Потому и называется она трагедией — от «tragos» [«козел»] и «oda» [«песнь»], означая примерно «козлиная песня», то есть смердящая будто козел, как явствует из трагедий Сенеки. Комедия же начинается печально, а конец имеет счастливый, как явствует из комедий Теренция. Вот почему некоторые авторы приветственных посланий обычно придавали посланию «трагическое начало и комичный конец». Трагедия и комедия отличаются друг от друга и стилем: в одном случае он приподнят и возвышен, в другом — сдержан и низок, как это угодно Горацию, когда он утверждает в своей «Поэтике», что авторы комедий иной раз говорят как авторы трагедий и наоборот:

Но иногда и комедия голос свой возвышает.
Так раздраженный Хремет порицает безумного сына
Речью, исполненной силы: нередко и трагик печальный
Жалобы стон издает языком и простым и смиренным18.
Этим объясняется, почему данное произведение названо «Комедией»; если мы обратимся к содержанию, то в начале оно ужасно и смрадно, ибо речь идет об аде, а в конце — счастливо, желанно и благодатно, ибо речь идет о рае. Если мы рассмотрим язык, он — сдержан и смиренен, ибо это вульгарное наречие, на котором говорят простолюдинки19. Существуют и другие формы поэтического повествования, а именно буколическая песня, элегия, сатира и посвящение20, о чем также свидетельствует «Поэтика» Горация, но они не имеют никакого отношения к данному произведению.

Теперь может стать ясным, как определить предмет даруемой части. Ибо, если предметом всего произведения с точки зрения буквы является «состояние душ после смерти, не определенное, а общее», делается очевидным, что предмет этой части есть некое состояние, но уже определенное, то есть «состояние блаженных душ после смерти». И коль скоро предметом всего произведения с точки зрения аллегорического смысла является человек, то, как — в зависимости от себя самого и своих поступков — он удостаивается справедливой награды или подвергается заслуженной каре, становится очевидным, что предмет этой части — определенный, а именно человек и то, как он заслуженно удостаивается справедливой награды.

То же самое следует сказать о форме части по отношению к форме целого. Таким образом, если все произведение делится на три части, в данной части имеются два вида деления — деление самой части и деление песней. Причем собственная ее форма делает невозможным для нее деление на три части, ибо эта часть сама является частью такого деления.

То же относится и к заглавию книги: коль скоро заглавие всего произведения — «Начинается «Комедия»…» и так далее, согласно сказанному выше, заглавие этой части будет следующим: «Начинается часть третья «Комедии» Данте…» — и так далее, название которой «Рай».

Установив эти три вещи, коими часть отличается от целого, рассмотрим остальные три, которыми она нисколько не отличается от целого. Лицо, ведущее повествование и там и тут,- одно, мною уже упомянутое, что совершенно очевидно.

Цель целого и части может быть многообразна, то есть быть близкой или далекой. Но, оставив всякие тонкости изысканий, нужно кратко сказать, что цель целого и части — вырвать живущих в этой жизни из состояния бедствия и привести к состоянию счастья21.

Род философии, являющийся исходным для целого и для части,- моральное, или же этическое, действие22, ибо целое задумано не ради созерцания, а ради действия. И хотя в некоторых местах или отрывках повествование носит характер созерцательный, это происходит благодаря действию, а не созерцанию, ибо, как говорит Философ во второй книге «Метафизики», «практики иной раз одновременно созерцают вещи в их различных отношениях».

Рассмотрев предварительно эти вопросы, следует перейти, после того как мы уже частично затронули его, к вопросу о буквальности; но необходимо отметить сначала, что вопрос о буквальности есть не что иное, как проявление формы произведения. Данная часть, или часть третья, названная «Раем», делится главным образом на две части, а именно на пролог и на осуществление замысла. Вторая часть начинается со следующих слов: «Встает для смертных разными вратами…»23

О первой части нужно знать, что, хотя по общепринятому суждению она может называться вступлением, тем не менее ее должно называть не иначе как прологом в собственном смысле слова, о чем как будто говорит философ в третьей книге «Риторики», в том месте, где он утверждает, что «введение есть начало в риторической речи, как пролог — в поэзии и прелюдия — в музыке». Следует также отметить, что пролог, который вообще может называться вступлением, строится поэтами иначе, нежели риторами. В самом деле, риторы обычно начинали с того, что помогало бы им овладеть душой слушателя. Поэты поступают так же, но прибавляют к введению еще какой-либо призыв. Это нужно им, ибо, прибегнув к великой мольбе, они должны вдобавок к общечеловеческому призыву испросить у высших субстанций почти Божественный дар. Таким образом, данный пролог распадается на две части: первая предуведомляет, о чем пойдет речь, вторая содержит призыв к Аполлону и начинается словами: «О Аполлон, последний труд свершая…»24

Относительно первой части надлежит отметить, что, дабы как следует начать, нужны три вещи, о которых говорит Туллий в «Новой риторике»25, а именно: необходимо заручиться благосклонностью, вниманием и послушанием читателя; это особенно важно, по мнению того же Туллия, для сюжета, носящего удивительный характер. И коль скоро материал, лежащий в основе данного сочинения, удивителен по своему характеру, чтобы добиться этих трех моментов, следует стараться с самого начала вступления или пролога поразить читателя. Автор говорит, что речь пойдет о том, что он сумел запомнить из виденного им на первом небе. Эти слова несут в себе все три названные вещи, ибо полезность того, о чем будет говориться, порождает благосклонность, удивительный характер повествования — внимание, его вероятность — жажду знать. Полезность явствует из слов автора о том, что он желает говорить о вещах, которые приятностью своей пробуждают в людях сильную жажду, а именно о радостях рая. Пролог становится удивительным там, где он обещает, что речь пойдет о вещах столь высоких и возвышенных, как описание Небесного царства. Вероятность становится очевидной, когда автор говорит, что он расскажет о том, что сумел запечатлеть в своем сознании, ибо, если сумел он, смогут и другие. Все эти вещи сочетаются в словах о том, что он побывал на первом небе и хочет рассказать о Небесном царстве все, что смог о нем запомнить. Рассмотрев достоинства первой части пролога, перейдем к буквальному смыслу.

Он гласит, что «Лучи Того, Кто движет мирозданьем»26, то есть Бога, «Все проницают славой и струят / Где — большее, где — меньшее сиянье». То, что они струят свое сиянье повсеместно, подтверждается доводом и ссылками на авторитеты. Довод таков: все сущее обязано существованием самому себе или другому сущему. Но очевидно, что быть обязанным существованием себе самому пристало лишь одному, а именно первому, или началу, то есть Богу. И коль скоро существовать не значит обязательно существовать самому по себе, а существовать обязательно самому по себе надлежит лишь одному, а именно первому, или началу, являющемуся причиной всего, все существующие вещи, за исключением его одного, обязаны своим существованием другому. Следовательно, если взять какое угодно существо во Вселенной, очевидно, что оно обязано своим существованием кому-то другому и что то, кому оно обязано своим существованием, существует само по себе либо благодаря другому. Если само по себе, тогда оно — первое; если же благодаря другому, то это другое точно так же существует само по себе или благодаря другому. И можно было бы продолжать в том же роде до бесконечности, рассуждая о действенных причинах, как явствует из второй книги «Метафизики». Но коль скоро это невозможно, вернемся к первому, то есть к Богу. Итак, все сущее обязано прямо либо косвенно своим существованием Ему; следовательно, вторая причина, исходя из первой, создает в том, кто является ее следствием, как бы зеркало, которое принимает свет и отражает его, так что первая причина есть причина главная. Об этом говорится в книге «О причинах»27: «Всякая первопричина оказывает на свое следствие большее влияние, нежели вторая общая причина». Но это о том, что касается существования.

Что же касается сущности, то я рассуждаю так: всякая сущность, за исключением первой, является следствием; в противном случае было бы немало таких, которые обязательно имели бы место сами по себе, что невозможно. Следствие порождается либо природой, либо разумом; и порожденное природой порождается разумом, ибо природа есть творение разума.

Все являющееся следствием является, таким образом, прямым или косвенным порождением разума. Таким образом, добродетель следует за субстанцией, ей соответствующей; если же субстанция интеллектуальна, следствие ее может быть только интеллектуальным. Поэтому и мы обязаны восходить к первой причине во всем, что касается существующего. Подобным же образом должны мы поступить и с добродетелью, поскольку очевидно, что каждая субстанция и каждая добродетель происходит от первопричины и что низшие умы воспринимают свет как бы от солнца и, подобно зеркалу, отражают свыше лучи на тех, что ниже их. Об этом, сдается, ясно говорит Дионисий28, когда рассуждает о небесной иерархии. То же самое сказано в книге «О причинах»: «Всякий интеллект полон форм». Следовательно, видно, каким образом Божественный свет, то есть Божья доброта, мудрость и сила, повсеместно отражается.

Так же как наукой, это подтверждается авторитетными источниками. Например, Святой Дух говорит, по словам Иеремии: «Не наполняю ли Я небо и землю?»29 — и далее в Псалме: «Куда пойду от Духа Твоего и от лица Твоего куда убегу? Взойду ли на небо, Ты там; сойду ли в преисподнюю, и там Ты. Возьму ли крылья»30 — и так далее. И в Книге Премудрости написано, что «Дух Господа наполняет Вселенную»31. И в сорок втором стихе «Екклезиаста»: «Славой Господа полны творения Его». То же подтверждается книгами язычников, ибо Лукан32 в девятой книге говорит: «Куда ни обратишься взором, куда ни ступишь ногой — повсюду Юпитер».

Следовательно, верно сказано, что Божий луч или Божья слава все проницает и во всем отражается. Проницает — относится к сущности; отражается — к существованию. То большее или меньшее, что возникает затем, несет в себе очевидную истину, ибо мы видим, что одно стоит на более высокой ступени, другое — на более низкой, как небо и элементы: первое — нетленно, тогда как вторые — тленны.

Предпослав своему повествованию эту истину, автор переходит к раю, сообщая, что он «в тверди был, где свет их восприят / Всего полней»33, то есть в том месте, которое больше получает Божьей славы. Необходимо знать, что эта твердь есть высшее небо, объемлющее все тела, тогда как его никто не объемлет; на нем все тела находятся в движении, в то время как оно само остается в состоянии вечного покоя и сила его не зависит ни от одной телесной субстанции. И оно называется Эмпиреем34, и это то же самое, что небо, охваченное огнем или пламенем, но не материальным, а духовным, каким является святая любовь или милосердие.

В подтверждение того, что оно получает больше всего Божественного света, можно привести два аргумента. Первый — в подтверждение того, что оно объемлет все и ничем не объемлемо; второй — в подтверждение его вечного покоя или мира. Аргумент первый: объемлющее является таковым по отношению к объемлемому, как формирующее по отношению к формируемому, о чем свидетельствует четвертая книга «Физики». Во Вселенной первое небо есть то, что объемлет все, следовательно, оно по отношению ко всему является тем же, чем является формирующее по отношению к формируемому, иначе говоря, выступает в роли причины. И коль скоро всякая причинная сила есть некий луч, исходящий от первопричины, каковая — Бог, очевидно, что это небо, у которого больше причинных свойств, получает больше Божественного света.

Что касается второго аргумента, то он заключается в следующем: все движущееся приводится в движение чем-то, чего само оно лишено и что является целью его движения; так, например, небо Луны, поскольку некая его часть не достигла цели, к которой оно стремится, и поскольку ни одна из его частей не достигла какого-нибудь предела (достичь которого она, в сущности, никогда и не может),- оно движется, стремясь к иному положению, которое также находится в вечном движении, что и соответствует желанию этого неба. И то, что я говорю о небе Луны, относится и ко всем остальным, исключая первое. Таким образом, все движущееся имеет какой-то изъян, и не вся его сущность сосредоточена в нем самом. Небо же, которое никем не приводится в движение, заключает в себе самом и в любой своей части все то, что может находиться в степени совершенства, так что при своем совершенстве не нуждается в двигателе. И коль скоро всякое совершенство есть луч первопричины, обладающей высшей степенью совершенства, очевидно, что первое небо больше получает света от первопричины, каковой является Бог. Однако этот аргумент выглядит отрицающим предыдущее, ибо он не является простым и отвечающим форме антецедента (предшествующего) подтверждением; но если иметь в виду его материю, она является хорошим доводом, ибо речь идет о таком вечном предмете, который мог бы увековечить в себе недостаток. И если Бог не придал ему движения, становится очевидным, что Он не дал ему и сколько-нибудь несовершенной материи. И, согласно данному предположению, аргумент остается в силе с точки зрения материи; подобным способом аргументации были бы слова: если он человек35, он способен смеяться; ибо во всех обратимых суждениях такого рода довод имеет силу благодаря содержанию. Следовательно, ясно, что, когда автор говорит:

«В тверди где свет их восприят
Всего полней»36,
он имеет в виду рай, или же Эмпирей.Приведенным выше доводам созвучны слова Философа в первой книге «О небе», где он говорит, что небо «обладает материей настолько отличной от материи всего, что стоит ниже его, насколько оно далеко от вещей, здесь находящихся». К этому можно было бы присовокупить слова Апостола о Христе, обращенные к ефесянам: «Он же есть и восшедший превыше всех небес, дабы наполнить все»37; и это — небо Божественных прелестей, о которых Иезекииль сказал Люциферу: «Ты знак подобья, печать совершенства, полнота мудрости и венец красоты. Ты находился в Эдеме, среди прелестей сада Божьего»38.

Поведав о том, что он побывал в этом месте рая, автор продолжает рассказ, утверждая, что «вел бы речь напрасно / О виденном вернувшийся назад». И объясняет причину: «…близясь к чаемому страстно», то есть к Богу, «наш ум к такой нисходит глубине, / Что память вслед за ним идти не властна»39. Чтобы понять это, нужно знать, что в данной жизни человеческий ум по причине единой природы и общности с умственной субстанцией, находящейся отдельно от него, когда он поднимается, поднимается настолько, что память после его возвращения слабеет, ибо он превысил человеческие возможности. Это подсказано мне словами обращения Апостола к коринфянам: «Знаю о таком человеке — только не знаю, в теле или вне тела: Бог знает,- что он был восхищен в рай и слышал неизреченные слова, которых человеку нельзя пересказать»40. Вот почему, превзойдя возвышением разума человеческие возможности, автор не помнил того, что происходило вне его. Это же подсказано Матфеем, когда он повествует о том, как три ученика пали ниц на землю, не умея потом ничего рассказать, ибо обо всем забыли. И у Иезекииля написано: «Увидев это, я пал на лицо свое».

И если завистникам недостаточно приведенных примеров, пусть прочтут «Созерцание» Рикарда Викторинца41, пусть прочтут «Суждение» Бернарда, пусть прочтут «О качествах души» Августина — и они перестанут завидовать. Если же они взвоют, упрекая автора и возражая против способности столь высоко возноситься, пусть прочтут Даниила42, из которого узнают, что даже Навуходоносор по воле Божьей видел некоторые вещи, говорящие против грешников, но потом забыл их. Ибо Тот, Кто «повелевает солнцу своему восходить над злыми и добрыми и посылает дождь на праведных и неправедных», порой милостиво обращающий, порой строго наказующий в зависимости от того, как Ему угодно, являет славу Свою даже тем, кто пребывает во зле.

Итак, по утверждению повествующего, он наблюдал некоторые явления, которые не умеет и не может пересказать «вернувшийся назад»43. Совершенно естественно лишний раз обратить внимание на слова «не умеет и не может». Не умеет потому, что забыл; не может по той причине, что, если он и помнит и хранит в памяти главное, ему не хватает слов. В самом деле, разум наш видит многое, для чего у нас не хватает словесных обозначений, о чем в достаточной степени свидетельствует Платон, который в своих книгах пользуется переносными формами; так что благодаря свету разума автор познал многие явления, которые не смог выразить своими словами.

Выше автор говорит, что поведает о тех явлениях Святого царства, которые «мог скопить, в душе оберегая»44, и что это — содержание его песни. Все это станет очевидным из основной части повествования.

Далее, когда он говорит: «О Аполлон, последний труд свершая…» — он переходит к призыву. И эта часть делится на две: в первой он просит, взывая, во второй — убеждает Аполлона не оставить без внимания его просьбу, предвкушая некую награду; эта часть начинается со слов: «О вышний дух…»45 Первая часть делится на две: в первой он испрашивает Господней помощи, во второй — останавливается на том, что его просьба вызвана необходимостью, чем оправдывает ее; эта часть начинается словами: «Мне из зубцов Парнаса нужен был…»

Такова вкратце вторая часть пролога; здесь я не останавливаюсь на ней подробно, ибо меня стесняет ограниченность моих возможностей, так что мне следует отказаться от этих и других вещей, немаловажных для всеобщего блага. Но я надеюсь, Ваше Великолепие разрешит мне продолжить полезные объяснения в другой раз.

Не вдаваясь в подробности об основной части, начинающейся после пролога, и никак ее не деля, скажу о ней лишь следующее: переходя от неба к небу46, автор поведет в ней речь о блаженных душах, встреченных в каждой из сфер, и объяснит, что подлинное блаженство заключается в познании основы истины, как явствует из слов Иоанна, когда он утверждает: «Сие есть истинное блаженство, да знают Тебя, единого истинного Бога…»47 — и из третьей книги «Утешения» Боэция, где сказано: «Лицезреть Тебя есть наша цель»48. Следовательно, для того чтобы показать свет блаженства, озаряющий эти души, у них, как у свидетелей истины, будет испрошено многое весьма полезное и приятное. И коль скоро, установив основу или первопричину, то есть Бога, искать больше нечего, ибо Он есть альфа и омега, то есть начало и конечная цель, как говорится в Откровении Иоанна Богослова,- сочинение завершается словами о Боге, Который да будет благословен во веки веков.

Тоғызынҷы хаалағ

***
Кӧрдек, Леонардо! Мин дее
Ӱтеертініп ойнаҷах синінде
Ноо даа кибелізімні іскердең

Чазарым кидер… Олғанахтар ам
Чуғаҷах сиирліг компьютерні ходырып,
Ызых па, узах па чон сизігін

Таңмалап тапсағларны підір аймаанаң
Сиглепче Хан Тигір чозахтары изін!
Кирек полза… парчан даа игірнің

Суртлаа-пазығлары киптелгенін
Тохар даа турғызып, толғалдырып,
Тимір миисче сӱрер… хайдар даа!

Че ноо кирек мағаа, Поэтке,
Артығы чох туйух оңдайны,
Хати-хати алыхтана, тоғландырып,

Кӧтенеегі кӧк когіскееҷекнең
Халын чағ-чаны пар кӧгіс кӧӧмде
Толғап турарға покас салығын…

Кӧр-кӧр син, хайди кибеліс
Ӱнге салылып, сӧс кӧзіглееннең
Чібек чіп салған чіли хооснаң,

Тапсапча тадар ӧӧні чооснаң!
Кибелдең артых ызых пар ни?
Кибелдең устығ устас пар ни?

****
— Истек, Леонардо, хайдар…
Кірген кӧміскелері… Мадоннаның?
— Хайди?! – хуулап килген чил пораан,

Иске кірген сурағлар изі чох.
— Тіпчелер, кибір кизіні андағ:
Ипчі, сіліг иптиин китезе,

Кӧс ибiре… тӱктенгенiн чох идiп,
Кӱстенедiр iргектiглернiң алнында…
— Чох-чох! — чил тоозыны хайнап, пулғалып,

Тӧртебе хыр тӧкпезiнде толғалып,
да Винчи ил iстезiгҷi хылии
Чарлап тур кӧске кӧрiнмес iзиин:

— Сырларның хойығ хадылы, арса,
Путхастың ӧӧ… сығып, сыры сых парған?
Минде, чайааннар хайынып полғанда,

Оларның хайзы даа чапсызып,
Пiрге… Худай iҷезi синiнде сыхтап,
Ылғаза… Тигiрнi ызиинаң алғыстап…

— Пiлчем-пiлчем… – Поэт хоғдайын хабынып,
Ниме-де исте табынып, узаратча:
— Че чооғымны… пасхазынзар тартчам –

Матлама синiң алығыңның чарии
Киден тартхан ырамыҷахха толып,
Сырлар ӧңнерi сӱрткiлестең чозып,

Соңда чылларның тоозынына хабылып,
Хайда-да уурады, хайда-да чызыды…
Хомзыныснаң сағаа мин читiрчем.

Джоконда кӧміске ӧӧ тоолап –
Чоннарыңда чӧрче таластар суулаах:
Таң, позың син, таң алых реставраторлар

Ардат салғаннар, тир кирек, Худай узын!
Че ползын даа – Хатырыс Ағыны
Изелiзiнең тоғыр син дее полбассың, (1820)

Ханҷа узың хуйағын чығ пiрге,
Ӧменең дее пiр тоғыр пол полбастар! –
Хатығ чухтың пар уураҷаа, ӧлҷее…

Леонардо да Винчи

Поэт и Леонардо да Винчи (план идеи)

Идея главы «Поэт и Леонардо да Винчи»: показать, что поэт почитает художника, но… труды художника Леонардо со временем поблекли в прямом смысле: краски стёрлись, объект испорчен реставраторами. Поэт говорит, что слова Поэта со временем также могут стереться и потерять смыслы, и, тем не менее, они сохраняют чистоту духа времени именно так, как было во время его создания.

И Поэт снова повторяет приём с музыкантом, что картину можно передать словами и иной художник по подробнейшему описанию КАРТЫ пикселов… с помощью СЛОВ может воссоздать любое художественное творение.

Художник возражает, что буквы – суть графика и художество. Поэт соглашается и… устанавливается некий паритет, при этом, правда, Поэт говорит, слова можно, конечно, зарисовать, но… понять их смысл без Живого Слова всё равно, что зарисовать каракули следов какой-нибудь птички… и если это царапинки коготков голубя, то неграмотная масса примет их за… божественные творения. Художник тож не возражает…

Поэт накатывает на Леонардо с тем, что его так называемые танки, вертолёты и скафандры… таки остались ПУСТЫМ местом, технически они неграмотны… и Поэт высказывает идею технической старости объектов и при путешествии в другие планеты, они вообще никак не нужны. Слова же в виде ИДЕЙ и Проектов взять с собой не составляет никаких сложностей…

Поэтому, всё словесное искусство будет уложено в файлы на самом близком месте и наиболее доступным образом. КЛЮЧЕВОЕ СЛОВО тут играет большую роль! ИМЯ Леонардо уже пользуется подобной привилегией среди массы технически обогащённых приматов.

А каково же имя ТВОЙ Поэт?… В романе остаётся ЗАГАДКОЙ веков, ибо… Поэт – есть самая высокая Загадка вообще РАЗУМА… и об этом знает знаменитая провидица Ванга (встреча с коей предстоит после аудиенции с Леонардо).

В диалоге о музыке Леонардо восхищается игрой придворных музыкантов короля, но говорит, что нет времени для развития сочинительских способностей… Поэт играет импровизацию (аудиофайлы): «Посвящение Леонардо» от Кочевника на трёх музыкальных инструментах: чатхане, хомысе и хобырахе…

Разговор снова возвращается к «технике», когда речь заходит о подделках Мона Лизы, но Поэт уводит в разговор к арабской шпильке, высотой 828  метров. Конечно, Поэт восхищается духом творения, при том как бы даёт понять, что Дух Поэта…. Выше материального небоскрёба, ибо последний ограничен силами гравитации Неба, а Дух Поэта и ПОЭЗИИ по сути никакими материальными средствами – даже Самим Тенгри – не ограничен… и поэтому Говорящий МЕДИА-роман не менее значим, ибо напоминает полёт первого полёта двуного примата Гагарина  в космос: Слово проникает в Сердце Тенгри, словно арабский шпиль, прорубающий облака…

Дух ХАК-Ас-а… прорубает законы Вселенной и всякой Гравитации и всякой материальной ТЯЖЕСТИ в умах народов и тяжести вообще самого космоса.

Мысль Слова моментально проникает во все ШЕСТЬ сторон Тенгри-Космоса.

Леонардо восхищается недалёким будущим, откуда явился Поэт, словно машина времени, и спрашивает о будущем более отдалённом нежели век 21-й… Поэт тут же предлагает изменить Хронологию Времён, выдвигая идею, что день выхода человека в Космос  — 12 апреля 1961 года – как НАЧАЛО ЭПОХИ ЧЕЛОВЕКА РАЗУМНОГО – и оттуда начать нулевое исчисление. Здесь нужно провести аналогию с неродившимся ещё плодом, когда за день рождения считается выход его из чрева матери.

О будущем Поэт говорит, что Космос населён подобными человеку МНОЖЕСТВЕННЫМИ  существами, большая часть из которых так и не доживает до Разумного состояния, и остаётся в полу-разумном-тёмном сне и не подозревает о существовании самого себя.

Человеку же каким-то образом (ПОЭТ знает — КАКИМ) везёт, что он, подходя к зеркалу, в самом себе видит именно самого себя, а не другого животного.

Но человек всё ещё технологичное животное, ибо… Дух Добра хотя им и познан, но силы Тёмного Люцифера в самом Человеке ещё представляют очень большую угрозу для дальнейшего развития…

И человек сейчас стоит перед Космическим выбором: пойти в Космос,  с идеей захвата галактик или же – ИЗМЕНИВШИСЬ ФИЗИЧЕСКИ… с Духом Позитивного мышления пойти в далёкие межгалактические ПУТЕШЕСТВИЯ, ТВОРЯ жизнь в иных планетах… подобных самому себе с  Благородным и Светлым Разумом!

Вот… тут и выясняется ВЫСОТА КОСМИЧЕСКОГО НАЗНАЧЕНИЯ ПОЭТА, ибо подобный смысл нельзя заложить в какой-нибудь арабской шпильке…